yazarların yalnız olma nedeni

yol parası büyük sıkıntı bu devirde

insan anlamak, anlaşılmak ve anlaşmak istiyor. bu da her zaman mümkün olmayınca yalnız kalabiliyor.

bir ilişki yaşamak için fazlaca dengesiz bir kafam var, sorunun bir kısmının bende olduğunu anladım artık.*

öyle bir hayat yaşıyorum ki içerisinde kendime dahi yer yok.
bu, yalnızlık ya da bir başka bir şey değil.
yalnızlığı nasıl tanımlıyoruz? asıl soru bu.
bakalım, elbet bir yerde bitecek pili kalbin. ya da kesilecek elektriği zihnimin. damar kanım donacak, sonra kuruyacak iliğim.
o güne değin o güne yetişmek için hayatın uçsuz bucaksız dehlizi içerisinde kulaç atıyorum.
devam.

yanlızlığmızı paylaşmak istemeiyoruz..

ilişki nasıl yaşanır bilmiyorum, beceremiyorum hep elime yüzüme bulastiriyorum.

bazı yazarların da yalnız olma sebepleri nick'lerine yansır.*

yalnızlık birine yalnızım dediğin an biter..

her seferinde kendimi bir şekilde insanlardan kaçarken bulmam.

kalbi başkasına aitti. beni sevmedi. elinde olsa severdi belki ama, sevgi böyle bir şey değildi.

kaçamamak

(bkz: erken boşanma)

yalnız olduğumu kim söyledi.
ne zaman istesem açık bir kucak,başı koyacak bir diz, saçlarıyla oynayacağım biri olur.

keyifli güzel bir his.

başkalarının olmadığı yerde yalan, dolan, ihanet, kavga, gürültü olmaz dıye düşünüyorum. sukuneti, sakınliği, huzurlu olmayı seviyorum.
yani ne çaresizlik, ne mecburiyet, bir nevi alışkanlık…

yazarken rahatsız edilmemek için yaptıkları bilinçli bir tercihtir. yersen!

yılan sevmiyorum...

acı, insana yazdırır. ve insan, en çok yalnızken acı çeker.

çirkinim, zekamda ortalamanın altında, param da yok şevket ondan yalnızım...

fazla mükemmelim.

prensipli ve onurlu biri olmam.

bunu kibir için yazmıyorum. özel hayatım konusunda doğru/ yanlış çizgim keskindir ve yanlış olduğunu bildiğim şeyleri yapmamaya ve kabul etmemeye gayret ediyorum. 28 yıllık hayatım boyunca hiç ödün vermediğim kuralım dahi oldu. dolayısıyla kendi prensipleri ve kurallarına sıkı sıkıya bağlı, zeki, kariyer odaklı insanlar duygusal ilişkiler için pek tercih edilmiyor çünkü karşımızdaki insana müdanamız yok. hata yaptıklarında, hayatımızdan çıkarıyoruz.

genelde çoğu insan yalan söyleyerek uyutabileceği, aldatsa dahi onu bırakmayacak toxic ilişki insanı arıyor. bizim gibi keskin ve katı insanlar, toplumun geneli için risk çünkü bizim gibi insanlarla ilişkiyi idare edemiyorlar. alışmışlar yalan söylemeye, dürüst olmamaya, aldatmaya ya da sorumsuz olmaya.. bunlara tahammül etmeyen insanlar karşılarına geldiğinde, kaçıyorlar. kimse, diğerinin karakterine aykırı olduğu için bırakılmayı deneyimlememiş çünkü..


bu bir ego savaşı değil aslında. bu “hayatımı bana uygun olmayan biri ile geçirmekten kaçınıyorum.” tavrı. kim göz göre göre olmayacağını bildiği birine ömrünü vermek ister ki? seni mutlu edebilecek asıl kişiyi bulmak için yoluna devam etmelisin.


kısaca vakit kaybı yaşamaktansa, yolunda yürümek daha iyidir.