yazarların yalnız olma nedeni

tahammül seviyemiz düşük çünkü

insanlar birbirlerini anlamak istemedikleri ve sadece çıkarları için hareket ettiklerinden.

cevabı olmayan bir sorudur.
bazı soruların cevabı olmaz müjgan. neden beni sevmediğini anlatamazsın içimdeki çocuğa. neden babam beni döverek anlatırdı kötü bir insan olmamam gerektiğini. annem müjgan. annem neden bağırıyor bana, sevmek sevilmek varken.
müjgan. bu kalbimin ağrısı üstüne bastırsam geçecek mi. çiçekler tekrar açacak ve yıldızlar daha belirgin olacak mı intihar edersem yarın gece. müjgan anlat biraz. ihanetleri nasıl saymalı. parmakla birer birer ve üstüne düşünmeden mi, yoksa her birinde iç geçirip ağır ağır mı.
müjgan ağlamak neden yaratılmıştır. ellerim mi daha günahkar beynim mi. dilim müjgan, gözlerimden daha fazla yalan söyleyebilir mi. ben inkar edersem eğer tanrıyı, o da beni kulluktan reddeder mi.
bazı soruların cevabı olmaz müjgan. bunu senin yüzüne karşı söylemek isterdim. ama sen hiç bir zaman. bana bir şey sormak istemedin.

başlıksız acı

bazılarımız şiirlere tutunuyor,
bazılarımız şarkılara,
bazılarımız filmlere tutunuyor,
bazılarımız kitaplara.
sanırım artık insan,
tutunamıyor insana*

insanlar artık güvenemiyor, inanamıyor, sevemiyor bile gönlünce. çünkü çok fazla darbe almış ya da almak istemiyor. şiirlere, kitaplara ve başka aktivitelere tutunmak daha kolay geliyor. sonuçta sizi üzmezler. güveninizi kırmazlar. onlardan beklediğiniz şeyi size verirler.

yani bu kadar yalnızız çünkü artık insanlara tutunamıyoruz. kendi dünyamızda yaşamak ve konforlu alanımızdan çıkmamak daha kolay ve güzel geliyor. ama işte bunun bizi ne kadar mutlu ettiği tartışılır. sonuçta insan bazen konuşacak, dertleşecek, gülüp eğlenecek, o şiirleri, kitapları, filmleri ve diğer eğlenceli şeyleri yapacak birisini/birilerini istiyor. ama işte kendi dünyasındaki mutlu yaşamından uzaklaşmak da bir o kadar zor görünüyor.

seçim size kalmış. ya yalnız, risksiz ve bir yere kadar mutlu olabilir ya da birisiyle, riskli ve değişen duyguları barındarın ama en azından gerçek olan bir şeyler yaşayabilirsiniz.

dedi telefon rehber listesinde 50 tane arkadaşı olan kişiler.

içindeki yalnızlığı bulamadığın için.

zekiler yalnızdır evlât!

sebebi kendini sevmemektir. kaufman'ın yönettiği anomalisa (bkz: anomalisa) filmindeki ana karakterimizin de yalnızlığının sebebi bence budur. kendini sevmeyen kişi için başkalarının önemi yoktur bir kere kendinden vazgeçmişsindir zaten.

artık tahammül edemeyişimdendir. belki de kendi kuyumu kazmışımdır yalnız da yapabildiğimi gördüm neden çukurdan çıktığımı düşünürken o karanlığa kendimi ne yaşayacağımı bile bile atıyım ki .

neden olduğunu bir bilsem zaten, gidip çözerim. ama bilmiyorum, tek kelimeyle bilmiyorum.

yanlız olmayı tercih ettiğimiz için.
beni yanlız bırakanlar utansın.

sanırım dijitalleşmenin insanoğluna verdiği en büyük zarar

yalnızlık bir tercih meselesidir.

çağın gereklerine ayak uydurmakta iyiyiz diye oluyor bunlar.
bazı insanlar yalnız olmayı tercih ediyor bazıları ise yalnızlık denen o çukura itiliyor. bazen bir kaya kadar basit olan insanoğlunu bir ömür geçirdiği kişi bile tanıyamaz oluyor. yalnızlığımızdan

yalnız bıraktıkları için.

sevdim, güvendim,değer verdim sonunda da hep suçlu olan, sevdiğime pişman edilen oldum. artık o defter kolayca açılmayacak şekilde kapandı.

kalabalıklar yalandır, dağılır.
yalnızlık dağılmaz, o yüzden gerçektir.
ve yalnız bıraktıkları için yalnızız itiraf etmek gerekirse.

yalnız bırakılmayanlar iki kişilik yataklarında uyuyor şimdi.

vasıfsız ukdesi.

kafanı yastığa koyunca beyninin içi dünyadan bağımsız çalışmaya başlıyor sanki. öyle şeyler düşünüyor ki ya bu benim beynim mi, ben bu muyum, kimim ben diyorsun. insan kendisine bile yoldaş olamazken nasıl yalnız olmasın. neyse ki bu durum bende uyuyup uyandığımda başka bir insanla konuşunca geçiyor. yoksa bize* tımarhane yolları gözükürdü.