yazarların yalnız olma nedeni

bazen neden aramamak lazım.*

bazen kendimizi kapatırız nedensiz. bazen öyle olması gerekir. bazen bilmeyiz nedenini.

tanrı bizi sevmiyor ondan.

bana selam vermediğinizden.
verince de üstünüze atlayacam sanmanızdan.

insanlarda hiç mizah kalmamış.
puh.
reziller.

çok cevabı var gördüğünüz gibi ama bütün hepsini toplayıp sonucu tek bir şekilde çıkartırsak sanırım düzelecek.

sevgiliyle ayrı müzik zevklerine sahip olmak

birnevi doyumluluk. yani insanlarla tanışmaya, güvenmeye ve üzülmeye doymuşuz. biraz da yargılanma korkusu. kendine yetebildiğini görme gibi şeyler.

çünkü insanız.değişmeyi ister sadece bekleriz. düzelebilecek, güzel bir ilişkiye ilgi ve emeğimizi vermektense bırakır geçeriz. bitmek bilmeyen bir acelemiz var bir kere...dönüp bize söylenenlere kulak asmayız ama dinlenmeye açız.
ne kadar kabul etmesek bile hepimiz nankör canlılarız.
küçükken nefret ettiğimiz kişiliğe bir kaç yılda bürünürüz.en azından benim için öyle oldu...
hiçbir zaman kesin konuşmamalıyız ama onu da yapmayız.
bazen ne istediğimizi biz bile bilmiyor olabiliriz.
aynı zamanda empati yapabilmeyi öğrenmemiz gerekiyor en acilinden.
ve en garibi hepimiz yalnız hissediyoruz.
neden böyle?
cevap belli ama eylem yok.

aslında yalnız değiliz. kendimizi yalnızlaştıran biziz. kimse yanımızda kalıcı değil zaten. yeri geldiğinde insan kendine dost olmalı. kendinizi sevdiğinizde eskiden olduğu gibi yalnız hissetmemeye başlıyorsunuz

bu başlığı yalnızlık = bekarlık, single olma hali olarak algılayıp o şekilde yazıyorum. yoksa bence her insan yalnız, her yaşadığımız bize özel ve bizden başka kimse onu o şekilde yaşayamaz.

halletmem gerekenleri henüz halledemeyip [bkz. #1882194] üzerine bir de pandeminin eklenmesi ile, işsizlik ve depresyon vari hayat görüşümün bana verdiği yetkiyle 2019dan beri adam akıllı evden çıkmadığım için yalnız olabilirim.
sosyal medyada kendimi paylaşmayı bilmeyişimden, sosyal medya hesaplarımı kendi portföyüm olarak değil de anılarımı paylaştığım, hatta onu bile seçerek paylaştığım yer olarak kullandığımdan olabilir. [bana orası senin portföyün, neden düzgün kullanmıyorsun dendi de o yüzden böyle yazdım. ürün müyüm lan ben, ne istersem paylaşırım dedim bende. kaliteli bir sohbetti.]
dan dun konuşmayı sevdiğimden, kıvırmaya kalkınca elime yüzüme bulaştırıp kendim huzursuz olup kaçtığımdan, sağlıklı iletişim kuramıyorsam zorlamak yerine kendi haline bıraktığımdan olabilir.
egodan, egolu insanlardan neredeyse tiksiniyor oluşumdan ve toplumdaki insanların egosunun anlam veremediğim bir şekilde her dakika daha da şişmesinden olabilir.

daha yazılabilir aslında ama bence yeterli zaten bunlar. olacağı varsa olur ne yapayım, olsun diye zorlamak daha zor geliyor. ömrüm boyunca yalnız kalmayı istemem ama zoraki olacağına kendiliğinden olup içten olması tercihimdir.
bir başka tanımda görüşürüz sevgili gönül dostları *

tercih meselesi.

eğer yanlızlığı doruklarına kadar yaşıyorsanız ve bu hislerin içinde bulunuyorsanız cevabını kendinizde veremezsiniz diye düşünüyorum ben. ben artık saymıyorum bu yanlız geçen senelerimi ve nasıl başladığınıda unuttum. kılıf uyduruyodum bende neden yanlız olduğumu anlamak için ama nafile. en içime oturan yanıt aidiyet hissiyle alakalı olmuştu. eğer ait olucak biryer bulamazsanız yanlız kalıyorsunuz.

çünkü beni hakedecek biri yok.

çünkü bir kızdan darbe yedim. iki yıl boşa gitti.
yeni bir insanla tanışmak. merhaba neleri seversin. hangi takımlısin. hangi film dizi. aa o yemeği ben çok severim. belli bir yaştan sonra zor oluyor .
yeni insanlarla tanışmak kendini anlatmak onu dinlemek.
ha aşkın mı birlikteliğin oncesinin mi en masum en güzel anları da bu dönemler ama.
insan bir zaman sonra kırmak kırılmakta istemiyor.
herkesin beklentisi farklı zevkleri . sen çok iyi biri olsan da yetmiyor. karşındaki çok iyi biri olsa da yetmiyor. bazen zaman mekan uyuşmuyor.
allah herkesin gönlüne göre versin.
kader.

benim için bir sorunsal olmayıp zoraki bir durumdur.

geçen hafta buluşma planı yaptığım ama son dakika çalışmam gerektiği için bu haftaya ertelediğim en yakın* arkadaşımın bir harf ve kalp (harfin kimin baş harfi olduğunu bilmiyorum) koyduğu hikayesine ne zaman müsaitsin, buluşalım mı? yazarak cevap verdiğim için.
neden sorup bunaltıyormuşum. harfi merak ettiğimi düşündü heralde dedim. açıklama yaptım üstüne, dertleşmek için buluşalım yazmıştım, sormak için değil diye.
sonra düşündüm dedim ki lan en yakın arkadaşım demişsin, kız kardeşim demişsin, ama herkese açık bir şekilde hikayesinde yanında kalple paylaştığı* harfin kimin baş harfi olduğunu bile soramıyorsun.
yani düşünsene, eşini arkadaşlarında kalmaya gönderip, sırf bu insan ailesi ile sıkıntı yaşadı diye evini açıyorsun, istediğin gibi gir çık diyorsun, ama o babanın hastanede yattığını bildiği halde bir kez bile nasıl oldu diye sormuyor.
bir insana en yakın arkadaşım demişsin, kız kardeşim demişsin ama babanın öldüğünü tam 4 ay sonra söyleyebiliyorsun. çünkü seninle 6 ay boyunca konuşmuyor. aramıyor, sormuyor, yazmıyor, yazdığın mesaja bile cevap vermiyor.
ama sen bütün bunlar olmamış gibi affedip, sonra üstüne zaten insanlar sorup ilgilensin diye atılmış bir instagram hikayesini ne zaman müsaitsin, buluşalım mı? diye yanıtladığın için hatalı oluyorsun.
haklı tabi hata bende.
bende bu kerizlik olduğu sürece çok normal

tüm sevgileri yüzüme gözüme bulaştırdım.

acı biberlere boğulursunuz inşallaa.

cool adam pozisyonunu seçip, sefilliğine edebiyat yapan tuhaf bir kitle var. ona yıkılıyorum hocam.

b.k gibi insanlarsınız yav işte. sanalda j. deep imajı vereniz ne fayda.

şu bataklığa düşen kadınlara üzülüyorum bir tek. kızım b.k mu var bu kadar kederlisin diye yanaklarını mıncırasım geliyor ama ne fayda. melankoli dnaları bunların.

yine de gönlüm razı değil. keşke böyle ruh hastası olmasaydınız. yerim sizi.

güvenmiyorum çünkü. basit bi napıyorsun desem bile sanki karşımdaki kişi oturuyorum derken bile yalan söylüyormuş gibi geliyor .o yüzden az olsun öz olsun yolundan giderek sadece bir tane dostum var .sanırım bir psikologa gitsem iyi olur hahaha*)