şu hale* bak dediğim rezil durumdur.

ne kadar ayıp ya kaç yaşında adam torunu olacak yaşta birine bunu nasıl yazar? şaka olduğunu düşünmeye çalışıyorum ama şakası bile iğrenç.

bu benim nasıl aklıma gelmedi dedirten olay, yine yırtamadık.

polisiye roman yazarıdır, 10 küçük zenci kitabında beni ters köşe yapmıştı, katil hiç tahmin etmediğim birisi çıkmıştı. muazzam bir kaleme sahip gerçekten.

bende tavandan yaprak sarma toplamadan önce olmayan fobi*

hoşça kal düşman beldenin yaman güzeli.

değmezdi arkadaşlar ya, bunca şeye, kırmaya, kötülüğe. hiç değmezdi. gitti işte? ne geçti ele?

tüm psikolojik sorunların temeli buradan gelir.

"hediye babandır, kadın kadındır." cevabıyla karşılaşabilirsiniz, uyarayım.

(bkz: nick entry uyumu)

parası olana gerçekten cennet vatan. ya da dayısı...

rusyanın en önde gelen heykeltıraş - ressamlarından bir tanesidir bu abi. şöyle ki, bu abimizin betimlediği tarihsel konular o kadar gerçekçi ayrıntılar ile doludur ki, bir tabloya bakmaktan çok, detaylarla dolu bir roman okumaya benzer bu.

- sorma

- odasına girdim fincan elinde

üzerine vazife olmayan işlere karışanlar.

evet bitirebilir fakat kendini. biz de bir hayırlı uçuşlar diler yolumuza bakarız*.

1. dünya savaşından hemen sonra 1920’de almanya’da alman bir annenin ve bir amerikan askerinin oğlu olarak dünyaya gelmiştir. daha sonra iki yaşındayken almanya’dan babasının memleketine, los angeles’a göçmüşlerdir. ancak abd’nin 2. dünya savaşına girmesiyle bukowski pılını pırtını toplayıp los angeles’tan ayrılmış ve 1947’ye kadar sürecek uzun bir yolculuğa çıkmıştır. bu süreçte henüz 24 yaşındayken yazdığı bir öykü ilk defa abd’de ulusal bir dergide basılmıştır. o dönemlerde yazdığı eserler daha çok kısa hikayeyken, arada sırada da şiir yazmıştır. 1954’e gelindiğindeyse, ölümcül bir iç kanama geçirip 9 gün boyunca los angeles hastanesinde yoğun bakımda yatınca şiire daha fazla ağırlık vermeye başlamış, böylelikle 20. yüzyıl şiirinin ve kısa hikayeciliğinin en etkili, benzersiz kalemlerinden biri haline gelmiş ve şöhreti önce tüm abd’ye ardından da tüm dünyaya yayılmıştır. 1994’teyse hayatını kaybetmiştir.

ayrıca gecenin ortasında sol elinde en sevdiği birasıyla los angeles’ın loş ışıltısına bakıp şöyle bir cümleyi sarf etmiş insandır,

“mutlu olanların hepsi uyuyor şimdi. mutsuz olanlara selam olsun.”

geceniz güzel geçsin.

hani değişiyordu ?

“ ertesi gün hiç kimse ölmedi. “

büyük usta jose saramago’nun ölüm bir varmış bir yokmuş kitabının başlangıç cümlesidir.

müthiş bir cümle olmasının nedenlerinden biri romanın tek cümleyle özetlenmiş olmasını sağlamasıdır. bu ilk cümle romanla ilgili bir beklenti yaratır ve roman da bu beklentiyi fazlasıyla karşılar.

roman böyle başlar, böyle de biter.

kiraz*

karşındakini kendisinden daha fazla önemsediğinde, tabiri caizse kraldan çok kralcı olunmaya kalkıldığında çok üzen, tokat etkisi bırakan bir söz. bu tokadı yemek lazım aslında, ki bir daha enayilik yapmayalım.