şanssız demeyelim de, negatif enerjilerden arınması gereken yazarlar diyelim biz onlara...

ortaokul yıllarımda severek oynadığım mobil bir oyundu.

geçenlerde bir oynayayım dedim ama çok bozmuşlar.

victor hugo'nun izmir hakkında yazdığı şiirin adı.

izmir bir prensestir

"izmir bir prensestir çok güzel küçük şapkasıyla.
mutlu ilkbaharlar durmaksızın onun çağrısına yanıt verir.
nasıl vazo içindeki çiçekler gülümseyen günbatımı gibiyse,
o da denizler arasından ışıldar.
hatta arşipel' in yaratılışından çok daha tutkulu...."
vıctor hugo (la captıve)

gideni sevgi, esenlik, iyilik gibi dilekler ile yolcu etmek.
bazen de - istemsizce- güzel anıları olan ancak miadını doldurmuş bir ilişkiye veda etmek.

yara izlerine dokunmayalım nihayetinde.
sonlarımız, uğurlamak olsun.

"baltalar meydana çıkana kadar savaşçılar kalplerini göstermezler."

(bkz: vikings)

bu değer bazen de çok yanıltabilir. hasta o kadar çok kanar ki çok fazla sıvı kaybından hematokrit değeri düşmemiş gibi gözükür hemokonsantrasyon denilen durum oluşur yani. göreceli olarak azalmaz bu değer kanama yok gibi gözükür. bu durumda beyaz küre değerine bakılmalı ki beyaz kürede artış gözükür.

yağıyordu, durmuyordu...

çatıların üzerinden bir karış deniz, iki binanın arasından bir parça deniz, balkona çıkıp kafayı iyice uzatarak gördüğünüz bir miktar deniz parçası manzara, hiçbir zaman deniz manzarası olmaz. bir uçak penceresinden bakıyormuşçasına kısıtlı bir manzaradır. daha iyi görebilmek için ya bir dürbün gereklidir ya da elde bir fotoğraf makinesi ile yakınlaştırarak deniz manzarasını görebilme ihtimali vardır. uzaktan bakılan bu manzara, deniz manzarası değil olsa olsa bir su birikintisi sayılır.

türk dizi tarihinin en saçma savunma cümlesidir.

t: ruh halimizi anlatan görsellerdir.
edit: gammazcı yuzırlar size istediğinizi vermeyecek oyunu kuralına göre oynayacağım.

(bkz: kudurun)

alişan.

sevmekte sıkıntı yok, sorun çok olmasında.

bir bardağı çok seversin kırılır, saçlarını çok seversin dökülür, bir kitabı çok seversin yırtılır, canını çok seversin toprak olur ve sen bütün bunlara da alışırsın hayatta kalma içgüdüsüyle. çokluk kötüdür, sevin de çok olması eksik kalsın.

cinsiyetçi beyinler tarafından kötü gözle bakılan sıradan insanlar

çok içimden geldi, bir iki kelam da ben edeyim hakkında.

herkesin kalemi kuvvetli olmak zorunda değil. herkes gönlünden geçenleri dilediği gibi kağıda aktaramaz mesela. herkesin sözü doğru, dili tatlı, ufku geniş olmayabilir. herkes hitap edemez engin kitlelere. ama bal porsuğu, işte bütün bu meşreplere sahip bir doğa harikasıdır, ender rastlanan.

kafa sözlük'te muhteşem bir başlık listeleme aracı var: "takip". aktif şekilde sözlüğü okuyan herkesin takip listesinde bir şekilde var olmuştur ya da olacaktır bal porsuğu. naçizane, benim de listemin ilk göz ağrılarındandır. "dur bakalım ne yazmış ben yokken?" diye muhakkak açılır bakılır önce. ve kesinlikle edinirsiniz bir şeyler kendinize. ya yeni bir bilgi, ya yeni bir görüş ya da yeni bir haber öğrenmiş olursunuz. "vay be", dersiniz, "döktürmüş gene."

insanlara bu denli ilham verebilmek ne büyük meziyet!

var olsun. kağıdı yırtılmasın, kalemi de kırılmasın hiç.

alçı içinde kaşınan koldan daha beter olan durumdur.

kesilen bir uzvun yani artık sahip olmadığımız bir uzvun; kaşınarak, ağrıyarak veya basit bir temas hissiyle sanki hala oradaymış gibi hissettirmesidir. ayrıntılı bilgi için buradan

daha önceden sadece 8-10 kelime muhabbetim olduğu bir yazar arkadaş "günaydın" diye mesaj attı, şimdi beraber karşılıklı göbek atıyoruz, muhabbet 5 daklkada buraya nasıl geldi bir fikrimiz yok, o "ben senin için oynarım, erkeğe yakışmıyor kıvırmak" dedi, huyuna gidiyorum, hafif deli olabilir.

buraya "cevriye" yazarsam anlayın ki durumum kötü, polis çağırın, bişi yaptın.*

edit : kadına "bacanak" dedim konuşurken, durum gittikçe tuhaf bir hal alıyor.. o da "kdkkdkdkd" diye gülüyor..
155 di mi polis imdat?

geçmişim beynimde fırtınalar koparırken ben çaresizce bir korkuya teslimim. korkuyorum, çok. bedenim bu korku hissine tepki olarak titriyor. yaşamak istemezdim tüm bunları. her gece o korkuya teslim olmak istemezdim. kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum ama telkinlerim yetersiz kalıyor. son 3 yıldır ara ara zihnimi bulandıran bu korku beni öldürüyor. yapmam lazım, bir şeyler yapıp bu korkuyu unutmam lazım. kendime kızıyorum, bağırıyorum, dövüyorum ama nafile. ben kimseye anlatamadığım bu korkuyla hep yüzleşiyorum. bir şeyler yapmam lazım, eğer o şeyi yaparsam bu his geçecek. çözümü olduğunu bilmeme rağmen korkuyorum. ben korkuyorum ve benim saçlarımı okşayıp sakinleştirecek kimse yok. aksine yaftalayan çok. korkuyorum, tek bildiğim bu. düşünmemek için, hissetmemek için biraz önce damağımda ilacımı erittim. uyku lazım, çokça uyku, sonsuz uyku. hissetmek istemiyorum bunu. çözümü olan bu şeye ulaşmam için daha zamanım var. güzel kızım, bahtı yaman kızım.. titrek ve ürkek olma, herkese gösterdiğin gücünü yeniden kullan.. yok yetmiyor, korkuyorum.. gözyaşlarım yine akmaya başladı.. ben çok korkuyorum.. kimden nasıl bir yardım isteyeceğimi de bilmiyorum..