farklı bir kültüre sahibim. ailem türkiye'ye göç edeli pek uzun zaman olmamış. anaerkil bir topluluk içinde büyüdüm. olayı tamamen tarafsız gözler ile inceleme şansım var bence.

türkiye'de kadın olmak zor. cinayete kurban gidiyorsun o adamı seçmeselermiş diyorlar, tecavüze uğruyorsun o saatte orada ne işi varmış? türkiye'de genellikle erkekler suçsuz bulunuyor ki ne iğrenç bir sistem bu anlamış değilim.

çoğu erkek net olarak çakal. bunu böyle kabul etmek lazım. adamla tanışıyorsun, son derece efendi, iyi eğitimli, anlayışlı ve maço olmaktan uzak bir tavırla yaklaşıyor. hediyeler, güzel sözler, üstün bir anlayış gören kadın kaçınılmaz şekilde aşık oluyor. aha düştü avcumun içine diyen erkeğin kadına gerçek yüzünü gösterdiği bir an geliyor sonra. ilgiyi çekiyor, maço tarafı açığa çıkıyor, küfürler başlıyor ve işler şiddete kadar uzanıyor. kadın aslında hiç tanımadığı bir adama aşık olduğu için iyice şaşırmış oluyor ve kafa karışıklığı yüzünden doğru kararları vermesi uzun sürüyor. yani kadınların çoğu efendi görünen erkeklere aşık oluyor ve maço erkeklerden şiddet görüyorlar.

yani kadınlar ilk başta bahsedilen erkek tipine düşüyor çoğunlukla ama ilişkiyi sürdürdüğü erkek tipi tam tersi haline geliyor. konu bu. çoğu arkadaşım bunu yaşıyor. çoğu kaba, şiddet düşkünü ve iğrenç erkek tipi seçiyor gibi görünüyor böyle olunca. alakası yok. tecrübesizliklerinin kurbanı oluyor. anormal gelmiyor bana bu. hayatları boyunca hep erkeklerden kaçarak büyüdüler çünkü ailelerinden korkuyorlardı. karşılarına çıkan ilk erkeğe düşüyorlar ve iyi kötü ayrımı olmadığı için olaylar üzücü yerlere ulaşıyor.

ben olaya çok genel baktım. sahiden efendiliğini koruyabilen erkek varsa ve tercih edilmiyorsa onu farklı şekilde değerlendirmek gerekiyor. bir insan sadece efendi ve iyi olduğu için tercih edilmeli mi? birkaç özellik tercih edilmesi için yeterli mi? ya da elbette tercihi maço olan ve şiddetten hoşlanan azınlık vardır, bunlar tüm türk kadınını etiketlemek için yeterli mi? sonuçta bunlar karışık konular. bence öyle.

müdürün odasına sürekli "dosyalara" bakması için alımlı genç bir kadın gider. çiçek dilligil'in annesi belkıs dilligil ise buna bozulur.
-neyim eksik şu sıska karıdan? diye sorar.
mülayim bıyık altından gülerek yanıtlar:
-eksik değil fazlan var.

güç mulayimin eline geçince, dosyalara bakmak için, etine dolgun kadın belkıs dilligil'i çağırdığı o anı hiç unutmam.

adaleti "kendince" her yerde tahsis eder bizim korkusuz korkak.

sevdiğim bir insanın anlattığı olayı aklıma getirdi. elindeki çöpü yere atıp yoluna devam ederken bir anda rahatsız hissedip arkasını dönüp çöpü alıp çöpe atmış kendisi. sonradan şöyle bir çevreye baktığında sokağın oldukça temiz olduğunu, tek bir çöpün bile olmadığını farketmiş. belki de tam da bu teoride ki gibi yere çöp atmak hep yanlış bir hareket olsa da hiç kimsenin yere çöp atmadığı bir yerde bunu yapmak daha büyük yanlışmış gibi geliyordur bize. bunun tersi de geçerli olabilir tabii. herkesin yere çöp attığı bir yerde yere çöp atmak o kadar da yanlış değildir artık.

daha da ilginci, sizin olmayan bir kitabın size geri gelmesidir. kuzenim, bir zamanlar kimden ödünç aldığını bilmediği kitabın benim kitabım olduğunu iddia ederek bana geri verdi. her ne kadar bu kitap benim değil dediysem de ikna olmadı, kitabı zorla verdi. kimbilir kimin kitabıydı ve halen geri gelmesini bekliyor, yazık..

sadece çilektir.

dağ evimde favorimdir.

muhtemelen video izlemeyi seven insandır.
(bkz: olamadığım insan)

vasat insandan nasihat dinlemektir fazla tevazunun sonu.

"senin fikrinin ne önemi var vasat herif."

onca insan bir araya gelip çıt çıkmıyor ya bitiyorum, sessiz ortam.

hoş tanımları olan ve takibe aldığım yazar arkadaşımızdır.

nice güzel tanımlara.

muğla kıran köyü

aklıma istemsiz bu karikatürü getirdi

sümerlerde şehir devletlerine verilen isimdir.

kalpleri kötüdür ve ezik insanlardir .

çocuğuna en güzel şekilde örnek olmaktır.

sıkıntı, çarpıntı, afakan.

hafakan yahut afakan tdk'da aynı anlamda verilse de doğru kullanım hafakandır.
arapça ha-fa-ka'dan türemiştir: "titredi, kalbi çırpındı" anlamına gelir.

yüreğin parmak arasında sıkışıp kalmış bir kuş gibi çırpınmasıdır. yere göğe sığdırmayan dertlerin yüreğe sığma gayretidir.

farketmez.. anonim ya da aşikar..
bizim her halimiz güzel..

lütfen rammstein çalsın lutfenn.

george orwell'in nefis bir romanı.

faşizmin hayvanlara projekte edilerek ilmek ilmek işlendiği ve joseph stalin, adolf hitler, benito mussolini* gibi ucubelerin normalde masum olan bir hayvan türü kisvesi altında sertçe eleştirildiği başucu eseri.


--! spoiler !--

the creatures outside looked from pig to man, and from man to pig, and from pig to man again; but already it was impossible to say which was which.

--! spoiler !--