çocuk sahibi olmamak için sebepler

çocuk yapmak kolay da ona iyi bir gelecek, eğitim, sevgi vermek zor bence.
geleceği kötü olacaksa neden çocuğu perişan edeyim?

dünyanın gidişatı olabilir belki ama annelik duygusundan mahrum kalmak bir kadına yapılabilecek ya da kadının kendine yapacağı en büyük kötülük bence

çocuk sahibi olmak, gereksiz kutsallaştırılan, olmak istemeyen kadının-erkeğin ise itin gözüne sokulduğu durumdur ülkemizde. dünyada her dakika milyarlarca canlının yaptığı, yapabildiği şey neden kutsal, özel oluyor anlamıyorum. bile isteye büyük bir sorumluluğun altına girmek mi kutsal? hormonların yüzünden minik bir canlıyı kendinden çok sevmek, her dakika gözünün kulağının onda olması gerekliliği mi kutsal? yok arkadaş, dünyanın en korkunç şeyi bu.

gözünüzü bi' çevirin perifere. o kutsal ebeveynlere bi' bakın. "çocuk kısmetiyle gelir" mantığıyla peşi sıra çocuk yapan o aileler bana kalırsa hiç de kutsal bir iş yapmıyorlar. hatta yaptıkları tamamen ölü yatırım. ama üzgünüm, sen de bakabildiğin kadar çocuk yaptığın için kutsal bir iş yapmıyorsun. evet bebekler çok tatlı, ailelerine de saygı duyuyorum ama bir bebek hep bebek kalmıyor ki. o bebek büyüyor, düşe kalka hayatla tanışıyor, belki berbat bir çevrede büyüyor. ergenlik yaşıyor, sana yalanlar söylüyor, seni sevmiyor, beğenmiyor, iyi bir meslek sahibi de olamayabiliyor. sonra ne oluyor? koca bir ömrün ona bakacaksın diye heba olurken, o da çok da iyi bir hayat sürememiş oluyor. buna gerçekten gerek var mı?

istememek

tercihin bu yönde olması.ancsk başkalarının çenesini kapamaya yetmemesi çok acı

istemiyorsa çocuk sahibi olmasın zaten. sonra yetişen andavallarla biz uğraşıyoruz.

o sorumluluğa hazır hissetmemek

dünyanın her dönemi boktandı, hayat her zaman zordu. herkes kendi dönemine şahit oluyor. böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum demek üzerinde hiç düşünülmemiş bir klişedir. çocuk sahibi olmadan fikir beyan edilemeyecek konudur. ama anne baba olmaya engel teşkil edecek psikolojik sorunlarınız varsa önce kendinizi sağaltın sonrasında çocuk düşünün.

dümdüz "istememek".
kendinin ve alabileceğin sorumlulukların farkında olabilmek, kısaca kendini bilmek,kendine dürüst olmak,hayatta yapabileceğiniz en kutsal şey kendine dürüst olabilmektir. dayatmayla, zorlamayla, mecburen hiç bir şeye maruz kalmamak lazım.
çocuk yapmamak da buna dahil.

dünya kötü, gelecek belirsiz, dünyada çok fazla çocuk var. bencil olmayın, her çocuk bu dünyanın çocuğudur.

bencil kişiliğim dolayısıyla hiçbir şey ve kimse için kendimden vazgeçmem, geçemem. kimseye de bu eksikliği yaşatma hakkım yok. yalnız ölmeye de razıyım, teşekkürler.

"annelik kutsaldır ve anne isen misyonu tamamlamış oluyorsun" kalıplarını yıkan; farkındalığı yüksek kadınların sunduğu her sebep geçerlidir.

bir kadın olarak, hep tetikte yaşadığım bu rezil zihniyetli topluma nasıl çocuk doğurabilirim?

bence bunun için bir sebep aranması da gerekmez. kişi istemiyorsa istemiyordur, kimseyi ilgilendirmez

bugüne kadar yaşadığım hayat referansımdır. aynısını bir başkası daha yaşasın istemem açıkçası.

muhtemelen hayatının bir kısmında keşke doğmasaydım diye düşünecek, mutsuz olacak, çeşitli acılar çekecek, zorluklar yaşayacak, varoluş sancıları çekecek bir varlığı sırf çocuk sevdiği için, üreme içgüdüsüyle ya da toplum baskısıyla dünyaya getirmeyi anlamsız bulmak. üç sene önce depresyona girip keşke var olmasaydım diye düşünürken kesinlikle çocuk doğurmamaya karar vermiştim ve muhtemelen hayatımın sonuna kadar da böyle düşünceğim. insanların çoğunlukla sevmedikleri bu hayatı katlanılır kılmak için yeni bilinçler yaratıp onlara da aynı çileyi çektirmelerini de hiçbir zaman anlamayacağım sanırım.

2 dk susuyorsa 30 dk ağlar, gecenin bi vakti uyanır ve sen uykusuzluktan ölürken o uyumaz, huysuzlanır.
kendi nazımı bile çekemiyorken bi de çocukla faln uğraşamam heralde

sürekli para ister, geri de vermez.
(bkz: yatırım tavsiyesi değildir)

kardeşimi görmem yetti bana

kişinin veya partnerinin çocuk sahibi olmak istememesi.

çok masraf