çocuk sahibi olmamak için sebepler

çevre faktörü (siz ne kadar özenirseniz özenin çocuk sizin onu koruduğunuz her şeye bir şekilde maruz kalacak yeri gelicek özenecek)
eğitim
sağlık (kalıtsal bir hastalığım var yüksek ihtimal cocuklarımda görünmez ama yine de genlerini bozmak gereksiz)
çocuk yapmak aslında ucu bucağı olmayan kumar gibi yatırdığın her şeyi kaybetmesi var korkunç.
aklıma ilk gelenler bunlar.

hindistan* türevi ekonomisi kötü, adaleti çökmüş, eğitim sistemi rezalet, enflasyonu uçmuş, liyakatin olmadığı bir ülkede yaşamak, tek başına yeterli bir sebeptir.

sorumluluktan kaçmak olabilir mesela.

daha kendime bakamıyorum, çocuğa nasıl bakayım allahaşkına. herkes böyle düşünseydi şirinleri de görürdük belki.

öncelikle çocuğumun babasını seçmem lazım, kendime eş çocuğuma baba olur dediğim birini bulursam yapacağım.

türkiye şartlarında çok masraflı iş maalesef.

ucuz iş gücü çarkına bir dişli daha ekleme korkusu,
ülke ve ekonomi,
güvenlik kaygıları...

“çocuk yapmak yüzüne dövme yaptırmak gibidir” demişti zenci bi kadın filmde. bu gerçek bi sebep. asla bireyci olamazsın artık. onlar yaşadıkça onların zihnine bişey sokmak için uğraşmalısın. bu yüzden hakkaten herkes çocuk yapmasın.

çocuk dünyaya getirmek demek yaşam boyunca ona sahip çıkmayı gerektirir. bunu sadece mama masrafı, bez masrafı diye düşünmemek gerekir. eğitimi var, bir sürü sorunu var. bunların üstesinden gelmek hem maddi hem de manevi açıdan zorlayıcı olacak. maddi olarak uygun olan bir insan da olsa hayatından ödün vermesi gerekecek. çünkü o çocuk dünyaya geldiği zaman kimseye sormuyor sen bile isteye yapıyorsun. dünya yeterince kötü ve bu dünyaya çocuk getirmek demek mantıklı gelmiyor bana. geçen deprem olduğunda eminim çocuğu olanlar ilk olarak çocuklarını düşündüler. çünkü gönül bağı kuruyorsun ve ömür boyunca o bağ ile bağlısın. onun başına gelecek kötü olaylar sadece onu değil anne ve babasını da etkileyecek. bu yüzden tüm bu sorumluluk ve kargaşa insana boğucu geliyor. ve çocuk sahibi olmak istemiyorum diyen bir insanı da haklı çıkarıyor.

çocuk sahibi olmamak aptallıktır.
karşılıksız severler sevilirler.
kendi beceriksizlikliğinı çocuktan istersen çocuk yük olur. şu anda kim zerrenişte bulunmadan yaşıyor çocuklarda da bir sıkıntısı olduğunda ağlar bunun çaresini bilmiyor ve sana batıyorsa bunun sebebini çocukta değil kendinde arayacaksın, bebeklikte başında kitap okumazsan ilgilenmezsen okula gittiğinde de çok bı başarı bekleme ben çocuğuma 1 yaşından bu yana kitap okurum. okumaya başladığından bu yana da kendisi her gece yarım saat kitap okur. şu anda 9 yaşında 80 soruda 2 yanlış geldi. hoş 20 yanlış gelirse de fark etmez, illa okuyacak diye bir şey yok. ilk okul mezunu tamirci arkadaşımın 5 evi var. ben yüksek lisans mezunuyum bir evi zorla aldım. bu dünya da mutlu olsun yeter. gerisi boş ...

çocuğunuz benim gibi olabilir.

özel okul parası bulamayacak olmak.

şu vaziyetteyken devlet okuluna gönderecek değilsiniz ya.

malk mülk yoksa geliriniz düşükse olmayın dediğimdir. cahilliğinden evlenip üç kuruşa kopek gibi çalışıyor çoğu erkek. adam 5k daha fazla alacağım diye sehir şehir gezip amelelik yapıyor, mesela hayatı bitmiş bu adamın çünkü cahil. oyu veren sizsiniz ağlayan da siz daha çok ağlayacaksınız. o adamlar artık koltuk falan bırakmaz. gülerek izliyorum valla oh olsun.

sebep çok siz yinede çocuk sahibi olun kırk taklada atsanız herşey olacağına varıyor bence güzel bir şey anne baba olmak bir kız babası olarak nacizane tavsiyem

erkek olabilmesi ihtimali.

recep tayyip erdogan gibi olma ihtimali. babasi surekli dovuyormus. kac yerde soyledi senelerce.

bir degerlendirme yazisi:

birikimdergisi.com/haftalik...

yetişkin çocuk sahibi olmak.

çocuk demek sorumluluk demek, aklı onda kalmak demek, kuşak çatışması demek vb.

çocuk sahibi olmak demek evde yalnız olmamak demek, ses demek, çok sevilmek demek, sıcak yuva demek.

bir daha dünyaya gelsem gene anne olurdum, annelik bir kadına ekstra adaptasyon, ekstra sevgi, ekstra umut veriyor.

türkiye'nin düzelmeyeceğine inandığım sorunları olduğu için çocuk yapmak bu dönemde mantıksız geliyor.

bu ülkede çoğu insan çocuğunu "ileride bana baksın, sahip çıksın" kafasında olarak yapmayı düşündüğü için kendi canımdan olan küçük bir varlığın üstüne o daha doğmamışken bu kadar ağır bir sorumluluk yüklemek çok saçma geliyor bana.

maddi durumumun gerçekten bir çocuğa tamamıyla yetebilecek boyuta geldiğinde seve seve çocuk yaparım ama bundan da pek emin değilim.

çocuk sevmemek.

iyi bir insan olarak yetiştiremeyeceğini düşünmek.