çocuk sahibi olmamak için sebepler

kız ben daha çocuk gibiyim evde yemek olmayınca cips falan yiyorum ben öğün olarak.

ben bu noktada çocuklara değil aksine ebeveynlere kızgınım, zira bu konuda çıkmazlarım ve öfkelerim var ama bu sadece benim değil aynı zamanda çevremde gözlemlediklerimin getirdiği olgu durumudur. eğer gerçekten çocuklarınıza sağlıklı bir anne-baba görevi üstlenemeyecekseniz, sahip olduklarınız kadarını dahi onunla paylaşmayacaksanız, hak ettiği değeri göstermeyecek, sevginizi derinden hissettiremeyecekseniz, öfkesini anlamak yerine bastırmaya ve yok saymaya çalışacaksanız, onu bir birey olarak kabul edip sözlerine dikkat vermeyecekseniz, yaptığı en küçük hatada küçük görecek ve başkalarıyla kıyaslayacaksınız, sürekli bağırıp çağıracaksanız, kendi içinizde kalanları ona dayatıp yaptırmaya çalışacaksanız, hayallerine ve hedeflerine özen göstermeyecekseniz, doğru noktada gidebilmesi için rehber yahut ışık olamayacaksanız, bir gün bile "nasılsın, kendini nasıl hissediyorsun" diye sormayacaksanız vb. yığınla sebeple beraber gerçekten çocuk sahibi olmayasanız. bir insan en büyük hezimeti çocukluğundan ve annesi-babasından alıyor. insanların katilleri sıradan insanlar değil ebeveynler. çocuk ziyanlığına yol açmayın yeter, çocukların hayatını karartmayın yeter tabii yukarıda saydıklarımın birçoğunu yapacaksanız eğer...

kimse kimseyi kandırmasın. çocuk sahibi olmak istemeyen insan yoktur. ben bir kadın olduğum için konuyu annelik üzerinden ele alacağım. anne olmayı tercih etmeyen, duruma göre tercih edemeyen kadın vardır. sebepleri ise başka başkadır. bazen kendiyle ilgili bazen kendinden bağımsız sebepler. tek tek yazılamayacak kadar çok ve çeşitliler. yine de birkaçı aşağıda.

karşısındaki adamla kurduğu ilişkinin yeterince sağlam olmadığını düşünüyor olabilir.
kendine güvenmiyor, iyi bir anne olabileceğine inanmıyor olabilir.
çocukla birlikte hayatına girecek sorumlulukları istemiyor olabilir.
bu dünyaya çocuk getirip ne yapacağım diye düşünen biri olabilir.
tehlikeli bir aile ortamında ya da çevrede bulunuyor olabilir.
kaybetme korkusu olan biri, bu duyguyu sağlıklı bir şekilde yönetemeyeceğini bilen biri olabilir.
maddi sorunları olan biri olabilir.
aile kurumuna inancı olmayan biri olabilir.
ruhsal ya da fiziksel rahatsızlıkları olan biri olabilir.
vazgeçmiş, bıkmış, mutsuz biri olabilir.
yaşamı, işi, vazgeçemediği ya da "sadece" vazgeçmek istemediği şartları, bir çocuk dünyaya getirmeye uygun olmayan biri olabilir.
ve daha başka birçok kişi olabilir...

çocuk sahibi olmak kendinden çok çocuğu düşünmek demek. mutsuz, sorunlu bir ebeveyn olacağına, ebeveyn olmamayı tercih etmenin denklemini kurabildin mi? doğurmadığın çocuğu düşünüyorsun. yep. günaydın.

anne olmak istenecek/istenmeyecek bir şey değil. doğal akışında anne olmayan her kadının bunu gerçekleştirmemeyi tercih etmesinin bir sebebi olur kısacası.

ne yapacaktı, sana mı soracaktı?

çünkü annem gibi bir anne olmaktan korkuyorum.

sahip olmak ifadesi kimseye igreti gelmedi mi ?

düşünsenize bi varlık var sürekli ağlıyor altına ediyor siz bokunu temizliyosunuz.. susturmaya calısıyosunuz.. gecenin bi vakti tam uykunuzun en müthis anında uyandırıyor sizi.. çok kötü.
tamamen vaktinizi çalıyor işleriniz ona göre şekilleniyor, hiçbir halt yapmıyor ama hayatınızı kontrol altına alıyor..

çocuklar çok kötü..

şu türkiye'de mi? saymakla bitmez boşuna yorulmayın

hayat şartları kötü ve evlilikleri tam olarak düzene girmemişse, anne ve baba aralarındaki sorunlarla başa çıkamıyorsa, sorunların üstesinden çocukla gelinir deyip üç çocuğun ardından ayrılmaya karar vereceklerse hiç olmasınlar daha iyi. çocuklar iletişim aracı değil, candır.

bir sürü sebebi var, en basitinden bu ruh hastalarının arasında çevresel faktörlerde kafayı yer, normal biri olması çok zor. nüfusun zaten çok yoğun olduğunu düşünüyorum ve bir hayatı daha başlangıç seviyesinden yükseklere taşıma derdine girmek çok yıpratıcı olacaktır.

her yer vıcık vıcık çocuklarla dolu. allahım tam bir kabus. tam bir kaos.
nasıl bir üreme hızına ulaştı bu insan.
bu acele neden. şu dünyaya bu kadar kazık çakmaya çalışmak neden?
hepimiz geldik biras durup devam edeceğiz işte.
bu karmaşa bu tantana ney?

ölümü tatmalarına neden olmak.

her ebeveyn biraz katildir.

yeni vergi mükellefleri getirmemek önemli bir sebeptir. türkiye'de ortalama üstü bir geliriniz ve imkanlarınız yoksa gelecek kaygısı yaşayıp sizi de mutsuz edecek çocukları dünyaya getirmeye gerek yoktur. üremek denen şeyi bu kadar önemsemek yanlıştır.

insanların yaşamadığı şeyler hakkında atıp tutmalarına bayılıyorum. *mükemmel kafalar.

erken yaşta anne oldum. eskiden daha cesurdum. yaşadığımız zorluklar ve toplumsal hafıza bizi korkak olmaya itiyor. farkında olmadan her şeyi didikleyip, anskiyetemizi besliyoruz. gelecek kaygısı bir yana , o geleceğin hiç gelmeme ihtimali mevcut. sadece çocuk sahibi olmak için çocuk sahibi olmak bencilce. ruhunu, bedenini besleyemeyip yalnız bırakmak, hem çocuğa hem de yaşadığı dünyaya ihanet. başka bir handikap ise sen çocuğunu ne kadar özenli ve içten besleyip yetiştirsen de sosyal hayatta karşısına çıkacak başkalarını seçemiyorsun.*

doğacağı ülkenin türkiye olması yeterli değil mi?

bunun içinde insanın bir ehliyetinin olmasını gerektiğini düşündüğüm konu; hiç değilse aile planlaması yapılmalı.

+para yok.

+yeterli mental sağlık, sabır, bir çocuğun yetişmesi için ebeveynlerin mutlaka ihtiyacı olan olgunluk yok.

+hayatla ilgili deneyim yetersiz.

+çocuk yetiştirmek için öğrenime kendini kapatma ya da kulaktan dolma sözde bilgilerle hareket etmek.

+insanların çocuklarını onların kopyaları sanmaları
ve çocuğun bireyliğini bencilce reddetmeleri.

bu konu başlığı altında 'anti natalizm' başlığı altına yazdığım bir yazı ile yer almak isterim, yazı için: (bkz: #1156421">#1156421)

yaşamak çok zor. ölmek de. çocuk yaptım ve onlar için endişeliyim.

çocuk sahibi olmak istememek.