çocuk sahibi olmamak için sebepler

kendi hayatınızı değilde, çocuğunuzun hayatını yaşamak istiyorsanız hiç düşünmeden çocuk sahibi olabilirsiniz.

flüt alamam alkolik olurum diye.

çocuğumun zenginlerin kölesi olmasını istemediğimden. birgün çocuğumun çalışmasına gerek kalmayacak kadar çok param olursa o zaman 1 tane yaparım.

neredeyse her şey.
çocuk sahibi olmamak için binlerce neden sayılabilir.bu ülkede yaşıyor olmak bile başlı başına bir sebep.gece uyanmak istememek de bir sebep.keyfinden fedakarlık yapmak istememek de bir sebep.dizini kimse bölmeden izlemek istemek bile bir sebep.binlerce sebep sayılabilir.
ama nedenini cozemedigim bir şekilde çocuk sahibi olmayı,annelik hissini hep çok merak ettim ve hala da ediyorum.merakımı her şeyi göze alıp yaşayıp gidermek mi daha iyi yoksa aklı başında her insan gibi bazı şeylerin merak olarak kalmasına izin vermek mi bilemiyorum.

ille de sevmek için benim çocuğum olsun! bencilliğine sahip olmamak...
benden dünyaya gelmese de sevilesi nice güzel varlık var bu alemde.
ha benim çocuğum, ha sevdiğim insanların güzel evlatları.
hepsi candır. ne fark eder.

çocukluk travmaları, ortadoğu... herkes bu büyük sorumluluğu almak zorunda değil. o şirin ve küçük bebekler öyle kalmıyor, büyüyüp travmaları ile yetişkin, mutsuz, umutsuz bireyler oluyorlar.

(bkz: potansiyel evlat acısı) bile tek başına yeterlidir.

zenginler yüzünden her geçen gün daha da boktanlaşan dünyada ileride zenginlerin seks kölesi ya da hizmetçisi olacak olmaları.

kişinin kendi varlığını gerçekleştirme durumu.

hiçbir hayal ve kalp kırıklığınız olmazsa emin olun çocuk sahibi olmak için hiçbir sebebiniz yok demektir.
insan kendi yapamadıklarını çocuğu aracılığıyla tamam etmek istiyor çoğu zaman. hatta bazen bunu unutup çocuğu ile yarışa girip çocuğu sabote ediyor.
kimsenin ruhuna varolma acısı tattırmanın alemi yok durduk yere.

onu birlikte yetiştirecek olgunluk ve karakterde bir eş adayının olmamasıdır.

kendi adıma söylemeliyim ki şahsen bir kadınla çocuk sahibi olacak şekilde bir cinsel ilişkiye girmek istemediğim için. benim için en en önemli sebebi bu. normal şartlarda elbette ki daha birçok sebep de sayılabilir fakat ben zaten baştan bunu ilişki anlamında istemediğim için diğer sebeplerin pek önemi yok.

zaten bir sürü ailesi olmayan çocuk var. herhangi birisine bu ortamı sunabilecekken tekrar bir çocuk getirmek sadece bencillik. koruyucu aile ol, bir kaç çocuğa burs ver, imkanın varsa evlatlık al.

istediğim kadar çocuğum var zaten, fazlası şova girer.

kendinizi ve partnerinizi tanımanın bu konuda çok önemli bir eşik olduğunu düşünüyorum. çünkü ebeveynlik tek başınıza sırtlanacağınız bir durum değil. elbette hayat bambaşka durumlarla karşı karşıya bırakabilir sizi (partnerin ölümü gibi) fakat bunun gibi istisnalar dışında dünyaya getireceğiniz çocuğa iyi bir ebeveyn seçmek zorundasınız. dolayısıyla çocuk sahibi olmamak için ilk sebep iyi bir ebeveyn olmayacağınıza emin olmak * ya da ebeveynlik anlamında yanlış partner seçimi yapmış olmaktır bence. bu ikiliden birine sahipseniz -bakınız, ikisine birden değil, sadece birine sahip olmak yeterli- çocuk yapmayın, rica ediyorum. hiçbir canlı istenmeyen olmak istemez. ayrıca kimse kendi ebeveynini seçemez. dolayısıyla dünyaya getireceğiniz her çocuk için onun ebeveynini seçme zorunluluğu size ait. kendiniz için değil, çocuğunuz için bunu seçmek zorundasınız. bazı insanlar şahane insan olmakla birlikte mükemmel partnerlerdir, fakat iyi ebeveyn olmakta eksiklerdir. (ki böyle çok sayıda insan tanıyorum. az sayıda da değiller.)

ikinci sebep yeterli maddi olanağa sahip olmamaktır. tek başınıza bir çocuğun yaşam standardını sağlama gücünüz yoksa ebeveyn olmayın. sokakta yabancı bir çocuk çikolata yerken sizin yanınızdaki çocuk o çikolatanın tadını merak etmemelidir.

"çocuk sahibi olmamak için 40 neden" piyasa hedefi haline gelmiş çocuklar için piyasada bulabileceğiniz tek kitap.
-çocuğunun gelecegini garantiye almadan
-sensiz kalmasına karşı hayat kalmasını sağlayacak birikim yapamiyorsan
-karin senden daha akıllı değilse
-allahin verdigi en buyuk riskin anne baba zekasi oldugunu unutuyorsan
-onunda bir birey olduğunu senin egondan çıkmış olsada senin malın olmadigini kabullenemeyeceksen

çocuk yapma..
ister dinen kul hakkı de
ister aklen vicdan de..

türkiye'nin berbat bir durumda olması. elin sapık o çocuğu benim çocuğumu taciz edecek ve ben de öyle duracağım öyle mi? katliam yaparım ulan. herkese hayatı dar ederim. bu lanet devlete asla güvenmiyorum. herkes kendi başına bu ülkede.

içimde anne olmayı isteyecek kadar çocuk sevgisi olmaması.
hamileliği ve çocuk büyütme sürecini çok zor bulmam.

1. ağlıyor uyutmuyor hayatını zindan ediyor
2. konuşamıyor yıllarca ugraştırıyor
3. altına sıc*yor ve temizlemek zorundasın (en büyük sebep bu bence)
4. yıllarca dertleriyle ugrasıyorsun
5. ergenlikte zulüm cekiyorsun
6. ne kadar iyi yetistirirsen yetistir torbaci olma ihtimali de yuksek
7. 9 ay hatta neredeyse 1 yıl hayat kaliten yerlerde
8. masraf ve masraf

ek olarak dunyanın en buyuk acısını cekiyorsun dogururken

çocuğun kendisi.

gürültü ve hayat boyu sorumluluk pek bana göre değil.

biyolojik olarak insan çocuk yapabilir elbette bu beceriye sahiptir.
lakin çocuk sahibi olmak ile anne-baba olmak arasında büyük bir fark vardır. saldım çayıra mevlam kayıra kafası, çocuk bereketiyle gelir birşey olmaz kafası, allah rızkını verir kafası çok yanlış bir kafadır.
sen gerekli önlemleri al, maddi ve manevi olarak ona sunabileceğin hayatı hazırla, hazret zaten verecekse verir.
sebepler için ise mesela, öncelikle anne baba olmayı istemek gereklidir.
aile istiyor diye, baskı kuruluyor diye yada ayrılma aşamasına gelinmiş çiftlere "çocuk yapın aranız düzelir" denildi diye çocuk yapılmaz!
maalesef ki ekonomik olarak rezil bir zamanda ve ülkede yaşıyoruz. ekonomik olarak hazır değil ise çiftler çocuk yapmamalı. zira iş doğumdan sonra bitmiyor. 1-2 yaşında çocuk deyip geçmemek gerek. büyük insan kadar hatta daha fazla masrafı var. okul, eğitim masraflarını zaten söylemiyorum.
tahammülsüz bir insan iseniz yada sinirli bir insan iseniz de çocuk yapmamalısınız.
tamamen sizin üretiminiz olsa bile sahibi değilsiniz. eşiniz, çocuğunuz da dahil olmak üzere o psikopat, o saçma sapan tavırlarınızla kimseye hayatı dar edemez, travmalar oluşturamazsınız!
(bkz: ben)