çocuklarla girilen komik diyaloglar

(akşam saat 6-da küçük kardeşim uyumaya gidiyor, sene 2019, yaş 4)
ben: daha erken şimdiden niye uyuyorsun?
kardeşim: erken uyuyunca sabah da erken açılıyo abi

abucubucu

internet kafesi olan arkadaşım vardı zamanında.

bir gün bilgisayarlardan birisinin başında gurbetçi bir p** oturuyordu. bir anda klavyeye sert sert basıp bilgisayarı tartaklamaya başladı bunun peşine de arkadaşım "bir baksana şuna orti a*** koyacak bilgisayarın" diye beni yolladı. gittim bit yavrusunun yanına "abicim yardım edeyim sana ne oldu" gibisinden bir şeyler dedim. demez olaydım. "s****r lan a**uğa goduğumun" diye bağırdı bana. özellikle bu şekilde yazıyorum çünkü p** aksanlı aksanlı yapıştırdı küfrü bana. öyle bir tokat sokacaktım ki p****enge yine arkadaşım yetişti durdurdu beni "lan bunlar parasıyla döver bizi napıyorsun" diye.

o zaman gergin bir diyalog yaşamıştık ama şimdi konuşunca arkadaşımla gek gek gülüyoruz.

geçen gün küçük oğluma* "belki şu yakınımızdaki fen lisesini kazanırsın." dedim. bana ne dese beğenirsiniz? "bak anne, o okulun puanları çok yüksek. benim orayı kazanmam için inek olmam gerek. inek olmak da hiçbir hobin, sosyal faaliyetinin falan olmaması demek. benim hobilerim var, onları bırakamam. benden inek olmaz."*

boyle uzun saclı, dovmeli yakısıklıca, genc bir baba.
yanında dunya guzeli, sevimli kucuk kızı var.
abassaga parkındayız, besiktas ta:

-baba: ben kucagıma alınca agrın sızın geciyor mu?
-kız:evet.
-baba: kucagımıza alıcaz o zaman.

:)

az önce parkta kızını götüren babaya çocuğumu bırak diyen kızım. ahahahaha sanki kendi doğurmuş. 2 dakika oynadığı herkes onun için çocuklarım oluyor. kızım o onun babası dedim de çocuğu bıraktı. yoksa adamı dövecek kadar sinirlenmişti.

tatil planlaması için teyzemle görüntülü konuşuyoruz. arkadan 3.5 yaşındaki torunun eli belinde görüntüsü ve sesi geliyor. (yan evin köpeğine hitaben); "bene bak bene şila... bene oyle odaklânma!"

3.5 yaşındasın sen, üç buçuk... odaklanmayı nerede duydun, hafızaya geçtin de yerli yerinde jest ve mimikle kullandın?

bu arada şila da sahibi dışındaki herkese çemkiren, leblebi boyutunda bir pommerian.

+ hala bu arabalar nereye gidiyor?
-işlerini bitirmiş evlerine gidiyorlar.
+ama..
...
+ama arabaların evi olmaz ki, ihi.
-evet doğru söyledin, arabaları süren insanlar evlerine gidiyor.

*

yeğenin dayısının sevgilisi iki tane kuş almış kendisi ve sevgilisini temsilen. işbu yeğenin söz konusu kuşlarla ilgili bir diyalogudur:
yeğen: evde kuşlar yalnız kalmadı annanemi bıraktık
babası: kuşlar yalnız kalsa da bi şey olmaz kızım yemini suyunu koyarsın beklerler sen gelene kadar
yeğen: yok ondan deil de yalnız kalınca öpüşürler filan şimdi..

ben: biz neyiz?
cocuk: neandertal abi

ahahah...bacaksiz seni...daha homo sapiens oldugumuzdan habersiz.

dunya guzeli, kumral, ela gozlu bir kız cocugu. 7-8 yaslarında. sınıftan esmer bi cocuga asık olmus:

-ben: buyuyunce senin yakısıklıyla mı evlenicen?
-kucuk cimcime: simdiden bi sey soyleyemem. belki buyuyunce fikrim degisir.

simdi cocuklar bi harika dostum:)

+ heştiaaaaa... emşiği buldum. bişeyinin atındaymııış. bak buldum...
- aaa aferin. nerede buldun bitanem?
+ bişeyinin atında
- neyin altında??
+ bi-şey-inin
(burada neyin altı olduğunu kavrayamayan ben gülmeye başlıyorum ve araya ablası giriyor)
* beşiğinin altındaymış.

beşiğe bişey diyeceği hiç aklıma gelmemişti.

5 yaş

+anneciğim bak orası kız kulesi.
-(sinirli ve ağlamaklı bir sesle) hayır anne, yalan söylüyorsun. o'nun içinde kız yok. içinde kız olmayan kız kulesi mi olur. o dümdüz bir kule. deniz kulesi.

olm allah affetsin bu basliga yazilanlarin cogu komik olmayan diyaloglardir. ama cocuk ya onunla yasarken tatli olabilir bilemicem.

dün kuzenim aradı. 10 yaşında oluyor sanırım 5. sınıfa başlama yaşı kaçsa işte tam o yaşta. şimdi yaptığımız muhabbete dair bir analiz yapmam gerekli zira çocuklardaki bu zeka dengesizliğini anlayamıyorum.

1-grip olmuş. grip aşısı yapılmıyor diye şikayet etmeye aramış. ona anlattım dedim bak grip aşısı şöyle bir şey böyle bir şey. aşıyı olur olmaz iyileşeceğini düşünmüş. dedim 'yok yavrucum o öyle değil'. sonra bu çocuk koluna demir girdiğinde kendisine tetanoz yapıldığına takılmış. dedim bak bunlar başka aşılar. yani kısacası iğne yapılırsa iyileşirim, aşı da bir iğnedir ve annem bana aşı yaptırmadığı için gribim geçmiyor sonucuna varmış. evet, mantıklı bir kafa karışıklığı ve mantıklı bir çıkarım. bu yüzden hala bir veletsin gözümde.

2- hapşırmak işinin gribi çözeceğini kim söylediyse buna inanmış. evdeki onu hapşırtan parfümü sıkıp sıkıp hapşırıyormuş. evet saçma ancak tam da ondan bekleyebileceğim bir kafa karışıklığı, hala bir veletsin.

**burda araya girip şunu söylemek istiyorum. hapşırmak neymiş allaşkına? hapşurmak olmalıydı. bir de ne tuhaf kelime ister hapşı ister hapşu olsun, ne tuhaf kelime. agizda kalan istenmeyen bir tat gibi. alerjinin yarattığı burun kaşıntısı gibi. vidanjör sesi gibi. gibi. gibi
çok rahatsız edici, baktıkça da rahatsızlığım artıyor. neyse

3-simdi ortaokula geçti ya bu çocuk. sınıf öğretmeni kavramı falan hep değişti. dedim 'nasıl gidiyor okul işi?' okulu da değişti, sistem de değişti. sevdin mi ettin mi gibi sorular sordum. hala bir çocuk gibi cevap verdi. sonra dedim 'neye şaşırdın en çok?'. anlamadı sorumu. 'ben öğretmenlerin değişip durmasına bir türlü alışamamıştım mesela ve buna hep şaşırıyordum' dedim. bu zibidi çocuk beni zorbaladı biraz. dedi 'bunda şaşıracak ne var? hem daha iyi' dedi. 'eskiden sınıf öğretmeni mesela matematiği yüzde otuz biliyordu, bize soruyordu; şimdiki matematik öğretmeni sadece matematik biliyor ve biz ona soruyoruz.'
işte şüphelerim burda artti. zira artık velet değildi. cümleye bak. sanki bana eğitimci. hale bak.

öyle mi paşam? o kadar biliyorsan parfümü sıkıp hapşırtmazdın kendini. onu zorbalayacağım

bit
ti

geçenlerde samimi bir aile dostumuza çaya davetliydik, ufak veletleri önce göğsüme yattı, ardından mememi gösterip içinde süt mü var diye sordu… ablan sadece yetişkinler için süt üretiyor bitanem biraz büyü de anan anlatır durumları.

amcamlara giderim ve 6 yaşındaki velet kuzenim sunu söyler;

kuzenim: niye geldin?
ben: misafirliğe geldim.
kuzenim : seni kim çağırdı? , ben çağırmadım.
ben: annenler cağırdı.
kuzenim: kapıyı ben açtım, istemiyorum. git.


buyur buradan yak. ölür müsün ? öldürür müsün? :)

açıkcası kendi ailem adına konuşmak gerekirse, amcamların cocuklarını yetiştiremediklerini düşünüyorum. her ne kadar eğitimli bir amcam olsa da, cocugunu özgür büyütmek ile saygılı büyütmek arasındaki sınırı koruyamadı ve her iki cocuguna da bunu veremedi. inanılmaz kompleksli, istedikleri her şeyi söyleyen, narsist kişilikler oldular ve hızla büyüyorlar. büyük kuzenim 13-14 yaşında. narsistlik kişilik bozukluğu ve uyum sorunu özellikleri çok fazla. bütün cocuklukları boyunca amcamları bu konuda uyarmış ve yanlış davrandıklarını söylemiştim hatta her 2 cocugu için de pedegog'tan destek almaları gerektiğini, cocuklarda ciddi davranış bozukluğu olduğunu ifade ettim. beni dinlemediler, " cocuk onlar" diyerek tüm aile bu yanlışın üstünü kapattı. şimdi ise, söylediğim noktadalar ve kimse baş edemiyor. artık geç kalındı tabi, karakterleri şekillendi ve oturdu. bu yüzden amcamlarla aramın bozulmaması adına çok görüşmüyorum. ailede var olan herkes, huzursuzluk cıkmasın diye cocuklara tahammül ediyor fakat ben saygı konusunda cok özenli yetiştirildiğim için bu bana batıyor. 6 yaşında saygısızlık yapan cocugu sırf ailesi yüzünden hoş görmek zorunda değilim. bu saygısızlığa çanak tutmak zorunda da değilim. bu yüzden iletişimi minimum tutuyorum. bu hikayeyi neden anlattım peki?

çocukları "kuralsız büyütmek" , "özgür bırakmak" değildir. her cocuk, daima istediğini seçebilecek şansı olduğunu bilmeli ama saygıyı ve kişisel ölçülerini koruyarak hareket etmeyi ise, erdem haline getirmelidir. saygıyı ve adaplı duruşu öğretmezsen, ortaya kontrol edemeyeceğin narsistler çıkar. mesela; 2 tanesi benim kuzenlerim oluyor.

-teyzecim, bilekliklerin çok güzel, sen çok güzelsin.
-al sana vereyim birini, sen de güzel ol.
-yok ben senin kadar güzel olamam.
ne olacak bu kız yeğenlerin teyze aşkı?*

“ne yiyorsun bakayım?”

“bir şey yemiyorum.”

“tabaktaki ne?”

“eee çorba içilir, yenmez ki!”

“hmmm...”

“o elindeki ne?”

“çikolata. sen de yemek ister misin?”

“olmaz annem kızar.”

“neden?”

“kilo alırım sonra. annem şişko olmamı istemiyor...”

“ama annen burada yok. salonda ve bizi görmüyor?”

“bilmiyorum...”

kısa bir süre boşluğa bakarak çorbasını içer ve düşünür...

“ne karar verdin? bak hala yarısını bitirmedim, ye bence.”

“annem burada değil ama olsa kızacağını biliyorum, bu beni üzüyor. çikolatadan yemeyeceğim için sen üzülmezsin ki. seni seviyorum sanrı amca ama yemiyecem. çorba içelim beraber. sen de beni üzme...”

“...”

küçücük iradesiyle beni yendi o an. karanlık tarafa geçmedi. kendimi yenilgiye uğramış darth vader gibi hissetsem de aşırı mutlu olmuştum. iyi ki çocuklar var...

ara tatil sonrasındaki ilk pazartesi sabahı minik yeğeni uyandırmıştık…


"yaa beni niye erken kaldırdınız?"

"okula gideceksin, unuttun mu?"

"ama tatildeydik???"

"tatil dün bitti..."

"haksızlık bu! güzel şeyler niye hep böyle çok çabuk bitiyor…"

kardeşim babama doğum gününde kendi hikaye kitabını hediye etti, neden onu hediye verdin diye sorduk, bana okuması için hediye ettim tabiki dedi