çocuklarla girilen komik diyaloglar

ben: burnuna dokunurum.
çocuk: burnuma dokunma, o benim için çok özel.
ben: neden ki?
çocuk: nefes almama yardımcı oluyor çünkü.*

- bu ne?
- uçak.
- bu ne?
- uçak.
- bu ne?
- uçak.
- bu ne?
- ebenin a.
- hayır o uçak.

çocukların dünyanın en masum canlıları olduğunu kanıtlar niteliktedir birçoğu.

diyalog değil ama yeğenimle yaşadığımız şu anı her hatırladığımda gülümserim
1,5-2 yaşlarındaki bıdığımız annesinin kucağında, birlikte camdan kar yağışını izliyorlardır ve o malum cümle gelir:
- annee ne güzel yağıyoy mavi mavi :))))))

alt komşunun kızı kayınvalideme beni kastederek "sen onun babaannesi misin?" diye sordu. kadın da şaşırdı "ben yaşlı mı görünüyorum?" diye sordu kız hiç tereddüt etmeden "hayır şişmansın" dedi. 3 gündür buna gülüyoruz.

daha bugün bir örneğini yaşayıp kuyruğumu kıstırdığım mevzu :

- bakkala gidiyorum ne istiyorsun bakalım?
+ sen de her seferinde soruyosun. istemiyorum bişey ya istemiyorum!!!
- ??? *

geçen hafta hava inanılmaz soğuk ve dışarıda kar yağıyordu. çocuklarla sınıfta oturmuş bir konu ile ilgili video izlemek üzereydik. çocukları topladım, ekran karşısına geçirdim. videonun açılmasını bekliyorum ancak bilgisayar öyle yavaş ki hata veriyor donuyor ve açılmıyor. bir yandan çocuklara video öncesi bilgi verirken bir yandan da söyleniyorum:
" yine dondu yahu neden bu kadar yavaşsın, o kadar temizledim neden dondun!"
ayaz:
"öğretmenim çünkü hava çok soğuk bilgisayar da üşümüştür ondan donuyor olabilir" *

bugün a sesi ile ilgili bir ders işliyoruz. çevremizde a sesi ile başlayan nesneler var mı diye dikkatle inceliyoruz. gerekli örnekleri verdikten sonra tekrar etmek açısından soruyorum;
"evet çocuklar at hangi sesle başlar?"
"niiaahahh" ( at gibi kişniyor)
(ben gülüyorum)
"hayır öyle değil yani atın ilk sesi nedir?"
"atlar ilk başta ses çıkaramaz öğretmenim bebektirler"

yeğenime (3) kolundaki benlerin adının ben olduğunu anlatmaya çalışıyorum. ben dediğim için onun kolundakini sahiplendiğimi sanıyor galiba, ''senin değil benim'' diye usteliyor. ben buna gülünce de sinirleniyor, bir süredir bu konuda tartışıyoruz ama fikrinde ısrarcı..

sevgili yazar aurora’nınkine benzer kardeşimle olan bir anı geldi aklıma.
-ablacım bak boynunda ben çıkmış çok tatlı
-hmmm... (fıtı fıtı aynaya gidiş dikkatli bakış)
âblâ bak buyda şen vayşın

yeğenimle(2) olan bir diyalog;

-ayaz seni yiyebilir miyim?
-olmaas ben mama değilim.

uzun bir aradan sonra bir araya geldiğimiz küçük kurbağa'dan enstantane diyaloglar.
birlikte oturmuş çekirdeklerimizi çitleyip "kahramanlık sırası bizde" adlı çocuk süper kahraman filmini izlerken dönüp
-teyze, çocukların tapusuna ne deniyordu?
-nasıl yani çocukların tapusu mu var?
-hani ona kim bakıyorsa ona vekalet mi ne veriyorlar ya onu diyorum.
kahkahalar eşliğinde açıklıyorum. çocukların tapusu olmaz, ona bakan kişiyi ifade etmek için o tabir, adı da velayet diye. sonrasında da bir soru daha geliyor.
- niye hep velayet anneye veriliyor peki, babalar çocuğuna bakamaz mı?
buradan sonrası komik değil tabii. cinsiyetçi yetişmesin diye uygun kelimeler ile bebeğin küçükken anneye daha çok ihtiyacı olduğundan dem verip kapatıyorum konuyu.
filmi biraz daha izliyoruz. dikkatini çok uzun süre bir şeyde tutamadığından tekrar dönüyor.
-teyziskom sana bir soru daha. 15 kere 30 kaç eder?
-450
- vavv tebrikler. (kahkaha atıyor ve devam ediyor) ama ben doğru cevabı bilmiyorum ki. sadece ona kadar çarpmayı öğrendim.

gökkuşağı göremiyorum
ondan yaramazlık yapıyorum
diyen kardeşim.

+evet çocuklar size mevsimleri tek tek anlattım şimdi kim söylemek ister "biz hangi mevsimdeyiz?"
(çocuklardan biri parmak kaldırır.)
-öğretmenim benim balığım var biliyor musun?
bu diyalogdan sonra bölüm değiştirdim. yok ben 4 6 yaş aralığına yetemedim.

y.s (6 yaş)
- anne telefonda neye bakıyorsun?
-hatice teyzen benden kur'an okumami istemişti de , ben de hangi sayfalari okuyacaktim ona bakıyorum.
- hatice teyzem allah'mı da sana kur'an oku diyor ?

kızımın 4 yaşında iken evin en küçüğü olduğu için mutsuz olduğu bir anda onunla yaptığımız diyalog.
kızım
-ben niye küçüğüm senden
ben
-üzülme lütfen büyüyeceksin sende
kızım
-ne zaman
ben
-yemeklerini yiyip, uykunu uyuyup vakti gelince büyüyeceksin,
benden daha güzel olacaksın,
benden daha akıllı olacaksın,
benden daha başarılı olacaksın.
beni geçeceksin, bende seni seyredip mutlu olacağım.
ardından kızım bağıra bağıra ağlamaya başladı.
kızım
-sen şimdi benden daha mı güzelsin? diye.

çalışma sayfası yaparken çocuklarla aramızda geçen bir konuşma;
e: öğretmenim sınıfımız biraz soğuk mu?
ben: bilmem ben üşümedim, üşüdünüz mü?
o sırada çizgi çalışmasını bitirmeye çalışan ö
ö: sınıf soğuk değil ama içimde bir his var öğretmenim sanki bu sayfayı yanlış yapıyorum.
ben: bunun soğukla ne ilgisi var çocuğum?
ö: çünkü yanlış yapmak içimi üşütür öğretmenim.
müsadenizle ben bir aydınlanıp geleyim.*

8 yaşındaki yeğenimle dünyanın şekli üzerine girdiğimiz diyalog.
y=yeğenim
z=zümrüd-ü anka

y:halaa!
z:efendim halacım?
y:dünyanın şekli neye benzer?
z:dünya bir küreye benzer.
y:ama tam bir küre değil, öyle değil mi?
z:ahh evet. sebebi nedir peki, biliyor musun?
"kutuplardan basık, ekvatordan şişkin olması " cevabını bekliyordum. *
y:tabiki biliyorum. dünyada yüksek dağlar var. dağlar yüzünden dünyanın dışı düz olmuyor.
z:...*
şimdiden halasına çekmiş, coğrafyadan nefret edecek biliyorum. *

öğrenci 1: bak ben siyah bulutlar çizdim.
öğrenci 2 : ona kara bulut da deniyor.
öğrenci 1: yaaa, sen nerden biliyorsun?
öğrenci 2: ben de babamdan öğrendim. annem babama kusunce babam annemin peşinde dolaşıp "kara bulutları kaldır aradan diye türkü söylüyor. ben de sordum o anlattı.
öğrenci 1 : benim annem hiç küsmez, hep bağırır.

6 yaşındaki oğlum bu yaz sünnet olacak.
oğlum " ben sünnet olmak istemiyorum, neden sünnet olmak zorundayım?"
babaannesi " çünkü allah öyle emretti"
oğlum "allah istese öyle yaratırdı. ben sünnet olmayacağım"

3 yaşındaki komşu çocuğuna seni yiyim mi? dedim, yeme dedi. neden dedim, neden dedi.... söz dinleyen çocuk vesselam.