çocuklarla girilen komik diyaloglar

1. bahçede güller budanırken bizimki kendince bir keşfe çıkar. iki solucan bulur. onları evlat edindiğini, evde büyüteceğini ve karışmasınlar diye ikisinin de adını remzi koyduğunu ilan eder. tüm günü onlarla geçiririz. akşam olunca yalnızca toprakta uyuyabilecekleri gerekçesiyle taze babayı ikna ederek tekrar bahçeye bırakırız. ve olay unutulur. (mu acaba? )
2. yine sadece sucuklu yumurta yediği bir gün annelik içgüdüsü ile eskiden kalma bir laf bularak 'ekmek de yemezsen karnında kurt çıkar' demem. ve elbette bunu da unutmam. (unutulmadı...)
3. eşim yeni bir diyet listesine başlar ve artık ekmek yemeyeceğini söyler.
- baba, hiç mi yemeyeceksin?
- yok paşam, doktor neler yiyebileceğimi yazdı bak buraya.
- olmaz baba olmaz (ağlamaya başlar)
- noldu yaw, sağlıklı olmak için bu niye ağlıyorsun?
- olmaz karnında remziler çıkar. hasta olursun
- remzi kim ya? maverick remzi kim?
- ne bileyim remzi kim?
- remziler benim evcil hayvanlarım, sizin de torununuz sayılır. baba hasta olma, ekmek ye lütfen babaaaaa
ve biz iptal....

kardeşim 3 yaşında yeni yeni konuşuyor.
birgün bir yaramazlık yaptı ve annem ona kızdı. kardeşim yerinden kalktı annemin önüne geldi ve dedi ki "baba seviyom". ben bir gül bir gül. kimse de öğretmedi ona. ne zaman en çok kimi seviyorsun desek anne seviyom derdi.

metehan diye bir çocuktan bahseder. bir akrabası olduğunu düşünerek sorarım: metehan kim
çocuk: metehan benim kayınvalidem

- sana 5 dakika önce bahsettiğim şeyi nasıl hatırlamıyorsun?
+ dinlemedim ki hocam kafam uçmuş.

yiğenimle aramizda 9 yas var. geçenlerde yaş konusu gecti aramızda. sen kaç yaşındasın dedi. yaşımı söyledim. diyor ki "zorla sana teyze dedirtiyorlar bana. ablam olacak yaştasın niyeyse sana teyze dememi söylüyorlar."

9 yaşında, dünya tatlısı bir hastam inceden bana yanıktı. stajda son günümdü, veda konuşmamız:

-kendine çok iyi bak, egzersizlerini yaparken annene zorluk çıkarma ablacım anlaştık mı?
+anne babama küsüm ben.
-neden?
+babamdan arabayı istedim vermedi, seni kaçıracaktım.


gülmüştük ama duygulandırmıştı da. çok yalnız bir çocuktu, çok da zor alışırdı birine.

kardeşim bana abla niye virüs bulaşıyor ben yaramazlık mı yaptım diye soruyor. ben şimdi ona bu olayı nasıl açıklayayım. her okula gidişinde virüs olacak diye ödü kopuyor resmen. korona ne yaptın ya, ufacık çocuğu ne hale soktun.

3-4 sene önce kaç yaşındasın dediğinde 19 demiştim.
-ooo, çok büyüksün. genç kızsın evlenmicen mi? demişti. (not: bu senede bekar gezeliiiim)

hemen bir anımı anlatayım
yeni tasindigimız evdeki komşularımız bizi ziyarete gelmişti, birde 4-5 yaşında olan bir erkek çocuk vardı. odamda boyama yapıyordu, ben de konu açılsın diye sizin soyadınız neydi dedim. düşündü düşündü sonra bana, böyle şeyler sorup durma ya baksana boyama yapıyorum dedi. ben orda hayatimdaki en iyi reddedilmeyi aldım xjc

ben: biz neyiz?
çocuk: homo erectus abi.

ahahaha..bacaksız seni..homo sapiens olduğumuzdan habersiz.

- aramızda kalsın, sen benim en sevdiğim yeğenimsin.
+ amca, seni bal diye ekmeğe sürer yerim!
(3 yaşında bir çocuktan beklenmeyen bir tepki)

pek diyalog değil. zira biz konuşamadık fazla.

5 yaşındaki kızım düğün fotoğraflarımızı görüp, beni niye çağırmadınız diye ortalığı birbirine kattı. hiç bir açıklamayı da kabul ettiremedik kendisine.

yeğenimin annesine kumbarasından 50 tl verip kağıda anne 50 tl borç yazması! korkuyorum sözlük.(bkz: swh)

nasıl gerçekleşti,neler konuşuldu net bilmiyorum ,sanırım akrabalık bağlarından falan bahsediyorlarmış.*benim bir küçüğüm en küçüğümüzün kafasını bir şekilde karıştırmış. ama nasıl karıştırmak bu,çocuk çok küçük de değil. 7 yaşında falan olması lazım. içeriden bir anda “babam benim ablam mı?” diye bir ses geldi,arkasından kahkahalar. artık çocuğun kafası nasıl karışmışsa?

+ sana bir şey getirdim
- ye getiydin ?
+ kendimi
- haniğ yeyde ??

yeğenime bacaksız dedim.
oda bana benim bacaklarım var bir kere dedi.

bugün dersi işledik, çıkış saatine yakın montlarını giydirdim beraber açık havada biraz sohbet edelim dedim.
iki zıpır ben hazırlanırken sınıfta koşmaya başladılar, "tamam" dedim "çıkmayalım dışarı madem sınıfta koşmak istiyorsunuz."
(ali diyelim) ali "öğretmenim giydirdin zaten montları çok terledik, pişirdin bizi. bir şans daha ver bize herkes ikinci şansı hak eder, inelim aşağı hadi."
*

neyse bahçeye indik, bir papatya kopardı getirdi elime verdi, "kuzucum teşekkür ederim ama çiçekleri koparmamalıyız, dalında güzel onlar" dedim. "tamam öğretmenim" dedi.
10 dakika sonra yine bir çiçek uzatıp "öğretmenim bak bu daha büyük daha güzel, öteki verdiğimi çöpe at o küçüktü." *

dün sol akışta bir başlık vardı öğretmen mi öğretemez yoksa öğrenci mi öğrenemez sorunsalı diye. öğretemedim dostlar, çiçeğin dalında güzel olduğunu öğretemedim.

yeğenimle gta vice city oynuyoruz. klavyeyi ona veririm o da herkes gibi klasik şehir turu atarken polisi çiğner.
-naptın oğlum öldürdün ya polisi peşine düşecekler şimdi
+öldü mü? o şehit olmadı mı?
-(mavi ekran) :))
...
yeğenim biraz daha büyüdü artık okuma yazma biliyor gel spider man izleyelim ben çocukken çok severdim.
spider manin düşmanı: electro
ben:
-bak düşmanı elektriği kontrol edebiliyor elektrik üretebiliyor sence onu durdurmak için ne kullanmalı?
(beklediğim yanıt: elektriği iletmeyen yalıtkan cisimler kullanmalı)
cevap: + tahta
-tahta mı?
+ tahta tabi (zoruna mı gitti?)
zoruna mı gitti demedi ama aklıma bu replik gelmiş gülmüştüm.

arkadaşlarına balıklar ile ilgili araştırma yapıp, ilginç bilgiler aktarması istenen 5 yaşında ki bir çocuk derki: "öğretmenim balıklar oruç tutmuyormuş".*

yeğenim 3 yaşında ona iltifat etmek için "balım" diye seslendim.
sen de benim "pekmezimsin" dedi.