hiçbir yere ait olamamak

yıllardır geçici olduğunu düşündüğüm bir durumdur. ne zaman geçeceği konusunda halen daha hiçbir fikrim yoktur.

ve kaçmaya başlarsın herşeyden
ama en fazla da kendinden
ait hissettiğin her yerden
ya kovulmuşsundur
ya da cesaretin yoktur
zaten sonra anlarsın
ait olmadığını
ve kaçmaya başlarsın herşeyden
ama en fazla da kendinden

hayata yüksekten bakanlar tarafından yapılan birtakım izlenimlerdir.

(bkz: hiçbir sözlüğe ait olamamak) olarak güncelliyorum. öyle veya böyle ait olacağımız bir yerler, insanlar olacaktır.
ama ben sözlük meselesinde ııı ıııh.. ait değilim. eğlenemiyorum. olsundu. yine de buraya arada bir uğrar şarkı paylaşırım.
öyle işte... acı ama gerçek.

bunlardan biri benim.
hiçbir yere ait değilim
ve hiçbir yer de bana ait değil.

(bkz: vatansız) kelimesi, bazı beyin yoksunu kişiler tarafından ne anlama geldiği bilinmeden kullanılır.

kendisinin vatani var diye bununla övünür;
ama vatanda açtır ve açıktır.

şimdi bizzat şahit olduğum bir şeyi de yazmak istiyorum.

yaklaşık iki ay önce frankfurt’ta bir türk marketine gittim.
bisikleti kilitlemek için bir yer arıyordum.
üstü başı kir içinde,
sakalları ve saçları uzamış,
yağlanmış bir herif.
tişörtün üstüne bir deri ceket.
ceketin ceplerinde türlü türlü kağıtlar ve dışarıya sarkmış bir kısmı.
deli bir ayakkabı…

selamünaleyküm dedi!
döndüm baktım. istemeyerek de olsa aleykümselam dedim. (çünkü bu kelimeyi sevmiyorum)
adam başladı konuşmaya.
nerelisin,
nereden geldin,
nerede kalıyorsun ve benzeri sorular…
sonra kendi hayat hikayesini anlatmaya başladı.
o kadar işsizdim ki yarım saat dinledim.

özet geçiyorum.
adamın karısı,
adamı bir arkadaşıyla aldatmış.
22 yaşında bir kızı varmış ve kızın da bundan haberi varmış vb.
sonra beyefendinin ayağı kırılmış işten çıkmış… falan filan.

neden tazminatını almadın dedim?
(kaza işyerinde olmuş)
almadım çünkü benim hakkım değil dedi.
bir de ahlak abidesi.
annen ve baban niye yardım etmiyor?
onlar beni reddetti dedi.

peki benden ne istiyorsun dedim?
stuttgart’a gitmek için yol parası topluyorum bana biraz yardım et dedi.

(iç ses: ulan normalde bunlar otogarlarda para isteyip erzurum’a gitmiyorlar mıydı? dedim.)

sonra ne yapacaksın dedim.
sonra ülkeme döneceğim,
vatanıma gideceğim dedi.

vatan falan kalmadı, tayyip hepsini sattı dedim.

öyle deme dedi! (kızarak ama çekinerek)

bütün avrupa o adamı kıskanıyor ve onu indirmek için türlü türlü oyunlar yapıyorlar dedi.

orada ne yapacaksın dedim?
evin, işin olacak mı?

“hayır orada hiçbir şeyim olmayacak yine sokaklarda yaşayacağım ama en azından benim vatanım” dedi.

bu adamın zeka seviyesi ile
türkiye’de karın tokluğuna yaşayıp yine de vatan millet sakarya diye yaşayanların zeka seviyeleri aynıdır.

bunlara bir tayyip yetmez,
keşke tayyip gibi beş tane adam olsaydı diyorum.

adam aç,
gelmiş elini açmış ve bana 1 euro için dileniyor ama vatanım var,
oraya gitmek istiyorum…
vatanın var derken de övüne övüne söylüyor!

alın ulan vatan sizin olsun!

gitmek yurdun olmuşsa kalmak gurbettir.

ait olamamaktır yaşanılan zamana, mekâna ve kendilerini yaşadıkları zamana ve mekana ait oldukları sanrsıyla yaşayanlarla bir arada yaşamanın ifadesizliğidir.

ruhun arayışı bitmemiş demektir.
ara istasyonlarda dolanıyorsun demektir.
pusulanı ve haritanı kontrol etmen elzemdir.
aksi taktirde hiçbir yere ait olamadan göçüp gitmen olasıdır.

çok kötü, insanı aciz bırakan bir durum.
ne oradan ne buradan. hiçbir yerden.

korkacak bir şey değildir.
hiçbir yere ait değilsen
ait olabilceğin bir yer oluşturursun.

çocukluk rezalet geçtiyse öyle oluyor. ya da bir anda güvendiğin her dağ yıkıldıysa. bir daha başlayacaksın.

bu deyis bana hep kendinle olan sorunlarinin, arayislarinin bitmemis oldugunu hissettirir. o kadar huzursuzsundur ki gittin her yer sana batar.

neresi sıla bize, neresi gurbet
yollar bize memleket...

(bkz: haymatlos)

ait olunca geçer.

= sürekli kendini olmayacak yerlerde bulmaya çalışmak

(bkz: no man's land)

mezar taşıma yazdıracağım altın yaldızlı harflerle.

incil'in çeşitli bölümlerinde, mesih imanlısının dünyevi yaşamdaki durumu tarif edilirken, "dünyaya ait olmama", "dünyada yabancı olma", "dünyayı sevmeme" gibi temalar bağlamında sıklıkla vurgulandığına tanık olunan varoluş hali:

yuhanna 15:19 - dünyadan olsaydınız, dünya kendisine ait olanı severdi. ne var ki, dünyanın değilsiniz; ben sizi dünyadan seçtim. bunun için dünya sizden nefret ediyor.

1. petrus 2:11 - sevgili kardeşler, size yalvarırım, cana karşı savaşan benliğin tutkularından kaçının. çünkü bu dünyada yabancı ve konuksunuz.

1. yuhanna 2:15 - dünyayı da dünyaya ait şeyleri de sevmeyin. dünyayı sevenin baba’ya sevgisi yoktur.

herşeyin sonu olduğunu özümseyince insana geliyor bu duygu bence. hiçbir şeye tam bağlanamadığından hiçbir yere de ait hissetmiyorsun.

mecliste böyle olmak insanı zorlar. hiçbir partiye ait değilseniz sizi bakan bile yapmazlar.