hiçbir yere ait olamamak

çaresi olmayan bir his. olduğun yere ait hissetmiyorsun ve olman gereken bir yer var ama orası neresi veya nerede bilmiyorsun. belki bu dünya üzerinde bile olmayan bir yerdir. gariptir ki kendimi bildim bileli bu hisler içerisindeyim. aynı zaman da “buruk bir mutluluk” diye tanımlıyorum ben bu hissi. hiçbir zaman geçmeyecek bir his benim için, en “ tamam hayatımda herşey yolunda ve mutluyum” diyebileceğim an’da dahi hep bir “eksiklik” olarak hissedeceğim.

günümüz insanının mutsuzluk ve huzursuzluk sebebi budur. kronik hale gelirse intihar sebebi dahi olabilir.

hiçbir yerde tam anlamıyla mutlu olamamayı da beraberinde getirir. ait olmak zorunda değilizdir belki, gittiğimiz her yerden heybemize yolda yetecek kadar bir şeyler almaktır belki mühim olan. *

aslında toprağın altına ait olduğumuz için zaman zaman gelen his.
lan çok acı oldu bu be. neyse.

kendimi yalnız hissettirmediğiniz için tişikkirler arkadaşlar.
birçok yoldan ayrılıyor olsak bile buradan kesiştiğimizi bilmek güzel.

en azından her yere ait olabilme ihtimali hâlâ var demektir.

eğer bir yere ait olsaydı başka bir yere ait olma ihtimali imkansızlaşırdı.

ait olabilen var mı ki? bir şehre, bir eve, birine?

bir yere ait olmak diye bir şeyin olmadığı kanısındayım. ekonomik, yaşamsal şartlar insanı her konuma sokabilir.

şu gri kanepenin sağ yanına aitim *; şimdilik. bendenim yani... kolum kolçağında. ayaklarım pufa uzanmış, pufun rengi okr. mettallica bangır bangır harmanda. ona ait ruhum: nothing else matters. hepsi bu; şimdilik.

içimde sürekli taşıdığım his.
"şu mezarların birinde bir gün yatsam sanki her şey düzelecek."

bir yere ait olduğunu sanmaktan iyidir. uzun gözlem ve kısa süreli deneyimlerime dayanarak; kimse hiçbir yere ait değil. en azından bu dünya üzerinde.

sloven-amerikalı filozof slavoj zizek'e göre, içinde potansiyel barındırır.

''(...)eski bir hikayemi tekrar etmemi mazur görün, ben gerçek bir içtenlikle malcolm x’i takdir ederim. neden biliyor musunuz? x ne anlama gelir? x elbette bir aile isimlerinin olmadığını gösterir. biz siyah köleler, beyaz adam tarafından afrika’dan kaçırılarak köklerimiz ile aile bağlarımızdan kopartıldık ve onlardan yoksun bırakıldık.

fakat malcolm x’in dehası neydi? dehası kesinlikle alex haley’in yazdığı holywood’un çok satan aptal “kökler” kitabı içinde değildi. haydi, köklerimizi yeniden keşfedelim; hayır! deha x harfinde gizliydi. x, bizim köklerimiz yok, köklerimiz elimizden alındı demekti. peki, bu durum, bizim, beyaz adamınkinden daha evrensel bir topluluk kurmamızı sağlayacak bir özgürlükse? bu yaratıcılık, ortada olanı ve köklerinden kopartılmanın yol açtığı aile bağları ve göreneklerden yoksunluğun, travmanın yeni bir özgürlüğün yolunu açabileceğini görebilmektir.''

ait olacak kişi sizi bulana kadar bekleyin.

hiçbir yerdeyim…

bir sırt çantam var, bir de bel çantam küçük. o ikisiyle beni nereye koysanız öyle yaşarım. dağılıp kökleşmedim hiçbir yerde. uzun süre kalmadığımdan da değil. sadece olmadı.

canım isterse gidebilirim her an. en tatlı kısmı da burası.

"her yerde olan hiçbir yerde değildir."

-denemeler- montaigne

dünyayı güzellik kurtaracak
kafam hep güzel sayılır mı abi
ve bir insanı sevmekle başlayacaksa herşey
ben herkesi seviyorum
desene galaksi kurtuldu

"i wanna feel like i somewhere i belong" diye şarkı yaptırır. senelerce dinlenir. hiç kimse bir halt anlamaz. kendini asarsın.

uzun süredir hissettiğim durum.

genelde çok fazla yalnız kalan insanların hissettiği bir durumdur. münzeviliğin ilk aşamasıdır, devamında insanlara ve hayata küsmüş, yorgun ve melankolik bir insan profili yansıtabilirler. bu tarz insanlar zamanla yalnızlığa ve sessizliğe aşık olma eğilimindedirler. bir cam köşesinde bütün gün bulutları ve gökyüzünü izleyebilir, kitap okuyabilir, yağmurun altında yalın ayak dolaşabilirler.