hiçbir yere ait olamamak
başlık "yine ne yaptın cansu" tarafından 08.11.2020 11:50 tarihinde açılmıştır.
221.
sanırım önemli olan mesken değil yanında olduğunuz insanlardır ve muhtemelen onlar sizin yanınızda değildir. çünkü gerçek anlamda olsaydılar böyle hissetmezdiniz.
devamını gör...
222.
ya da artık bir yere aitmişsin hissi verip tekrar gitmek kadar nankördür insanlar
devamını gör...
223.
kendine bulamamak, karakteri oturtamamak sebeptir.
devamını gör...
224.
kocaman bir boşlukta olduğunuzu gösterir. ve o boşluk uzunca bir süre de dolmaz. evler dar, yollar uzun, hayat ise bir an önce bitmeliymiş gibi gelir.
devamını gör...
225.
biraz sosyolojik biraz psikolojiktir.
devamını gör...
226.
her yere ait olmaktan iyidir diye bi şey okumuştum , çok doğru.
devamını gör...
227.
'her nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelir." charles baudelaire.
devamını gör...
228.
gidecek yerin de olmuyor
devamını gör...
229.
nereye gidersen git pesini birakmiyo bu his
devamını gör...
230.
son 7 yıldır peşimi bırakmayan dürtü.
devamını gör...
231.
her yere aitmis gibi davranma yetisini kazandirir
ve ait oldgunuz yerin kendiniz oldugu anlayana kadarda surer .
ve ait oldgunuz yerin kendiniz oldugu anlayana kadarda surer .
devamını gör...
232.
kendine ait olamamaktandır. o ruh o bedenin değildir.
devamını gör...
233.
insanın zihnini en fazla zorlayan, devamlı kendini hatırlatan boşluk tiplerinden biri.
bir boşluğun bir varlığa kıyasla kendini bu denli belli etmesi oldukça mantıksızdır aslına bakılırsa. sahiplenememek, zorunda kalmak, yabancı olmakla ilgili bir detaydır. her günü ayrı bir sorgulama sebebidir, devamlı bir tutamaç aratır. yıkmaz ancak dik olmanıza da müsade etmez. bastığınız yer, konuştuğunuz insanlar bile geçicidir, varlar mı yoklar mı, anlık görüntüler ve basamaklardır. ancak basamakların sonu yoksa işte burası da ümitsizliktir.
dostoyevski; "dünya'nın en zor hissi; kendini ait hissetmediğin bir yerde bulunma zorunluluğudur" demiş. belki de ömrümüz boyunca o yeri bulamayacağımızı hissediyorsak eğer, bulunduğumuz yeri sahiplenecek detaylar aramak daha mı az mazoşistliktir acaba, denemek lazım.
bir boşluğun bir varlığa kıyasla kendini bu denli belli etmesi oldukça mantıksızdır aslına bakılırsa. sahiplenememek, zorunda kalmak, yabancı olmakla ilgili bir detaydır. her günü ayrı bir sorgulama sebebidir, devamlı bir tutamaç aratır. yıkmaz ancak dik olmanıza da müsade etmez. bastığınız yer, konuştuğunuz insanlar bile geçicidir, varlar mı yoklar mı, anlık görüntüler ve basamaklardır. ancak basamakların sonu yoksa işte burası da ümitsizliktir.
dostoyevski; "dünya'nın en zor hissi; kendini ait hissetmediğin bir yerde bulunma zorunluluğudur" demiş. belki de ömrümüz boyunca o yeri bulamayacağımızı hissediyorsak eğer, bulunduğumuz yeri sahiplenecek detaylar aramak daha mı az mazoşistliktir acaba, denemek lazım.
devamını gör...
234.
gerçek anlamda hiçbir yere ait ve sahip değiliz ki olmayan şeyin hissi nasıl olur? oysa bunları düşünmeye gerek yok şu an ne yapıyorsanız keyif almaya ve sevmeye odaklanın gerisi teferruat.
devamını gör...
235.
bu benim kafamı karıştırırdı hep, "ait hissetme" duygusunu aile evinde hissetmediğimden dolayı olduğuna kanaat getirdim son günlerde.
küçükken çok eleştirilen, ailesinden yeterince duygusal destek görmeyen, yani huzursuz büyüyen çocuklar büyüyünce bunu yaşıyorlar bence. kendimizi arıyoruz, o yüzden bir yerlere ait değiliz. acı gercek şu ki, hiçbir yere ait hissedemeyeceğiz. kendi içimizde çözmemiz gerekli bunu.
bende kendimi kabul etmemle birlikte azalmaya başladı bu durum. beklentilerim yok, kendi ufak dünyamda mutluluklarım, hedeflerim ve hüzünlerim var. bunlar ben nereye gidersem gideyim benimle geliyorlar ve evim oluyorlar.
küçükken çok eleştirilen, ailesinden yeterince duygusal destek görmeyen, yani huzursuz büyüyen çocuklar büyüyünce bunu yaşıyorlar bence. kendimizi arıyoruz, o yüzden bir yerlere ait değiliz. acı gercek şu ki, hiçbir yere ait hissedemeyeceğiz. kendi içimizde çözmemiz gerekli bunu.
bende kendimi kabul etmemle birlikte azalmaya başladı bu durum. beklentilerim yok, kendi ufak dünyamda mutluluklarım, hedeflerim ve hüzünlerim var. bunlar ben nereye gidersem gideyim benimle geliyorlar ve evim oluyorlar.
devamını gör...
236.
herkesin ait olduğu bir şehir ait olduğu bir ev olmak zorunda mı? diye soruyorum kendime. aldığım cevabı daha önce fark edememiş olmanın benden aldığı yılları geri getiremem belki ama yeni yıllar için önümde bir ışık belirdi. ben yıllarca ait olduğum bir toprak parçası bir beton duvar aradım. şimdi anlıyorum ki ben yollarda olmayı istemişim. benim yuvam gittiğim her yermiş. bir yere ait olmak için çabalamak o yeri aramak vazgeçtiğim şeylerin başında yer alıyor.
devamını gör...
237.
kötü bi durum, insanın en azından kendine ait bir odası bile olsa oraya ait hissedebileceği, bi nebze. ama bazen o da olmuyor.
devamını gör...
238.
o yer dünyanın öteki ucunda da olabilir , bir adamın/ kadının avuç içlerinde de.. aramaya devam et.
devamını gör...
239.
zamanımı herhangi bir yerde geçireceğim
aklımdakileri herhangi bir yerde söylemekte özgürüm
ve herhangi bir yeri yeniden tanımlayacağım
herhangi bir yerde gezerim
kafayı vurup yattığım yerdir evim
aklımdakileri herhangi bir yerde söylemekte özgürüm
ve herhangi bir yeri yeniden tanımlayacağım
herhangi bir yerde gezerim
kafayı vurup yattığım yerdir evim
devamını gör...
240.
hiç bir yere ait değilim her yerden gitmek istiyorum.*) nereye olduğunu, ne kadar süreceğini bilmeden yorulduğumun farkına bile varmadan kendimi ait olduğum yeri bulana kadar gitmek istiyorum. ama sanıyorum ki öyle bir yer yok.*
devamını gör...