301.
kemalizmle alakalı tezleri bir yana, bir çok konudaki sohbetlerini baştan sona dinlemiş birisi olarak kendisiyle alakalı en büyük eleştirim, bir mevzuyu anlatırken çok kritik bir noktada öyle yanlış veya tek taraflı bir bilgi veriyor yahut iddiada bulunuyor ki sonra söyledikleri tamamen o sübjektif bilgi üzerine inşa edildiği için anlamını yitiriyor. bu da aslında onun, tarihi bir amaca matuf, ideolojik bir bakış açısıyla ele almasından kaynaklanıyor. örnek:
alparslan türkeş'e isnat ederek 27 mayıs'ı yapan ve adnan menderes'i idama gönderen subaylar, kazım karabekir'in doğuda evlatlık alıp, orduya soktuğu ermeni yetimlerdir diyor.
şimdi bunu türkeş'in söyleyip söylemediğinin asla ispatlanamayacağı bir yana kendi içerisindeki ırkçılığa mı, bir grubu sanki tek amaca ve hedefe sahip monolit bir yapı olarak şeytanlaştırmasına mı eleştiri getireyim. yahu biz şurada 3 kişi bir konuda anlaşamazken, bunlar çocukluktan itibaren masalar kurmuş, perde arkasından konseyler oluşturup, kırk sene sonra o ideali yitirmeden bir attraksiyona girmiş. tam bir saçmalık.
samanyolu tv'de akp ile fetö iş birliği içindeyken, ergenekon soruşturmaları zamanında (bkz: tek türkiye) diye bir dizi vardı. her bölümün son sahnesinde böyle aptala anlatır gibi kötü adamlar yüzleri görülmeden türkiye'yi bölmeliyiz, terörü körüklemeliyiz, hükümeti zayıflatmalıyız derlerdi. yani dördüncü sınıf seviyesi bir illuminati paranoyası. üstüne üstlük ermeni yetimlerin, neden kendilerini yok eden ittihat ve terakki'nin 2 ve 3. sınıf kadrolarının kurduğu chp'den değil de ermeni tehciriyle alakası olmayan menderes'ten intikam aldığı sorusu bile bu saçmalığı berhava etmeye yetiyor. üstelik çoğu ermeni ve rum, tek parti döneminde çektikleri sıkıntı yüzünden demokrat parti saflarında siyaset yapmış iken. işte bir çok hususta böyle kritik anlarda bir absürd anekdot veya teoriyle görüş inşa ediyor.
öte yandan kemalizmi bulmaca gibi çözdüm lafı gerçekten doğru. hele ki kendisiyle anti kemalist olma vasfı dışında ortaklığı olmayan sevan nişanyan ile mustafa kemal'in sıhhi sebeplerle havza'da ve amasya'da kaldığı sıralarda yaptığı esrarengiz görüşmeler konusunda aynı sonuca varması da enteresan. ikisi de mustafa kemal'in bir şekilde ingilizlerle anlaştığı görüşünde. gerçi mısıroğlu bunun da ötesine geçip, yunan'ın izmir'e çıkışının da ingilizlerle mustafa kemal'in bilgisi dahilinde olduğunu söylüyor fakat yasal sebeplerden ötürü bunun arka planını internete düşen sohbetlerle dinleyemedim. yalnız üsküdar'daki vakfına gelenlere anlatmıştır. öte yandan yunan'ın da kurtuluş savaşı esnasında kendisine ''yürü oğlum'' diyen itilaf devletleri'nden kazık yediği bir gerçek.
kadir mısıroğlu şahsen de tanıdığım ve insani olarak çok hazzettiğim birisi değildi. ona bakınca hep amerikalıların '' nefrret etmek için din çok ama sevgi için yok'' lafını hatırlarım. dinini bir kin ve bir şeyin anti tezi olmak üzerine kurdu. ömrü boyunca kemalizm'den öyle nefret etti ki sultanahmet camisi avlusunda insanlar teravih kılarken, kitap standında avaz avaz mustafa kemal aleyhine bağırdığını hatırlıyorum. öyle olunca da zahiren ( görünürde) kemalizme darbe vuran ve değerli bildiği bir şeyin fanatiği olmak zorundaydı. the godfather'daki (bkz: luca brasi) gibiydi. efendisi yani don corleone'si ise tayyip erdoğan'dı. radikal kemalizm devlet kademelerinde etkisini yitirince o da içindeki öfkeyi tayyip erdoğanla zıt düşenlere kustu. ahir ömründe ahmet davutoğlu'na şeytan filan diyordu.
kin ne derse dersin eşsiz bir hatip, korkunç bir zeka idi. nev'i şahsına münhasırdı. siyasal islamcıların ajitatif provokatörüydü. internette onun gibi giyinip, konuşan genç hokkabazlar görüyorum. öyle birisi kolay gelmez. sadece tek bir kadir mısıroğlu vardı.
alparslan türkeş'e isnat ederek 27 mayıs'ı yapan ve adnan menderes'i idama gönderen subaylar, kazım karabekir'in doğuda evlatlık alıp, orduya soktuğu ermeni yetimlerdir diyor.
şimdi bunu türkeş'in söyleyip söylemediğinin asla ispatlanamayacağı bir yana kendi içerisindeki ırkçılığa mı, bir grubu sanki tek amaca ve hedefe sahip monolit bir yapı olarak şeytanlaştırmasına mı eleştiri getireyim. yahu biz şurada 3 kişi bir konuda anlaşamazken, bunlar çocukluktan itibaren masalar kurmuş, perde arkasından konseyler oluşturup, kırk sene sonra o ideali yitirmeden bir attraksiyona girmiş. tam bir saçmalık.
samanyolu tv'de akp ile fetö iş birliği içindeyken, ergenekon soruşturmaları zamanında (bkz: tek türkiye) diye bir dizi vardı. her bölümün son sahnesinde böyle aptala anlatır gibi kötü adamlar yüzleri görülmeden türkiye'yi bölmeliyiz, terörü körüklemeliyiz, hükümeti zayıflatmalıyız derlerdi. yani dördüncü sınıf seviyesi bir illuminati paranoyası. üstüne üstlük ermeni yetimlerin, neden kendilerini yok eden ittihat ve terakki'nin 2 ve 3. sınıf kadrolarının kurduğu chp'den değil de ermeni tehciriyle alakası olmayan menderes'ten intikam aldığı sorusu bile bu saçmalığı berhava etmeye yetiyor. üstelik çoğu ermeni ve rum, tek parti döneminde çektikleri sıkıntı yüzünden demokrat parti saflarında siyaset yapmış iken. işte bir çok hususta böyle kritik anlarda bir absürd anekdot veya teoriyle görüş inşa ediyor.
öte yandan kemalizmi bulmaca gibi çözdüm lafı gerçekten doğru. hele ki kendisiyle anti kemalist olma vasfı dışında ortaklığı olmayan sevan nişanyan ile mustafa kemal'in sıhhi sebeplerle havza'da ve amasya'da kaldığı sıralarda yaptığı esrarengiz görüşmeler konusunda aynı sonuca varması da enteresan. ikisi de mustafa kemal'in bir şekilde ingilizlerle anlaştığı görüşünde. gerçi mısıroğlu bunun da ötesine geçip, yunan'ın izmir'e çıkışının da ingilizlerle mustafa kemal'in bilgisi dahilinde olduğunu söylüyor fakat yasal sebeplerden ötürü bunun arka planını internete düşen sohbetlerle dinleyemedim. yalnız üsküdar'daki vakfına gelenlere anlatmıştır. öte yandan yunan'ın da kurtuluş savaşı esnasında kendisine ''yürü oğlum'' diyen itilaf devletleri'nden kazık yediği bir gerçek.
kadir mısıroğlu şahsen de tanıdığım ve insani olarak çok hazzettiğim birisi değildi. ona bakınca hep amerikalıların '' nefrret etmek için din çok ama sevgi için yok'' lafını hatırlarım. dinini bir kin ve bir şeyin anti tezi olmak üzerine kurdu. ömrü boyunca kemalizm'den öyle nefret etti ki sultanahmet camisi avlusunda insanlar teravih kılarken, kitap standında avaz avaz mustafa kemal aleyhine bağırdığını hatırlıyorum. öyle olunca da zahiren ( görünürde) kemalizme darbe vuran ve değerli bildiği bir şeyin fanatiği olmak zorundaydı. the godfather'daki (bkz: luca brasi) gibiydi. efendisi yani don corleone'si ise tayyip erdoğan'dı. radikal kemalizm devlet kademelerinde etkisini yitirince o da içindeki öfkeyi tayyip erdoğanla zıt düşenlere kustu. ahir ömründe ahmet davutoğlu'na şeytan filan diyordu.
kin ne derse dersin eşsiz bir hatip, korkunç bir zeka idi. nev'i şahsına münhasırdı. siyasal islamcıların ajitatif provokatörüydü. internette onun gibi giyinip, konuşan genç hokkabazlar görüyorum. öyle birisi kolay gelmez. sadece tek bir kadir mısıroğlu vardı.
devamını gör...