kafede yalnız başına oturan insan

kafede en az iki ya da daha fazla başına oturmayan insandır.

tuhaf bir sey degil ki bu? her zaman yanimizda biri olmak zorunda degil
ya da her insanin hayatinda her zaman biri olmak zorunda degil yalniz zamanlar da olur yalniz kalmak istediginiz zamanlar da olur kafede yalniz oturmayayim diye sevgili mi bulsun insanlar :))

(bkz: beni tanıdılar siz kaçın)

tez kellesi vurula insandır. ya sizin anormallemenize şaapıyım!

üzücü veya anormal bir durum değildir. yapmacık ilişkiler ve gereksiz kalabalıktan hoşlanmayan biri olarak üniversitede bolca gerçekleştirdiğim eylemdir. insanı huzurlu ve özgür hissettirir.

şuanda gerçekleştirdiğim eylem. gayet de güzel bir etkinlik. oh mis. çiçek. el del muazzam ^^

benimdir. kendi kendineliğin verdiği yeterlilik hissiyle kahvemi yudumlar, sosyolojik tespitler yaparım.

benimdir. en pahalı içeceği söyler kitabımı çıkarır telefonda oyalanırım. yüksek sesle konuşanlara sinir olurum.

çok sık yaparım ben bunu. çok da severim. birileriyle oturup kahve içmekten daha çok severim çoğu zaman.

düşünürüm, karar veririm, yorumlarım. bazen kendi kendime akıl da danışırım. iç sesim çok daha mantıklı karar verir. benden daha zeki kerata.

özetle tek başıma olmayı severim.

benim, çok sık yaparım. oturup kahvemi yudumlarken masaları izlerim. hangi arkadaş grubunun sinsisi kim, kim aslında dedikodu yaparken gizlice bilgi topluyor, erkek gruplarında kim aslında orada olmak istemiyor ama orada, vücut dilleri, mimikler, göz temasları.

aşırı eğlendiriyor beni, insanların aslında her şeyi açık açık dışarı vurması ama iletişimi sadece konuşarak yaptıkları için söyledikleri ile karşı tarafı kandırdığını düşünmesine bayılıyorum.

bunu yapmayı çok severim ama keşke işim bu olsa diye de çok iç geçirmişliğim vardır. yani öyle bir işim olmalı ki laptop ile her gün kafeden çalışmalıyım... zaten bir üst aşaması havuzdan kripto takip etmek. neyse bu da böyle bir istektir.

yalnızlık üzerinden kendimi payelendirerek kibre düşmek istemem ama çevrendeki insanlarla başta akrabaların olmak üzere arada derin bir ruh uyuşmazlığı olduğunu anlamışsan, hariçteki insanların ilişkilerinin de karşılıklı pohpohlama üzerinden yürüdüğünü görmüşsen, etrafında fazla insan toplayanların iç dünyasında derin bir yalnızlık korkusu ve terk edilmeye dair bir travma yaşadıklarını öğrenmişsen, duygusal bir ilişkiye girmenin maddi ve manevi yükümlülüğünün seni önceki halinden daha geriye attığını fark etmişsen, yalnızlık artık kaçınılmazdır.

dolayısıyla kafede yalnız başına oturmak, aslında kalabalık içerisinde de yalnız olduğunu bilen insanların kendilerini ödüllendirmek için yaptıkları mütevazi bir aktivite. bazen güzel bir yüzün ardındaki boş ruhu sezip hayıflanır, bazen rahatsız edici bir hemcinsinin sesini kulaklığında çalan sevdiğin bir şarkının notalarıyla boğarsın, bazen de insanların ömürlerini senin gibi boşa tükettiklerini ama tüketirken bunu maskeler takarak çeşitli rollere bürünürek yaptıklarını anlarsın. galiba bunu yeni türkü daha iyi anlatmış.

siz bunu nerden biliyorsunuz ki?