kafede yalnız başına oturan insan

(bkz: beni tanıdılar siz kaçın)

tez kellesi vurula insandır. ya sizin anormallemenize şaapıyım!

üzücü veya anormal bir durum değildir. yapmacık ilişkiler ve gereksiz kalabalıktan hoşlanmayan biri olarak üniversitede bolca gerçekleştirdiğim eylemdir. insanı huzurlu ve özgür hissettirir.

şuanda gerçekleştirdiğim eylem. gayet de güzel bir etkinlik. oh mis. çiçek. el del muazzam ^^

benimdir. kendi kendineliğin verdiği yeterlilik hissiyle kahvemi yudumlar, sosyolojik tespitler yaparım.

benimdir. en pahalı içeceği söyler kitabımı çıkarır telefonda oyalanırım. yüksek sesle konuşanlara sinir olurum.

çok sık yaparım ben bunu. çok da severim. birileriyle oturup kahve içmekten daha çok severim çoğu zaman.

düşünürüm, karar veririm, yorumlarım. bazen kendi kendime akıl da danışırım. iç sesim çok daha mantıklı karar verir. benden daha zeki kerata.

özetle tek başıma olmayı severim.

benim, çok sık yaparım. oturup kahvemi yudumlarken masaları izlerim. hangi arkadaş grubunun sinsisi kim, kim aslında dedikodu yaparken gizlice bilgi topluyor, erkek gruplarında kim aslında orada olmak istemiyor ama orada, vücut dilleri, mimikler, göz temasları.

aşırı eğlendiriyor beni, insanların aslında her şeyi açık açık dışarı vurması ama iletişimi sadece konuşarak yaptıkları için söyledikleri ile karşı tarafı kandırdığını düşünmesine bayılıyorum.

bunu yapmayı çok severim ama keşke işim bu olsa diye de çok iç geçirmişliğim vardır. yani öyle bir işim olmalı ki laptop ile her gün kafeden çalışmalıyım... zaten bir üst aşaması havuzdan kripto takip etmek. neyse bu da böyle bir istektir.

yalnızlık üzerinden kendimi payelendirerek kibre düşmek istemem ama çevrendeki insanlarla başta akrabaların olmak üzere arada derin bir ruh uyuşmazlığı olduğunu anlamışsan, hariçteki insanların ilişkilerinin de karşılıklı pohpohlama üzerinden yürüdüğünü görmüşsen, etrafında fazla insan toplayanların iç dünyasında derin bir yalnızlık korkusu ve terk edilmeye dair bir travma yaşadıklarını öğrenmişsen, duygusal bir ilişkiye girmenin maddi ve manevi yükümlülüğünün seni önceki halinden daha geriye attığını fark etmişsen, yalnızlık artık kaçınılmazdır.

dolayısıyla kafede yalnız başına oturmak, aslında kalabalık içerisinde de yalnız olduğunu bilen insanların kendilerini ödüllendirmek için yaptıkları mütevazi bir aktivite. bazen güzel bir yüzün ardındaki boş ruhu sezip hayıflanır, bazen rahatsız edici bir hemcinsinin sesini kulaklığında çalan sevdiğin bir şarkının notalarıyla boğarsın, bazen de insanların ömürlerini senin gibi boşa tükettiklerini ama tüketirken bunu maskeler takarak çeşitli rollere bürünürek yaptıklarını anlarsın. galiba bunu yeni türkü daha iyi anlatmış.

siz bunu nerden biliyorsunuz ki?

aslında hiç zor değilmiş gibi görünse de ben bir türlü yapamıyorum. olmuyor yani. bir kahveyle masaya oturmak, etrafı izlemek veya düşüncelere dalmak bana biraz ürkütücü geliyor. insanlar bana bakar mı, garip mi karşılarlar diye düşünüyorum. ister istemez bu düşünceler içine giriyorum. bu çekingenliğimi yavaş yavaş kırmam gerekiyor; küçük bir cesaret sınavı beni bekliyor.

kitap okuyordur. kahvesini yudumluyordur.

daha da kafası bozuksa birasını almış, kitabını önüne almış , harfler dönmeye başlayana kadar okuyordur.

arkadaşını, sevgilisini bekliyordur.

tek başına bir şeyler yapabilmek güzeldir ama sosyal anksiyete vs derken çekinen insanlar olabilir. ben de mesela uzun süre spor salonunda o aletleri kullanamadım. herkes bana bakıyormuş gibi geliyordu.
bir gün amaan dedim baksınlar. bu insanların benim hayatımdaki konumu nedir ki?

evet işte bu düşünce sizi kurtarabilir belki. kimse aslında o kadar da ne yaptığınızla ilgilenmiyor. herkes kendi odaklı. ayıplamayacaklar. ahuhah tek başına gelmiş cafeye demeyecekler.

kalkıp ben tarzanım diye bağırsanız bile en fazla 5-10 dakika sizi hatırlarlar. buna eminim.
bunu gözlemleyebilirsiniz de...

mesela gidin bir cafeye duvarın kenarında bir şeyler yapıyormuş gibi durun. emin olun çalışanlar bile sizi fark etmez.

ha fıstık gibisindir bakarlar. ama o çok ekstrem bir durum. sen ayıplanmaktan korkuyorsun.

lütfen rahat ol . yine tarzanım filan diye bağırmasan iyi olur ama rahat ol.

sosyal anksiyeteye sahip olsam da kafede birileriyle oturmak daha fazla sosyallik gerektirdiği için yalnız olmayı tercih ediyorum.
bazen ciddi anlamda hiçbir şey yapmadan etrafı izliyorum, bazen en sevdiğim şeylerden birini yapıp yan masamda konuşulan şeyleri dinliyorum.
mesela o gün yan masamdaki kişiler ilk defa buluşmuşlarsa ve aralarında flörtsel durumlar varsa dinlemesi daha da eğlenceli oluyor.

pub'da falan tek başıma oturmak daha da eğlenceli olabiliyor çünkü yan masamda konuşulan şeylerin saçmalığı daha da artıyor alkol sayesinde.
saçmalığı artınca da eğlencesi de artıyor benim için.
gülmemek için kendimi çok zor tuttuğum zamanlar olsa da eğlenceli işte.

benim için tek sıkıntı kalabalık yerlerde oturduğum masadan kovulup kç kadar masaya atılmam oluyor.
bir kere yan masamdaki insanlar değiştiği için konuyu kaçırıyorum , geri kalan konuşmayı kendim senaryolaştırmam gerekiyor.
artı konforum bozuluyor çünkü o minnacık tek kişilik masalara bardak ve küllüğü koyduğunda başka yer kalmıyor zaten.
ha bunun da olumlu yanları olabiliyor. zamanında benim gibi tek başına gelen çok tatlı bir kızla asla komik olmayan bir stand-up gösterisi izlemiştik mesela. yine de söylenilen her şeye de gülmüştük neden güldüğümüzü de bilmiyorum ama sonuç olarak o günlük tatlı bir insanla küçük bir an geçirmiştim.

kısacası masada konuştuğunuz konulara dikkat edin.
benim gibi sosyal anksiyetik şahıslar hem sizi dinleyip hem de sizin bahsettiğiniz konuları günlüğünde ya da sözlük gibi platformalarda ortaya koyabiliyor..

normal bir olay.

çoğu da remote çalışan falan oluyor
starbucks açılış nöbeti tutan top sakallılar var mesela
akşama kadar kamp atıyor kahvecide.

olm o klima çarpmıyor mu sizi ya
bi de niye bu kadar kuduruyorsunuz orada çalışmak için
evinde donunla yap keyfini.

leyla_ile_mecnun_huzunlu_melodi.mp3

normal insan
çift başımıza oturmak zorunda mıyız?
zaten kafelere de pek gitmem, sevmiyorum tıkış tıkış ortamları.
evde demlenen çay benşm için yeğdir.

bütün kuşlar tamam.. leyleğe geldi mi sıra yahu.! ha evet.. kafede tek başına masa işgali nedir kardeşim.. şöyle 4lü 5li gelin, birbirinizle ister konuşun ister konuşmayın, ister herkes kendi başına takılsın.. bizi ilgilendirmez, bize ne.. ama masa bizi biraz güldürsün hani.
olmuyo yani, ne o öyle her masaya bir kişi.. israftır, günahtır, yazıktır..
dimi yaani... :)

sosyal anksiyetem yok, sadece osuruktan dertlerinizle kafamı şişirmeyin de 2 dakika tavana bakıp sigara içeyim ya da kitabımı okuyayım değil mi? bazen insanlar çok konuşuyorlar, bir dinliyorsun iki dinliyorsun üç dinliyorsun sonra artık eeeh yeter ben dert kuyusu muyum diyorsun. o yüzden bilgisayarınızı ya da kitabınızı alıp çok kalabalık olmayan bir yerde bir şeyle uğraşmak daha akıl karı. bazen insanın konuşmaya olduğu gibi konuşmamaya da ihtiyacı vardır o yüzden her şeyi sosyal anksiyeteye bağlamayın.