çok ilginç biri. "sevdim" diyorum, "seviyorum" diyorum. bi bakmışım başka başka koridorları var, dönemeçleri var, yokuşları var. zahmetinde rahmeti var. rahmet zannettiğim nice seviler oldu ki sevmeyi başlı başına bir kaybedişe devşirdi. kaybettiğim yerlerimden yeniden sevdim. salt insan sevmekten bahsetmiyorum, sevdiğimiz şeylerden bahsediyorum. en zorunun da kendimi sevmek olduğunu gördüm. ve bu narsistik, altı doldurulamaz, içi boş bir değersizlik duygusunun yansıması olan bir sevgi biçimi de değil. insan bilmediğini sevemez. bileyim dedikçe, içime döndükçe aydınlık kadar karanlığımı da gördükçe kendimi kabul edebilme yeteneğim köreldi. biraz kaçasım geldi, kaçtığım yanlarımı da kucaklamaya niyet ettim. yunus emrenin dediği: "kendin bilmek"e bir de "kendin sevmek" ekleyelim.

devamını gör...

(4) (2)