sevilmediğini anlamak

bir arkadaşlık veya aşk ilişkisinde bunu en erken ne zaman farkederseniz sizin için en iyisi o olacaktır. o yüzden hep sorgulayın.

çok değer verdiğin kişi tarafından sevilmediğini anlamak çok acı, kabullenmek daha da acı. ilk etapta kişiye kendisini sorgulatır fakat zamanla karşıdaki kişiye verilen değerin çok gereksiz olduğu rahatlıkla anlaşılır.

sevildiğini anlamak uzun sürerken, sevilmediğini anlamak çok kısa sürer. anlayınca da eski sen olamazsın zaten. sevilmeyen insan değişir.

belirsizlik her zaman can acıtır . seviyor mu sevmiyor mu belirsizliğinden daha güzel bir duygudur . bazen canınız acır daha güçlü olmak için .

kendi kendine yetmeyi* öğrenmeye geçişi olur. sonuçta en çok kendini sevenler böyle yapar.

her şey gibi sevilmek de sevilmemek de şans; doğru yer doğru zaman, doğru insan/(lar).

hiç sevmediği sorusunun cevabının evet olması mı yoksa bi ara sevdi de şimdi vazgeçti sorusunun cevabının evet olması mı daha üzücü karar veremiyorum...
her iki türlü de nedenini öğrenemeden ikimizden biri giderse bu diyardan yandım ki ne yandım...
sanki böyle düşünüyo olmam çoktan yandığımın göstergesi değilmiş gibi...

anlaması çok zor değildir ama kabul etmesi zor durumdur.

bunu anladığım an çok acı olmuştu, kimse tarafından sevilmemek değildi tabii. sadece sevdiğim insanın en azından benden biraz da olsa hoşlandığını düşünürken bir anda birkaç kız ile yakınlaşıp hepsi ile bir şekilde deneyip en sonunda bir ilişki içerisine girdiğini öğrenmiştim, çok yıkıcı olmuştu bu. sorgulamıştım uzun uzun, bu kadar fazla insan için zamanı varken bana hiç vermemesi ve hep bir sebep belirtmesi üzmüştü beni. sonra ise sadece olmadı işte boşver deyip ilerledim tabii, yine de acı bir tecrübeydi.

ölüm gibi bir şey olup, kimsenin ölmediği durumdur.

ani bir tükenmişlik, ağır bir kalp ağrısı ve özellikle gecelere çöken hüzün ile oluşan farkındalık.

anladığında ne yapacağını bilemez insan. nereye sığınıp, nasıl uzaklaşacağını şaşırır. sessizleşir, içine kapanır ve zamanla kendine gelir. yine de kalbinin derinliklerinde o sevilmeme hissini bir ömür taşır..

“bazı çiçekler bazı topraklarda olmuyor hayatın gerçeği bu” denilip geçilmesi gereken şey. nasibimiz buymus

şu anlarda üzerine düşündüğüm mevzudur

arıza çıkarırım itinayla, inanmıyorsam.
hasar da bırakırım ruhunda, kandırıldıysam* demekle de kalmayacağım, bilakis incelikle ve itinayla uygulayacağım farkındalıktır.
aklı olan varsa, sevmesin. *

edit: şarkıyı bırakmamışım. aman o da eksik kalmasın.

koşarak uzaklaşırım o ortamdan. en güzel senelerimi bir daha kimse bana veremez, keza ben de zamanda yolculuk yapamam. kendi seçimidir sevmemesi, saygı duyup yoluma bakarım.

aynı zamanda sezen aksu'dan bir söz geldi aklıma: 'ben de yoluma giderim, ezdirmem kendimi...'

o an çok kötüdür, aklın seni küçük bir çocuğu sevindirir gibi umut verip teselli etse de o küçük teselliler bile fayda etmez içten içe gelen o değersizlik duygusu benliğine işler o günden sonra ne kadar kusursuzlaştırmaya çalışsam da kendimi hep bir eksiklik hissi, hep bir eksiklik hissi...

ayak kuş parmağını sehpaya çarpan dengesiz gibi canınızı acıtır.

sevilmediğini hemen anlamaz insan. zamanla oturur o içinde.

hemen yer etmez yani.

trendyoldan aldığın bi kanepe değildir yada bi çiçek değildir köşesini sevmedi diye kaldırasın.

abesle iştigaldir. bu dünyada sevilmeyecek tek bir nesne, tek bir allah'ın kulu yoktur. şeytanın bile avaneleri varken, seri katillerin, tecavüzcülerin binlerce hayranı, seveni, aşık olanı varken, zorba yöneticilerin milyonlarca destekçileri varken "sevilmediğini anlayan" kişinin uzulmesi ancak "egosantrik bir sanrı" olarak değerlendirilebilir. çünkü "sevilmediğini anlayan" kişinin üzüntüsünün tek ve en büyük sebebi "sevilme isteğinin yerine getirilmemesi"dir. yani istediği kişi onu sevmiyor diye üzülmesidir. cidden buna üzülecek bir insan mısınız? ya da insan buna üzülür mü? kimse seni sevmek, kimse beni sevmek zorunda değil. her insanın özgür iradesi var. ve özgür irade sahibi hiçbir insan bir başka özgür irade sahibi insanın iradesine müdahale edemez. istese de edemez. kimsenin gönlüne zorla giremezsiniz. gönül başına buyruktur.

anlamak yeterince zor değilmiş gibi bir de olduğunu sandığın yerde başkasını görmenin acısını yaşarsın