sözlük yazarlarının bugün hissettikleri

bugün yatağın çok duygusal tarafından kalktım. dün gece ilacımı içmedim, ne zaman ilaç içmeden uyusam film tadında rüyalar görüyorum.

bazen rüyalarımı çok seviyorum, içerikleri benim için oldukça anlamlı. bazen olayları abartıp bana işkence boyutuna dönüşebiliyor, bu noktada ilaç içmezsem tüm günümü sürünerek geçireceğim kasar tatsız rüyalara dönüşüyorlar. yine de rüyalarımı kişiliğimin bir parçası olarak düşündüğümden onlardan kopmak bana çok hüzünlü geliyor. bazı geceler kasıtlı olarak ilacı almıyorum ve bu benim için bir kavuşmaya dönüşüyor. rüya gördükten sonra kalkıp o rüyaları bazen buraya, bazen defterime yazmak bana boş insan olmadığımı düşündürüyor. bazı insanlar yazdığım rüyaları yada deneyimleri yazı denemesi sanıyor, bu beni oldukça tatmin ediyor ancak sonra düşündükçe buna hayıflanıyorum. rüya görmeseydim eğer yazamazdım çünkü. demek ki rüyalarım olmasa iyice boş bir insan olup çıkacağım.

bu noktada ilacımla çok çatışıyorum. kendisine hem ihtiyacım var hem yok, hem seviyorum hem nefret ediyorum. ilacımla düzenli bir ilişkiye varırsam eğer kendim olamayacağım gibi hissediyorum. bazen jelatin elimin altında dahi olsa içmiyorum. kendimi birşey sanıyorum o noktada. çünkü her şeyde olduğu gibi ilaç da ben istersem hayatımda var diye düşünüyorum. sonra berbat bir gece geçirince tüm gün ilaç içmediğim için kendime lanet okuyor ve yatağa girmeden öncw hemen ilaca sarılıyorum.

işte öyle sözlük karışık hissediyorum.

sevinç ,yorgunluk, mutsuzluk...

durup dururken yine hasta oldum, harika cidden. alev alev yanıyorum, yürüdüğüm yer yanıyor hamdolsun ama iyi bir his değil. yemek yapacak halim olmadığı için verdim siparişi. 17 euro. yemek gelmeden yemiş kadar oldum. bir hafta bunu düşünürüm şimdi. allam fakirlikle inan sorunum yok ama bu kadarına gerek var mıydı cidden?

baktım ki bu başlığa hiç yazmamışım. zaten hislerimi de ifade etmekte hep zorlanmışımdır. içimde bazen fırtınalar kopar da hislerimi tek kelime ile bile ifade edemem. şu an sadece otomatiğe bağlanmış gibi hissediyorum. sanki görünmez bir el benim günlük yapmam gerekenleri yapıyor da aklım başka yerde gibi. sanki bir şeyler eksik, bir yerde sınıfta kalmışım gibi tedirginlik. nedeni nedir bilmiyorum. belki eylülün getirdiğidir. hüzün insanı da değilim; yazdıklarımda da hüzün yoktur. genelde gülmeyi severim, pozitif insanları severim. ama şu aralar gülesim bile gelmiyor. yüzüm tabir-i caizse mahkeme duvarı gibi. umarım geçicidir ve kısa sürelidir. böyle olmaya ben de alışkın değilim çünkü. biri dokunsa patlayacak gibiyim, sakin kalmaya çalışıyorum. ama sanırım hep sakin olmaya çalıştıkça içimde biriken minik minik öfkeler var. biraz kitap, biraz yürüyüş, umarım işe yarar bu süreçte.

ya böyle tatlı tatlı mızmızlanmak ne hoş olurdu. dali'nin rüyalarından girer nemli istanbul'dan çıkardık. off ne anılar ne dramlar.. çeneyi bol tutup, bir kaç genç kızın gözünü buğulatmak ne kolay len internette.

tam entelce işler he. cıvık cıvık. sürekli nefesi zor alıyor hissiyle ağlak bir bünye edebiyatı. çok satanlar olarak sosyal medyada yerimizi ayırtırdık.

delikanlıya ters hocam. üflesen yıkılan kumdan kale miyiz? aslanız biz. kaplanız. meme koparanız.

tüm gün koşuşturdum. bir yakadan bir yakaya, bir bankadan bir bankaya.. aslanlar gibi tempo yaptım. enerji had safhada. ödül olarak kendime rakı aldım. bir saat sonra terziden takımları alıp, terasımda bağırıyorum bir boşluğa.

heyecan ile karışık mutluluktur efendim. pazartesi yavrucaklarıma kavuşuyorum, ilk anları düşündükçe o kadar heyecanlanıyorum ki anlatamam. şimdi de oturdum velilerime çay paketliyorum, umarım kalbimi kırmazlar.*

bu sevincimin çok daha fazlasını şubatta atanarak yaşamak istiyorum. allahım nasip et yarabbbbiiiiimmmmmm.*

yorgunluk. sadece yorgunluk.

kırgın hissediyorum.

decepticonlar'a yenilmiş optimus prime gibi hissediyorum.

balkon konuşması yapan saruman gibiyim. keyfim yerinde, uykum yok, karnım tok.

mutsuz. karamsar. yorgun. her zamanki gibi işte.

acı. hasret. düş kırıklığı.

uykum var ve sürekli karnım aç.

(u)mutlu.

iliğimi kuruttu...

eski hatalarim canimi bagladi bilmem hangi acima agladim.....

aldırma, deli gönlüm.
giden gitsin sen şarkılar söyle içinden ayayayayayayayayyyyyyy

aşırı aşk dolu ama aşırı hasta..

gecenin bu saati paça içmediğim için akılsız ilan edilmiş bulunmaktayım evde. bizim evde tok olduğun asla anlaşılmaz. kalktım kaşığın ucuyla her şeyden tattım ve geri yattım. herkesi mutlu etmeye çalışan bir ben bırakıyorum buraya. görüyorum ki benimle anlaşamayan sorunludur. çünkü ben inat etmem çözüm bulmaya çalışırım. bunun da çözümünü buldum.

gördüğüm rüyadan ağlayarak uyandım sabah, etkisinden çıkamadan okula fırladım canhıraş, sabah 8.
dersin ardından kitap ve a4 kağıdı almak için çarşıya indim, olur ya, esti bir an, hep bir otobüsün camının ardından izlediğim, ya da önünden hızla geçtiğim mezarlığa girdim, tek tek dolaştım yüzlerce belki binlerce mezarı, tarihlere, isimlere baktım uzun uzun. içinde tanıdığım bir ölü yoktu, ama görmek istedim.

yaşarken unutulanlar var, siz ölseniz de unutulmayın, sizi tanımaya geldim demek istedim, beni tanımasalar bile.

bu ara canı sıkkın gibi geliyor herkesin. ama biliyorum ki, bugünler de geçecek. ağlayarak dinlediğimiz şarkıları bir gün gülerek dinleyeceğiz. dilerim o günler belki yarındır, belki yarından da yakın..