unutulmayan lise anıları

imam hatip lisesi mezunuyum ve lise de reglim ağır geçerdi. okulda ağrıdan bayılmışım. uyandığımda üstümde seccade ve başımda yasin okuyan kız vardı. aklım çıkmıştı.*

hiç unutmam lisedeyiz...
(ne eee'si..lisede de olduğumu hiç unutmam işte. kim unutabilir ki zaten, lise olmadan üniversiteyi nasıl okuyacaksın kardeşim. onu diyoruz.!!)

güzel ya da kötü fark etmeksizin belleğimizden silinmeyen hatıralardır. birkaçını şuraya bırakmak istedim başlığı görünce.

müdüre yalnızca bir gece yurtta kaldı, sonra telefonları yurtta da yasakladı. zaten okulda telefonları veriyorduk, dörtte alıyorduk geri. beşte de yurtta toplanmaya başladı. biz dedik ailemizle ne zaman görüşeceğiz, bunalınca ne yapacağız? telefonu teslim edince hatta kadar bakıyorlardı, bazı kişilerin telefonunu açıp kapatıyorlardı bile. onlar bize bunu yapınca ben de kendimce çözüm bulmak zorunda kaldım. bozuk bir dokunmatik telefonum ve numaramı taşıttığım için eski hattım vardı. eve gittiğim bir hafta aldım onları ve gerçek telefonum yerine teslim etmeye başladım. beni tanıyıp bana güvendikleri için hiç sorun yaşamadım bu konuda. böyle şeyler yapmazdım ama gerçekten zor durumda bıraktılar hepimizi, en azından kendim için bir şey yapmak istedim.

ben lisedeyken yurtta kalıyordum, yurda dışarıdan yiyecek içecek götürmek yasaktı -neyse ki bu yasağı kaldırttık- ancak yurt kantini de yoktu. bir akşam oda arkadaşlarımla acıktık, kimsede yiyecek yok tabi. nöbetçi hocamızı çok seviyordum, hâlâ çok severim. gidip konuştuk, markete gitmemize izin veremedi fakat yasak olmasına rağmen yemekhanede patates kızartmamıza izin verdi. sonrasında onun da başı sıkıntıya girdi, tabii ki biz suçumuzu -suçumuz acıkmaktı- üstlendik, hocamıza yıkmadık.

bir akşam -ki o akşam da 14 şubat'a denk gelmiş- yemekten sonra arkadaşlarımla yurdun bahçesindeki kamelyalarda oturalım dedik. bir süre sonra baktık bahçeye bir erkek girdi, arkadaşlarımdan ikisinin üzeri pek müsait olmadığı için odamıza koştuk hemen. aradan biraz zaman geçince nöbetçi hoca ismimizi bağırdı, yanına gidince azarladı bizi. "siz orada o adamla ne yapıyordunuz?" diye başladı, şoke olduk. açıklamamıza da fırsat vermedi. güvenlik görevlisi kapıda beklemek yerine yemek almak için yurda girmiş, o sırada da bahçeden içeri erkek girince bize iftira atmak herkesin işine gelmiş tabi. sonraki gün yurt müdür yardımcıları, müdüre bizi ifadeye çağırdı resmen. elimizde kamera kayıtları var dediler bir de ne varsa. velimizi çağıralım dedik, zaten iftira attıkları için korkmamız nedeniyle sindirdiler bizi. biz o gece ve sonraki gün ağlamaktan başka bir şey yapamadık neredeyse. hakkımı helâl etmiyorum dedim, sonra içlerinden biri kanser oldu.

yurdun giriş saati 17.00'ydi, biz yalnızca dört dakika geç kalmıştık ki olduğumuz yer de yurdun bahçesiydi. kapıyı çaldık, nöbetçi hoca kapıyı açıp bize gerçekten aşırı iğrenç imalarda bulundu. kendisi de güya dinle ilgili derslere giriyor, iğrenç biriydi. ortam çok ciddiydi, benim de ciddi durumlarda gülme problemim vardı. istemsizce güldüm, hoca kızdı bana. ben de imalara sinirli olmama rağmen bu problemimi güzelce açıkladım. o an hâllettik problemi, akşam da hocayla normal ve kısa bir muhabbetimiz oldu. sabah kahvaltı yapıp okula gittim. merdivenlerden çıkarken müdüre odasından çıkıp bağırdı bana uyarı aldın diye. bir de odasının bulunduğu katta öğretmenler odası falan da var. hiçbir vukuatım olmamasına rağmen bunu yaşadım o an ve rezil oldum. arayıp durumu ablama anlattım, ablam da sinirlendi hâliyle. müdürenin numarasını istedi, verdim. arayıp her ne dediyse sonraki gün kadın beni kapıda karşıladı, yalakalık yaptı bana. velilere, zeki ve zengin öğrencilere oldukça yalaka davranan biriydi kendisi, ben de velim sayesinde deneyimlemiş oldum.

boş ders sebebi ile yönetimden oynamak için top istemiştik, vermemiştiler.
okul çingene mahallesinin dibindeydi, çingene çocuklarına oynasın diye hocalar top vermişti. gidip onlarla birlikte oynamıştık. sonra hocalardan birisi gelip topu almıştı.

ha okul sonunda da öğrendik ki diğer sınıfta ki öğrenciler bilgisayar laboratuvarında oyun oynuyorlarmış. bizim o laboratuvardan haberimiz yoktu. demek ki o yüzden üst kata çıkmamıza müdahale ediyorlarmış.

senelerce bu duruma sinirlendim meğersem sığınmacı mevzusuna hazırlıyorlarmış bizi ahaha.

6-0 lık macta lisedeydim
cok sevdigim edebi metinler hocam da fanatik galatasarayliydi
cagirdi bir siiri turkce'ye cevirttirecek

tahtaya gittim
fb:6 gs :0 yazdim

hoca bakti kirmizi ile mor arasi bir renk oldu ve bagirdi çık disarııııııı

kar topu atma girişiminde bulunduğum arkadaşımın su dolu bir şişeyi sırtımdan aşağı boşaltması, 2 gün sonra hayatımın en şiddetli soğuk algınlığını yaşamam.

eğitim hayatımda üniversite dışında hiç bir okulu başladığım il ve okulda bitiremedim. lise son sınıfta da en sevdiğim lisemden, arkadaşlarımdan ayrılmak zorunda kaldım. ayrılırken de bir arkadaşım ile mektuplaşmaya karar verdik (evet evlerde sabit telefon bile olmadığı yıllardı) çocuk aklı şifrelere meraklıyız o an nerden aklımıza geldiyse ama şifreli yazışalım diyoruz. tamam deyip en basit şifreleme metodlarından birini seçip anahtar kelime olarak antimon'u seçiyoruz.

gittiğimiz ilde bir tane modern lise olduğu için kayıt olmaya gittim. müdür yardımcısının odasına girdim kayıt olmaya geldiğimi söyledim.
- biraz geç kaldın dedi ukalaca. kayıt dönemi geçti.
- biliyorum başka bir ilçeden geldim deyip evraklarımı uzattım. kayıt işlemleri yapıldı. kötü başlamıştık.

okul çok kötü sayılmazdı ama geldiğim lise ile de kıyas kabul etmezdi. yazılarda devrik cümle kullanıyorum diye edebiyat hocası not kırıyor, turizm diye seçmeli bir ders koymuşlar ama zorunlu gibi bir şey. yaşlı bir hoca geliyor fener diyorsun ders kaynıyor öyle hasta fenerli. ingilizce hocası bir hafta var iki hafta yok, matematik hocası biraz gerizekâlı (ki matematik bölümündeyim haftanın her günü matematik görüyoruz) bir tek tesadüf geldiğim ilçeye çok yakın doğumlu bir kimya hocası var adam gibi ders anlatan.

bir gün müdür yardımcısı çağırıyor. gidiyorum. odada bütün müdür yardımcıları toplanmış müdür de var.

- mektubun var, oku bakalım şunu deyip açılmış zarfı uzatıyor bana.

gönderen kısmındaki ismi okuyunca zaten beynimden vurulmuşa dönüyorum. bu kadar aptal olamazsın diye düşünüyorum. kağıdı çıkarıp açıyorum ve aynen antimon kelimesi ile şifrelenmiş mektubu görüyorum.
dilim döndüğünce anlatmaya çalışıyorum durumu. biraz darlıyorlar ama çok üzerime gelmiyorlar.

- peki al bu mektubu çevir yarın getir diyorlar.

akşam evde mektubu çeviriyorum söylene söylene. bazı yerlerde doğru şifreleme yapamamış arkadaş. tam ne olacak altı üstü bir mektup derken hocalara sayıp sövdüğü kısımlar geliyor. al başına bela. neyse hatalardan dolayı çevirebildiğim kadarını çevirip ertesi günü götürüp teslim ediyorum.

okuyorlar. orjinal mektup ile çevirimi alıp
- bir daha olmasın diyorlar.

neden ev değil de okul adresi verdiğimi hala sorgularım. böyle de bir anıdır.

lise 2nci sınıftayken tübitak'ın türkiye çapında matematik yarışmasına katılmam. bu orta üçten sonra ikinci maceramdı. bunda da türkiye üçüncüsü olmuştum ama bu kez para ödülü yoktu. sorulardan bir tanesini çok iyi hatırlıyorum. sanırım benden başka da çözen yoktu:
köşeleri gelişigüzel üç paralel doğru üzerinde olan eşkenar üçgeni pergel ve cetvel yardımıyla çizin.
(not: 30, 45,60,90,120 ve 150 derecelik açılar pergel ve cetvel yardımıyla çizilebilir ve bir yerden biryere taşınabilir.)

bissürü var da her öne çıktıkça birini yazcam

bahçede su içmek için çeşme yapmışlardı ayrıca bahçeyi sulamak için, yaz ayı dışarı çıktık sıcak tabi ders boş (5 kişiyiz sınıf zaten 11 kişiydi) su savaşının dozu kaçtı 150 boyundaki müdüre hortum tutmuştuk, disiplin kurulunun önünde selama durduk

korona olduktan sonra ben son sinif dahil hic okula gitmedim, korona bittikten sonra bile gitmedim. yani o 1000 gunun 50'sinde belki gittim.

ve o okulda 4 senedir okuyodum. hatirliyorum, son sinifin son zamanlari.

okula geldim girdim, onde de kadinlar oturmus. orda calisiyolar.

selamun aleykum dedim sonra sinifa gidiyodum, giderken arkadan duymadigimi sandilar, sey dediler,

-bu cocuk kim? yeni mi?
+ne yenisi o 4 yildir burda.*

hic gitmedim ki. evet.

ciyak ciyak bağıran bir tarih hocası unutulmayan lise anısı olabilir mi? adı da hayaldi. lanet olası kadın hayallerimin içine ilk sen etmiş olabilirsin. kızlarla fingirdeşen rehber boy vardı bir de şimdi kişisel gelişimci olmuş çift terapistliği falan yapıyor, kim bilir kimlerle halen neler fingirdiyor. cezaevinden firar etmiş kılıklı coğrafyacı vardı, ağır depresifti doğumdan sonra insani belirtiler göstermeye başlamıştı ilk insan halini görünce duygulanmıştım. recaizade mahmut ekrem vardı, edebiyatçı kraliyet ailesinden geldiğini düşünüyor biz kölelerine özel her gün ayrı hakaretler döşüyordu.. her birinin iğrenç hikayelerini hatırlıyorum. lise ağır tramvadır benim için. adamların isimlerini ve okul ismimi falan bile paylaşırım o derece kinlendim yazarken at hırsızları..

sebebini hatırlamıyorum ama kuzenimin kafasının iki yerinden bıçaklandığını ve 2 ay komada kaldığını hatırlıyorum.

lisedeki her anımın sonunda ya babamdan ya da müdür yardımcısından papara yediğim için hiçbirini hatırlamak istemiyorum. *

lise 3'te almanca dersi haftada 2 saatti ve biz de 1 ders normal ders işliyordu, 1 ders de salıyordu ne yaparsanız yapın diye. ben de serbest olan derste elimde boş ıslak mendil poşetiyle oynuyordum. ne yaptıysam patlamadı. en sonunda bir sıktım poşeti güm diye bir ses geldi. sınıfta birden ölüm sessizliği. hoca bağırıyor "kim o gerizekalı" diye. ben de diyemedim hocam o gerizekalı benim diye. desem disipline giderdim herhalde.

imam hatip lisesi mezunuyum. ve malum ağrıdan dolayı bayılmışım. gözlerimi açtığımda üstümde seccade ve başında yasin tekrar eden bir kız vardı ve ben mescidin halısına sere serpe yayılmışım..

liseyi bi daha okuyamaz miyiz lutfen.

lise 3'e gidiyoruz o zamanlar. dolar 1,17 euro 1,58 tl. neyse bizim sınıfta tahsin adında bi arkadaş var. genelde her ders uyur. hocalar pek bir şey demezler. aslında beyninde sıvı birikmesi olduğu için* birtakım ilaçlar kullanmaktadır. ilaçların yan etkisi nedeniyle çoğu gece uyuyamamaktadır. bizim tahsin, o uykusuz geceleri call of duty, counter strike oynayarak sabaha erdirir. sabahçı olduğumuzdan okula sarhoş gibi gelir, sırasına oturur, masasına gömülür ve uyur. bu böyle böyle bir süre devam eder.

neyse efenim bir gün fizik dersindeyiz. tahsin her zamanki gibi saat 4 yönünde uyumaktadır. dersin ortalarına doğru gelinir. derken tahsin birden uyanır ve hemen ayağa zıplar. elinde keleşnikof varmış gibi yarım daire şeklinde dönerek "tuftuftuftuftuftuf" nidaları atarak sınıfa ateş etmeye başlar. 5-10 saniye sonra tahsin'in mermileri biter ve tahsin o sessiz uykusuna geri döner. herkes ölen ya da yaralanansdfg şaka şaka.. tüm sınıf bir anlık sessizlikten sonra basar kahkahayı. sorsan tahsin bu olayı hiç hatırlmaz. biz ise ömrü billah unutmayız.

lise 1, din kültürü dersi. ders yeni başlamış hoca kürsüden:

-çocuklar, size bir şey soracağım bakalım kaç kişi biliyor, düldül kimin atının adı ?

herkes birbirine bakar; fısıldaşmalar, uğultu,bir sessizlik ardından,

hoca: evet ! cevap bekliyorum. kimin atıdır?

sınıf hep bir ağızdan koro şeklinde

sınıf: ret-kid hocam'!!

hocanın suratı şekil değiştirir.

ne ret-kidi eşekler sizi, hz.ali nin atının adı, ne biçim müslümansınız hiç bir şey bilmiyorsunuz. sınıf kopar gülmekten...

sahte karne, takdir/teşekkür belgeleri düzenleyip tüm arkadaşlarımı dayaktan kurtarmam.
bire bir yapıyordum, ayırt edemezdiniz.