unutulmayan lise anıları

başlığı okuyunca lisedeki ilk edebiyat öğretmenim geldi aklıma ve kısacık birkaç dakikalık o anımız:

uzunca, takribi on beş gün süren bir hastalık döneminden sonra okula dönüşüm, dersten hemen önce sınıfa gelen öğretmenimizin "fesleğen sen nerelerdesin? yokluğun öyle çok hissediliyor ki... sınıf bomboştu âdeta..." demesi...
içimde kıymetli olduğunu hissetmenin o paha biçilemez hazzı....

aradan yıllar geçti ama ne zaman aklıma gelse gülümsetir...

bir insana kıymetli olduğunu hissettirmek onda güzel anılar bırakmak işte bu kadar kolay...

arkadaşlarla birbirimizi bayıltmamız o zaman çok eğlenceli geliyordu.

türkiye liseler arası basketbol turnuvasına katılmak için kıbrıs şampiyonu olarak davet almıştık. ilk maçta orta sahadan attığım basket, ara ara rüyama bile giriyor.

topal hareketi yapan birinin ertesi gün okula topallayarak gelmesi. inanması güç ama yaşandı.

unuttum.

tuvalette agarla dönülen sigara anıları ve muhabbetlerdir. bursa atatürk anadolu lisesine selam olsun.

arkadaşın biri hocaya osmanlıda bir erkek karısını boşarken boşal boşal boşal mı diyor sorusunu yöneltmesidir.

lisede arkadaşlarla tepişirken pantolonum yırtıldı. arkadaşlar slip donumu gördü. gülmeye başladılar. “ahahah boxer giyiyor” deyip güldüler. “boxer ne lan” dedim. birisi çıkardı gösterdi.
akşam babama “ben artık boxer” giymek istiyorum dedim. “çay demlenmiştir. git bi bak” dedi.

1 kere kopya çektim. pişmanım. hatıra olarak süper ama pişmanım.

belirgin bir anı yok kafamda ama genel olarak lise fotoğraflarına bakınca o zamanlara geri dönme isteği artıyor. keşke ciddi ciddi sekiz yıl önceye dönme şansım olsa

lise anıları diyince aklıma ilk olarak arkadaşlarımla çok emek vererek çıkardığımız ve benim için pek değerli olan fanzin geliyor. ilk deneme deneyimlerim, ilk şiir çevirilerim hep bu fanzinle oldu.

kızdan dayak yemiştim. kızın biri, birilerinin gazına gelip kulaklarıma abandı. :) vurmadım, etmedim, bi şekilde savuşturdumkevaşeyi ...ama gururum kırılmıştı. şimdiki aklım olsa tokat delisi yaparım. bu işin kızı erkeği yok!

derste iskambil oynarken fizik hocamızın bize katılıp, bize blöf oynunu öğretip, 2 fizik dersi boyunca iskambil oynaması.

lise 1'im o sıralar, tenefüs vaktindeyiz, sınıfın girişinde kapıya yaslanmış salaklanıyorum, derste ingilizce. bir ingilizce hocamız var, adam her gün akşamdan kalma. gözler kıpkırmızı, saç baş dağınık. sürekli terli. uzun boylu ve 150 kilo falan var. baya şişman. gömlekler ütüsüz, takım ütüsüz, yırtıldı yırtılacak durumdalar.. hoca kolunu her kaldırdığında göbeği dışarı fırlıyor.. öyle bir adam. neyse ilerden baktım hoca geliyor, yekten yerime geçtim, çocuğun teki de ''masa geliyorrrrrr'' diye bağırarak girdi sınıfa. hoca geldi sınıfın kapısının oraya bu çocuğu çağırdı, bir çaktı aga çocuk öğretmen masasının altına gitti aminake. yaklaşık 5-6 metre uçtu.
sürünerek çıktı oradan.
tabi aileler afk o sıra, lisede dayağın yaygın olduğu zamanlar.

bizim edebiyatçı çok mizahşör bir adamdı. bir seferinde derste aşk konusu geçti. bu da duramadı hemen espriyi patlattı: senin aşkın yalanmış, bana yalanmamış lazım diye. herkes gülme krizine girmişti.

serseriler yol paramı cebimden almışlardı.
çok üzülmüştüm. çocukluk...

sınıfımızda metin adında bir serseri vardı.
sürekli bana sataşırdı.
döverdi, iteklerdi felan.
bundan 50 sene öncesinden bahsediyorum.
durumu babama söyledim.
babam okul yönetim kurulu başkanı.
müdür beyle sık sık görüşüyor.
bir toplantı sırasında ; benim durumumu müdür beye bildirmiş.

bir gün sınıftayız.
nöbetçi öğrenci geldi.
++ metin ve .....yi ; müdür bey çağırıyor dedi.
müdürün odasına girdik.
müdür...
++ hanginiz metinsiniz, diye sordu.
bizim serseri ''ben'' diyerek fısıldadı.
müdür bana dönerek,
++ sen çık dışarı, sınıfına git ; dedi.
on dakika sonra serseri metin sınıfa geldi.
çocuk vişne rengi ve mor alacası olmuş.
okul bitinceye kadar benimle hiç konuşmadı, hatta yanıma bile sokulmadı.
müdür bey nasıl dövdüyse... :))

tarih dersinde vaka-i vakvakiye olayına tam 1 dönem boyunca ne vakit hatırlarsak sırf isminden dolayı gülmüştük. ördeklerle alakası da yokmuş.*

matematik dersinde sınıftan bir çocukla yaptığı iğrenç şaka yüzünden önce lafla birbirimize girmiştik sonra da üstüme üstüme yürümeye başlamıştı da hoca sınıfın ortasında ikimizide azarlayarak oturtmuştu.bir hafta boyunca birbirimizin yüzüne bakmadan geçti, sürekli laf atma, zorbalık falan.ilk başta çok koymuştu yaptıkları ama sonra baktım sınıfta bir allah'ın kulu bir tarafına takmıyor,ben de o günden sonra salladım insanları işte.sonra noldu dersiniz, mezun olduğumuz yıl insan namına bir bu çocuk kaldı etrafta bir de birkaç kişi.hala şaşırtır bu olay beni nasıl muhatap kalmaya devam edebildim diye, sanırım gerçekten her yaptığını içten yapmasıyla alakalıydı.laflarıni en azından içinden gelerek söylerdi.evet gerizekalının tekiydi ama insandı.gerçekten de öyleydi.

ortada hiçbir işaret, gerekçe, niyet yokken iki arkadaşın telepatik bir iletişim ile, çakılarını çıkartıp tahtanın vidalarını gevşetmeye başlaması, tahtayı kople söküp, geri takamamaları.

sınıfça kafa kafaya verip "bu işin içinden nasıl çıkarız" derken bir dahi kardeşimizin 'tahtayı kaldırıp havaya atalım, ses çıkar, hoca gelir, "düştü" deriz' fikrini ortaya atması. ayı gibi tahtayı cenaze taşır gibi el ele verip kaldırıp havaya atmamız, sapsağlam tahtanın kırılması.

çıkan sese rağmen hocanın gelmemesi, sınıf başkanı kızcağızı muavin odasına gönderip "durumu açıkla" dememiz. kız "düştü hocam korktuk" falan demiş ama adam yemedi tabi. tahta aldırdılar.