yazarlar hakkında gereksiz bilgiler

maltana severim

daha önce de yazdım. bir videoyu, maçı, diziyi falan izlerken dakikaya göz atarım. benim için önemlidir. nedenini bilmiyorum. ayrıca dakik olmaya çalışırım. casio saatim var. hayır cihangir ç. değilim.*

dün akşam ağır misafirlerim vardı. muhabbet uzadı........

telefondan yazdığım tanımlar yazım yanlışlı ve devrik; bilgisayardan yazdığım tanımlar daha az devrik oluyor.
bu ara aşırı gerçekçi rüyalar gördüğüm için daha çok uyumaya başladım. sonunu merak ediyorum sanırım ama tünelin ucu bir yere çıkmıyor. chatgpt'yi sürekli "bu rüyayı freud, lacan, jung'a göre yorumla" diye darlıyorum. dedikleri aklımda da kalmıyor. safi enerji tüketiyorum. insanlığa katkım sıfır. biraz da zararım var sanırım.
haziran gecesi diye eski bir türk dizisine başladım. senaryosunu özcan deniz yazmış. kusarak ve ilerleterek izliyorum ama arkada ses oluyor. kendimi alamıyorum da. şimdiki leş dizilerin temelini bu dizi atmış bence. hiçbir karakter kendi sesini kullanmamış. aşırı dublajlı konuşma sebebiyle gerçeklik algımı da kaybetmeye başladığım bir duyu yetmezliğine girmek üzereyim.
evet.
oldu.
bu kadar.

ite it, göte göt derim ki bu gereksiz bilgiyi zaten bilmektesiniz.

şu an yan tarafımdaki muhabbeti dinliyorum.
40+yaş abilerin/ablaların muhabbetlerine dahil olmayı ben de çok isterdim fakat z kuşağı olduğum için dışlanabileceğimi düşünüyorum.

bu arada içlerinden birisi az önce bana merco köftesi getirdi kendilerine fazla geldiği için..
o yüzden mutluyum, hepsini de yedim.
baya bayağğa acı olmasına rağmen hem de.

neyse işte 5 arkadaş toplanmış, günlerde yenilen yemekler eşliğinde biralarını yudumluyorlar..
ortamın şahaneliği mükemmel.
kıskandım birazcık çünkü üç saattir aynı yerdeki çimlerde termostaki soğuk kahvemi yudumluyorum.
bitmemesi için de yavaş yavaş içiyorum.
sonra arada bir kedi seviyorum, eğer yanıma gelmeyi tercih ederse tabii.
sonra diğer taraftaki ağacın altına geçiyorum.
sonra yürüyorum, yürüyorum yine bir çimene geçip yuvarlanıyorum.

bu arada az önceki ağacın yanında da bir çift ağlayarak ayrılma konuşması yapıyordu.
muhabbetleri sarmadığı için bu yana geçtim.
yani ben de 18 yaşımda bir buçuk haftalık sevgilimden* ayrıldığımda aynı tepkiyi göstermiştim, anlayabiliyorum aslında da neyse.
artık ağlayabileceğim başka konular buluyorum neyse ki.

artı olarak beyaz şortumu giyerek çimenlerde yuvarlanırken en giymemem gereken şeyi giymiştim, şu an beyaz dışında bütün renklere benziyor olabilir.
pc çantam da aynı şekilde.
ama neyse ki tüylü bilgisayar çantam iki adet kediye yatak oldu bugün.

şimdi de lanet tramvaya gitmem lazım.

daha fazla gereksiz bilgi vermeyi çok isterdim fakat şarjım 7 şu an.
ve bu kadar.

evde yalnızım merak eden varsa.

e kendim yazdım onlarca kere, itiraf ettim: yemek işlerinden anlamıyorum, yapamıyorum işte.. bu gereksiz bilgi kimin ne işine yarayacak yani.. bu ne gereksiz bir merak.. bir kere daha duydunuz da ne oldu..
başınız göğe mi erdi.. :)

az önce sağa sinyal verip soldan devam eden bir iett otobüsü tarafından ezilme tehlikesi yaşadım. ayağımı yola bir saniye erken atsam yok idim şu an. tanrım beni sizlere bağışladı.

saate bakmadan önce 24 civarı olduğuna neredeyse emindim, oysa 23 imiş. en gereksiz bilgi yarışması yapsak daha iyi olmaz mı?

safra kesemde 17mm boyutunda taş taşıyorum. daktır endoskopi de endoskopi diye tutturduğu için tedaviyi de yarıda kestim.

bu entryden bi şeytan taşlama goygoyu çıkarırdım ama modum düşük, bir dahaki sefere.

1.5 aya yakındır baş ağrısı hiç bitmedi, hep ağrı var, geçmemeye devam ediyor. *

yaz mevsiminden iyiden iyiye uzaklaşarak serin sonbahar günlerine ulaşmış olmamız bana tarifsiz bir mutluluk veriyor. kendimi adeta esaretten kurtulmuş gibi hissediyorum. sıcaktan vıcık vıcık terlediğimiz, zamanımızın önemli bir kısmını sıcaktan korunmaya çareler aramaya ayırdığımız, sohbetlerimizin önemli bir kısmını da sıcaklardan şikayetlerin oluşturduğu uzun, sıcak yaz günlerini sevmiyorum. üzerimize bir ceket, mont ya da kaban alma gereği uyduğumuz, gecelerin de en uzun olduğu serin ya da soğuk sonbahar ve kış günlerini seviyorum. güneşli günlere nazaran da, kapalı, gri havaları daha çok seviyorum.

açıkçası başkasını ilgilendirmeyen her bilgi gereksizdir diye düşünüyorum. o yüzden benimle de ilgilenen kimse olmadığına göre komple varlığım gereksiz olabilir.

ama genelde kimseyle paylaşmadığım gereksiz bir özelliğim çorap fetişim olmasıdır. böyle günlük sıradan çoraplar. evet biliyorum garip.

bir diğer 36 yaşına gelmeme rağmen hala wow oynayışımdır. bazen oynamasam da oynamak istemenin isteğiyle bile mutlu olabiliyorum.

2 elim ve iki ayagım var.
ayrıca 2 şer tane de göz ve kulaklarım.
ama parmaklarım eller ve ayaklar dahil 20.
bilin ben neyim?

+çok fazla konuşunca kendi sesimden yoruluyorum. bazı insanların konuşma tınıları da beni çok yoruyor. etraftaki sohbetten kaçıp kafamı su dolu bir kovaya sokmak istiyorum.
+yürümeyi seviyorum. kan şekerim düşmese forrest gump olurdum ama yürüyeninden.
+hayal kurarken dikkatim dağılır ama kafada kurmakta ustayımdır.
+küçükken meslek isimlerini bilseydim reklam yazarı veya yönetmen olmak isterdim.
+tarihi 2025 yılında anlamaya başladım.
+müzik dinlerken bir şeyler okuyabilirim.
+bilgi özgüveni konusunda sorunlar yaşarım. 2 şık arasında kalınca tutturamıyor olmamın nedeni de budur.
+24 saat yetiyor ama mesai işi akışı baya bozuyor.

iki üç ay önce evde bir bardak kırıldı. ayağımın altına da çok minik bir tane cam parçası girmişti. nasılsa çıkar diye uğraşmamıştım çünkü rahatsız da etmiyordu. varlığını bile unutmuştum. dün ayağımla ayağımı kaşırken bir şey hart hurt kaşıdı. meğer o cam parçasıymış. acayip işime yaradığı için hala çıkarmayı düşünmüyorum.
yani. öyle işte. hayat.
bu bir metafor değil. ama olabilirmiş.

migros "kendin okut kasaları"nı kullanmayı öğrendim.

yaklaşık 3 dakika önce kestane perileri ziyaretime geldi.

insanlar sesli konuşmak yerine fısıldıyor.