yazarların başına gelen doğaüstü olaylar

bazen gelecekte gerçekleşecek şeyleri rüyalarımda görebiliyorum. nadiren oluyor bu. bunun üzerine uzun uzun düşündüğüm olmuştur. beynimde bir yerlerde fonksiyonların sapıtmasından bana mı öyle geliyor vs diye, neyse. bir önemi yok sonuç olarak bana fayda sağlamadığından.

doğaüstü mü bilmem ama bir keresinde oğlumu uyutmak için karanlıkta ninni söylerken odanın diğer köşesinde yeşil bir ışık gördüm ateş böceği falan olabileceğini düşündüm. ışığı açıp baktığımda ışık kayboldu etrafta da böcek falan yoktu.

19'u kendim keşfetmem ve ateistlikten dönmem. özentilerin aksine ben her şeyi kendim keşfettim. ne bir yerden okuyup özendim ne de birinin izinden gittim. çoğu insan cahil siz islamı falan yaşamıyorsunuz siz cahilsiniz.

solo yaptığım bir dağ zirve çıkısında fırtınaya yakalanmam ve doğada kaybolmam. en zor anda her şeyin durması bir anda bahar gelmesi. hayati korku / yaşam nedir öğretti.

#105277 ve #1672328 numaralı doğaüstülükler serisinin üçüncüsü geliyor.

ikinci entarimde bahsettiğim evin içinde görüken kişiler bir süredir ortalıkta yoktu, izne falan çıktılar sanırım. kardeş no #1 de kendi evine döndüğünden kardeş no #2 ile ikamet etmekteyiz şu aralar.

şimdi şöyle ki evde kediler olduğundan ve benim yatakta hoplamayı sevdiklerinden odamın kapısı her daim açıktır. bir süre önce uyurken odanın kapısından kardeşimin bana seslendiğini duydum ama tam uyanmaya üşendiğimden tekrar seslenmesini bekledim, seslenmedi. uyumaya devam ettim. ertesi gece aynısı yine yaşandı. bir miktar şüphelendim. üçüncü gün bu kez akşam üstü aynı olay yaşandı. tekrar seslenir mi diye bekledim ama ses gelmeyince kalkıp odadan çıktım, kardeşim mutfakta. dördüncü gün de aynısı yaşanırsa ses geldiği an saldırıya geçmeye karar verdim ama bunu sesli söylediğim için korktular sanırım, kesildi olay.

bunun ardından dün misafirliğe gelen arkadaş (salonda uyuyor) pembe kıyafetli birinin salonda gezindiğini görmüş ve ben sanmış, hiç niye pembe giydim diye de yadırgamamış sağolsun. sonrasında salona ben geldiğimdeyse benim de gerçek olmadığımı düşünüp uyumaya devam etmiş, rahatlığa bak.

neyse, bu kadar ardı ardına olayın peşinden büyük bir olay bekliyorum. takipte kalın.

evin balkonundaydim bir saksağan geldi ,konustu sanirim bir papağan öğretmis olabilir. .

öğleden sonra garaj nöbeti sırasında yaşadığım olay.
garajın yanında çok geniş olmayan çalı topluluğu vardı.arka taraf da kıraç arazi.
birden bir hayvanın koşarken ayak seslerine benzer,uğultu ile karışık bir gürültü oldu.dönüp baktığımda çalılar sallanıyordu.bekledim,bir şey çıkmadı.
aynı ses bir kez daha oldu.mesafem 4-5 metre ancaktır.
hava açık ve rüzgarsızdı.duymamak mümkün değil.silah arkadaşıma baktım farkında değildi.
bilinç açık,alkol zaten yok.bir anlam veremedim.

tanrı ile monolog kurabiliyorum.

linux geçen hafta hiç crash vermedi

bir zamanlar o’nun bana aşık olmuş olması…

ailem genelde gece geç vakte kadar evde olmazdı, evde yalnız kalıyordum, ev müstakil ve hava karardıktan sonra diğer odalarda sanki biri varmış gibi ayak sesleri duyardım gidip baktığımda kimse olmuyordu ben de kendimi korkutuyorum herhalde diyip kapımı kitleyip kulaklığı takıp yatıp uyuyordum, bi gün yine tekken korkmamak için bütün odaların kapılarını kapatıp kitleyip en son kendi odama girip onunda kapısını kitleyip yatmıştım, bir süre sonra yan odanın kapısının gürültülü bir şekilde kapanma sesi geldi, birinin kapıyı çarpması gibi, kitlemeyi mi unuttum açık kalıp ceryan mı yaptı diyip (kendimi korkutmamak için bahane üretiyordum kafamda) odadan çıkıp gidip bütün odaların kapılarını kontrol ettiğimde hepsinin kapısı kitliydi, baya tırsmıştım o gece.

kalkülüs 2'den kaldım

benim adım soyadım mehmet yılmaz ya da ahmet öztürk gibi zibilyon tane ad soyad kombinasyonundan değil. önce bunu belirtmem lazim.
lise yeni bitmiş, bir baltaya sap olamamış eli orasinda avare avare gezerken " madem okumadın bari askere gidene kadar elin iş tutsun" diyen canım anamın ısrarları sonucu bir yakinimizin vasıtasıyla lüks bir pastaneye iş görüşmesine gittim. yolda giderken de düşündüğüm tek şey"beni zaten işe almazlar, maksat anamın gönlü olsun" idi. neyse sonradan patronun abisi olduğunu öğrendiğim kasada duran mahmut abi ile iş görüşmesi yaptım. eleman eksikliğinden olsa gerek "hemen yarın başla" dedi mahmut abi. bu arada mahmut abiye bir parantez açmak lazım. kendisi çok saf, çok temiz, iyi niyetli ama biraz aklı evvel bi abimizdir. dünyevi olaylardan elini eteğini çekmiş biraz da hurafelere inanan, sürekli takdiri ilahiden dem vuran kaderci bir abimizdi. neyse çok uzatmayayım. ertesi gün işe başlamak için pastanenin yolunu tuttum. hemen muhasebeye gitmem soylendi. iki sokak ötede bir yer. gittim, böyle böyle dedim. tamam kimliğini ver dedi muhasebeci sabahat abla. kimliği vermemle kadın bir çığlık attı, dedim noluyor lan. kadın şaşkınlıkla hemen mahmut abiyi aradı. yeni işe girecek elemanin yani benim bir hafta önce ölen rahmetliyle ayni ad soyada sahip olduğunu söyledi. ben olayım şokundayim sabahat abla uçmuş vaziyette mahmut abiye tesadüfün takdiri ilahi oldugundan bahsediyor. inamazsiniz kadın ağlamaklı bir halde bana " inanılmaz bir olay bu, allah'ın bir hikmeti" dedi. allahım yarabbim nedir bu başıma gelen diye söylene söylene pastaneye gittim. başta mahmut abi olmak üzere çalışan personel kimligime bakma yarısında, kimlik sanırsın konsomatris. elden ele geziyor. önce beni bir masaya oturttular çay tatlı ikram ettiler. ölen amcanın 20 küsur yıl orada çalıştığını çok iyi bir insan olduğunu ölümüne kendi yakinlarindan biri ölmüş gibi uzulduklerini söylediler. vallahi ne diyeceğini bilemez bir halde işe başladım. 2 yıl orada çalıştım hem de kral gibi. ne tuhaf bir hikaye ya. tesadüfün böylesi derler ya. harbiden tesadüfün böylesi.

hiç yok maalesef benim başıma hep doğa altı olaylar gelmiştir

bir gün doğada yolumu kaybettiğimde ağaçlar üzerime üzerime gelmişti
(bkz: ent)

arkadaşlarla hayatımda ilk kez gittiğim biryerde durduk yere buralarda mezarlık mı var diye sormuştum ve içlerinde biri; evet şu yukarıda mezarlık ama buradan gözükmüyor, nereden bildin hissettin mi ? demişti. hala çok garip gelir. ölümü mü hissettim ne oldu bilmiyorum.

yaşıyor olmam yeterince doğaüstü teşekkürler iyi geceler

doğa üstü değildi, muhtemelen kafamın çatlaklığı ile alakalıydı.

yakınlarda, salaş ama her şeyi çok lezzetli bir kahvaltı mekanı keşfettik.. üstelik fiyatları da gerçekçi.. görünüşte de hiçbir alışılmadık, normal dışı durum yok.. zaten 4-5 masalık, bir karı-koca ailenin işlettiği sıradan küçük bir mekan. çok sevdik. vaktimiz de yoktu fazla kalamadık..
bir belki iki ay sonra -tesadüfen hesap fişi arabada gözüme ilişince- hatırladık. hadi yarın yine gidelim dedik ve gittik. görünürde inanın, değişen neredeyse hiçbir şey yoktu.. kıyafetlerine varıncaya değin. ve kahvaltıda getirdiklerine kadar.. hem şaşırdık hem inanılmaz biçimde hoşumuza gitti. teşekkür edip konuşmaya çalıştıysak da, davranışlarında en küçük bir esnaflık, köylü kurnazlığı olmadı. zaten konuşmayı da pek sevmiyorlardı anlaşılan.. hesabı ödedik çıktık.. arabaya bindiğimiz o an birden farkettim. gösterdiğimde eşim de, ben de donup kalmıştk adeta.. ödediğimiz rakam da aynıydı.. iki ay öncekiyle aynı...!! sadece tarihleri değişik, miktar aynı..! inanabiliyor musunuz.
evet. evet..uzaylı olduklarından kuşkulanıyoruz.! kesinlikle bizimle aynı zaman ve boyutta olmadıklarını düşünüyoruz.! muhtemelen android karakterler. o yüzden öyle gözden ırak ve sıradan bir mekan kurgulanmış belli.. ama hesap fişi ayrıntısı ele veriyor onları, farkında değiller..!
yakın dostlarımızla paylaştık durumu. hepsi de bizimle aynı fikirde.. yazarken bile tedirginim.
uzaylılar sandığımız kadar uzakta olmayabilir..!!

tavlada durum 4 -4 . son el. yenilen masa ısmarlayacak.iki taşım sağ köşeden hiç kıpırdamamış ve rakip taş topluyor. ben üst üste altı kez düşeş attım. rakip de bu sürede 6 kez 2-1 ve 3-1 attı. tüm taşlar bitti. boşa attım zarı. bu kez dübeş geldi. enfes bir rakı sofrası kurulmuştu.