yazarların başına gelen doğaüstü olaylar

vefat eden babamın ölürken ki çürük kokusunu ölümünden iki yıl sonra koklamıştım.ciddiyim

şu başlığı hortlatmanın tam zamanı*

ortaokuldayım o sıralar gece ablamın arkadaşı ve babası da bizde kaldı.
sabahın körü okula gitmek için uyandım ama hava karanlık daha. telefonum yok saati de göremiyorum.

o uyku sersemliğiyle salona bir girdim bembeyaz bir şey yukarı aşağı hareket ediyor. yere kadar eğiliyor tekrar kalkıyor falan. pıs pıs sesler de geliyor bir yandan. bastım çığlığı herkes uyandı salona toplandı neyseki o an biri ışığı yakmayı akıl etti de

yukarıda anlattığım o şeyin aslında ablamın arkadaşının babası olduğunu ve namaz kıldığını gördük. gerçi kılamadı onun da ödü koptu, namazı da bozuldu garibimin

ya bir de ey amcacım baştan aşağı niye beyaz giyiniyorsun? hadi giydin niye karanlıkta kılıyorsun namazı? o küçücük yaşta aklımı deliriyordum az kalsın

üç kere üst üste seçim kazanması!
inanılacak gibi değil cidden.
halk sefalet içinde, yönetim israf halinde.

ulan maduro yeter artık yeter!

7 yaşında buz gibi odada yatarken gece çişim gelip karanlık korkumdan gitmeyerek uyumaya devam edip , uykuda hamam gibi sıcak bir tuvalette görüp kendimi o uyku haliyle işemiştim. nasıl rahattı anlatamam. sabah uyandığımda durum içler acısı.

bak yine hatırlattın dayı. *
(bkz: gece yatakta kendini yatarken görmek)

küçükken gece cin gördüğümü zannetmiştim. çişe kalkmıştım ve yapmadan geri dönüp boğulma pahasına yorganın altında sabahı ettim. büyüyünce kedi olduğunu anlamıştım.

çocukken inşaat halindeki bir binanın odasında hayalet görmüştüm. odanın ortasında bembeyaz bir şeydi.

4-5 yıl önce de gece saatlerinde yolun karşısındaki ağaçlı parka gökten karanlık, kanatlı bir insansı melek indiğinde şahit oldum. fakat kanatlar rüzgar çıkarmadan indi. sonra ağaçların arasında kayboldu.