yazarların çocukluk travması

hala kavganın sebebini tam hatırlamıyorum ancak 5 yaşındayken ebeveynlerimle kavga etmiştim. ablam zaten genellikle benimle hiç konuşmazdı böyle kavga durumlarında. işte kavgadan sonra sırt çantamın içine kıyafetlerimi koymuşum gitmişim bir odaya allah'a dua etmişim saatlerce ben gideceğim beni al buradan diye. çocuk aklı işte konuşacak kimse olmayınca böyle bir şey yapmışım. hala o günden beri hiçbir derdimi kimseye anlatamam, ailemle hiç özel bir şeyimi konuşamam. zorla ketum yaptılar insanı.

yanımda eniştemin halamı öpüp durması

3 yada 4. sınıfta burnuma arı konmuştu. o günden sonra travma oldu görmeye, adını duymaya dahi tahammülüm yok

çöpten fırlayan kedidir. diğer travmalara bakılırsa şanslı sayılırım.

çocukken köyde karşıma yılan çıkması!

hala unutamam ve çok korkarım.

babam ve oğlum filmindeki babasının ayrılık sahnesi
acaydim kollarımı
gitme diyeydim

çocukken ablam beni ruhsar olduğuna inandırmıştı. sonra gerçeği öğrenmek beni baya üzmüştü. istediğim her şeyi bir gün yapacağına inandığım ablam meğer bir yalancıymış.
eski televizyon sehpalarının arkasında kablolar için bir delik vardı hani hatırlar mısınız? sehpanın arkasına girer, o delikten konuşurmuş meğer benimle. ben gökyüzünden benimle konuştuğunu sanıyordum. görmüyorum da tabi.. ahh abla ahh.. ilk travmam senin bir fani olduğunu öğrenmekti. o kadar inanmışım ki, gerçeği öğrendiğimde ablamı gözetlemeye başlamıştım, ha ışınlandı ha ışınlanacak diye..

yolda yürürken koç çarpması. bir anda kendimi yerde bulmuştum.

şaheserlerin oluşması için küçük bedeller olarak görüyorum bunu. bu travmalar olmasa belki de bazı şaheserlerden eksik kalacaktık.

evetttt benim için bir hayli zor olan meseleyi şu an sizlerle paylaşmak istiyorum.
küçüklüğümden yaklaşık 15-16 yaşına kadar maruz kaldığım bir durum bu. kilolu bir çocuktum ve öyle her şeyi yiyemezdim. akrabalardan bunun üzerine çok fazla dalga alay aşağılanma duydum bununla büyüdüm. kilolu olmamış olsam bile dalga geçecek aşağılayacak başka şeyler mutlaka bulurlardı sorun bende değildi tabii ki büyümem gelişmem gereken zamanlarda bilinçsizce uygulanan diyetlerle tanıştım. haliyle o yaşlarda uygulanan her şey gelişiminizi etkileyecektir boyum normalde çok güzel uzuyordu ama yaptırılan hatalar sonucu iyi bir ilerleme kaydedemedim. boy kilo neyse de uygulanan psikolojik şiddet beni bugüne kadar taşıyıp onarılmaz yaralar açılmasına sebep oldu. hastalıklar psikolojik rahatsızlıklar peşimi bırakmadı. bulumia nevroza hastalığı anksiyete bozukluğu obsesif kompulsif bozukluk anlayacağınız ne ararsanız vardı. tabii sadece kiloyla vurulmadı yürüdüğüm yola giydiğim kıyafete varana kadar hep aşağilama duydum. durum böylelikle travmaya dönüştü. şimdi soracak olursanız 26 yaşındayım dostlar ara ara hala etkilerini göstermiş olsa da tedavi gördüm şükür ki artık her şey benim elimde bunun artık bilincindeyim yapmak istediğimi yapar giymek istediğimi giyer yemek istediğimi yerim. akrabalara aileye ya da dışardan herhangi birine karşı hesap vermek ya da onun söyleyeceklerini takıp şekillenecek yaşları ortamları çoktan bitirdim. ben ne istersem o olur ne istersem onu hisseder ve yoluma devam ederim.
kötü düşünen kötü insanların canı cehenneme.

çocukluğum başlı başına bir travma zaten. detaya girersem iki cilt kitap çıkar o yüzden susuyorum.

kaybolmak. kuzenle berlin sokaklarında kaybolmuştuk. hâlâ dün gibi hatırlarım o korkuyu. annesizlik cehennem gibiydi.

kaşıkla ağzıma attığım balın içinden ölü arı çıkmıştı. o günden beri bir kere olsun bal yemedim.

bursa fuarının ilk günü o kalabalıkta kaybolmam bana ‘kalabalık fobisi’ni hediye etti. teşekkürler.

asansörde kaldım ve maalesef ki o günden sonra kapalı alanlarda kalamıyorum

terkedilmek.

anlatılan karabasan hikayelerinden korkup gece tuvalete gidememek. sanki gece beni yakalayacak gibi hisseder tuvalete kalmazdım sabah kalktığımda da iğrenç bir ağrı çekerdim. bir çocuğun yanında neden öyle şeyler anlatılır ki. resmen travma etkisiydi senelerce her sabah kalktığımda ağrı çekerdim

kötü bir öğretmene denk gelmek oldu saolsun var olsun.

karanlıktan hiç korkmadım. annem ısrarla korkutmaya çalışırdı korkmazdım. gıcık olurdu bana bu yüzden. kendini daha 3 yaşında solladığım için benden pek hazzetmezdi küçükken.

bana horoz saldırdı. başımı kekti. evet, kekmek.