süt kardeşler filmindeki gulyabani.

çakal olabilmekte değildir. çakallarla dans edebilmektedir.

sadece birkaç kez yaşadım bunu; o da, sarılıp yatarken, çok yorgun ve uykusuz olduğumuz için sızmışız. normal bi uykuya dalış sürecinde genelde sarıldıktan bi süre sonra taraflardan birinin bunaldım hadi uyuyalım artık sözüne, öteki taraf, gözlerinin içi gülerek tamam diyor. rahat olan, huzurlu olan sarılarak uyumak değil bence. en azından çoğu gece için. ilk zamanların heyecanıyla rahatlığı ikinci plana atıyorsunuz. kolumu başının altına almış yatıyor. 5 dakikada bir aşkım rahat mısın sen böyle? çook.

yalan, ne rahatı. değilim tabii ki. bi süre sonra kolum ağırıyor, uyuşuyor. ama o anki hisler bunu önemsiz kılıyor. kolun kopsa rahatım dedirtiyor.

optik form doldururken çok fazla vakit kaybettirebilecek olan durumdur.

öpen kişi kim olursa olsun yapıyorlar bunu. ay haspam diyip tekrar tekrar öpesi geliyor insanın. sinirli halleri çok tatlı olsa da istemiyorlarsa öpmeyiniz.*

o bizim kavuşmalarımız a yarim,
mahşere kaldı..

bugünlerde mustafa sandal şarkıları içimi coşturuyor, dans ediyorum, mutlu oluyorum. bir tanesinin sözleri çok hoşuma gitti paylaşmak istiyorum.

"sanki kaderimi fırtınan da yazmışlar
rüzgarına dolayıp bırakmışlar
bak çıkamıyorum bu aşkın içinden
hele bi' sor bu gönül kimi dinler?"

"vay be ruhumun çok acı çektiğini biliyordum ama meğer yaşadığım acı o kadar yoğunmuş ki bedenime sirayet etmiş.. vay be demek ki bedenim artık bu dünyayı deneyimlemek istemiyor" gibi derin düşüncelere dalardım herhalde..

hiç böyle hayal etmemiştim. bu 20 yıla bunca yaşanmışlığı nasıl sığdırdım bilmiyorum.. 

tatile giderken telaşla hazırlanan, konulan kıyafetler ve eşyalar yüzünden patlamasına ramak kalmış valiz fermuarı gibiyim.. ama bir yandan da önceki tatilimden "tüh keşke bunu da alsaydım." diye yakındığım her şeyi bu sefer valizin fermuarını patlama noktasına getirse bile koymuşum hayıflanmamak için. bu eşyalar ve kıyafetler tecrübelerim, valiz ise hayat. ben valizime her sene yeni ve unuttuğum, aslında olması gerekenleri ekliyorum. yirmi..
tuhaf hissediyorum çünkü hâlâ idrak edemedim.. ben bugün hayalini kurduğum o yaşa giriyorum biraz buruk.. ama hayallerimi yirminin küsüratına erteledim. çünkü daha tam istediğim koşullar oluşmadı. ama büyüdüğümü hissediyorum.
güzellikler, başarılar, sağlık ve mutluluk getir yirminci yaşım. anlı şanlı ve güzel hatırlanacak bir yaş ol!
* bergen'den :
"en güzel çağında kadere yenil,
buna da yaşamak, hayat mı denir?
bahtına gücenmiş kul feryadı bu.." sözleri yeni yaşıma gelsin! *

-insanlar bilmedikleri şeyin düşmanıdır
-ahlak ve fazilet aklın dışarıdan görünüşüdür.
-kalp kör olduktan sonra,gözlerin görmesinin bir faydası yoktur.

bayıla bayıla okuyanlardan biriyim. uzun yazılan tanımları daha çok seviyorum. öğreniyorum çünkü. okumayı da sevdiğimden hiç yormuyor beni.
uzun tanımları okumamak isteyenlerin forumsal başlıklarda takılabileceğini önerdiğim sitem.
ya da gülü seven dikenine katlansın bir zahmet.

günün on saati bambu kemiren ayıcıklardır.
panda bir ayı türüdür aslında. bu yüzden sindirim sistemleri et yemeye müsaittir ama çok az besin öğesi içermesine rağmen tek besin kaynakları bambudur.
bulundukları bölgede bambular tükenirse açlıktan ölürler.
ve pandalar sonucunda ölüm olsa dahi et yemezler. bunun sebebi de etin tadını algılamalarını sağlayan bir genin evrimsel süreçte kayba uğramış olmasıdır.
yani pandalar kocaman sevimli gövdelerinde çocuk kalbi dışında böyle ilginç bilgileri de taşırlar.

kıskandığım insandır. birde sabah sekizden sonra uyumaya devam edebilenler vardır ki imreniyorum resmen.

nasıl uyuyabiliyorsunuz şııpp diye bir formülü varsa paylaşın. *

sizi kötü örneklere argüman eden kızdır. keşke dış görünüş önemli deseymişsin abla.

size ne bize ne ?
yarın anne olacağını düşünmeden yaşamak nasıl oluyor? tam tersi şekilde yaşayınca mükemmel anne mi oluyor? nedir bu ötekileştirme hevesleriniz

kadın figürünün tanrı olarak kabul edildiği dönemlerden erkek tanrı figürüne geçiş aynı zamanda anaerkil olarak nitelenebilecek toplumdan ataerkile geçiş olarak nitelenebilir. anaerkil dönemde - toplumlarda kadının önderliği söz konusu olmakla birlikte hala kadının yönetimde tam hakimiyeti ve otoritesinden ziyade sadece belli konularda kısmi bir hakimiyeti var. alt yapılanmadaysa soy kadından geçmekle birlikte ataerkil toplumla kıyaslandığında pek çok konuda cinsiyet eşitliği söz konusu. hopi amerikan yerlilerinin geçmişteki anaerkil - anasoy yapısı, kadın liderliğinde ancak alt yapıda cinsiyet eşitliğinin olduğu topluma örnek olarak verilebilir.
bugün ise tam anaerkil toplumlardan çok aslında matriline (anasoylu - kadının soyun devamını sağladığı, miras hakkının kadında olduğu ve aile konularında kadının karar aldığı yapı ) matrilocal ( evli çiftin kadının soyunun olduğu yere yerleşmesi ) toplumlara rastlanmakta.
bugün hala genel anlamda anasoylu olarak tanımlanabilecek (matriline veya matrilocal) olarak tanımlanabilecek toplumlar mevcut. kimi amerikan yerli kabileleri, güney amerikada bulunan kimi kabileler, hindistan'da khasi, endonezya'da minangkabau, kenya'da umoja, çin'de masuo, kosta rica'da bribri, cezayir'de tuareg, gana'da akan kabilesi gibi.
cezayir'de tuareg yine anaerkilden ziyade anasoy (matriline) kabileler kapsamında olup tıpkı diğer anasoy kabileler ve toplumlar gibi bugün bu özelliğini yavaş yavaş kaybetmektedir. anasoy yapının değişmesinde bu kabilelerin artık eskisi gibi izole bir yaşam sürmemeleri ve bulundukları ülke ve bölgedeki yaygın sosyal kültür ve din anlayışının etkisi gösterilebilir.

şöyle bir şeydir
şunların tatlılığına bakın

evet günaydın az sayıdaki ayık yazar kitlesi. bugün yine berbat uyandım, akşam uykuya kadar geçecek olan sürede gene dayanma gücümün sınırlarını zorlayacağım gibi gözüküyor.