sevimli bir bombus arısı bırakıyorum şuraya

hayatımın şu anki evresinde içinde bulunduğum ilginç durum. metal müzik dinlemem gereken ergenlik yıllarımda türkü filan dinliyordum. bildiğin neşet ertaş filan takılıyordum. en marjinal müzik tarzım teoman ve şebnem ferah idi. metal müziğe filan haram gözüyle bakıyordum. metallica dinleyen arkadaşlarıma filan ''yahu örf ve ananelerimize uygun şarkılar dinlemek daha münasip olmaz mı?'' diye buyurduğumda ''ananemi karıştırma lan'' diye çıkışıyorlardı.

derken hayatımın şimdiki merhalesinde içimde tutamadığım bir enerji var. bu enerjiyi bir şekilde atmanın yollarını ararken sözlük'te tanıştığım ismini vermek istemeyen (cidden sordum, gerek yok dedi) bir yazar arkadaşımız exodus'un strike of the beast parçasını dinlememi önerdi. şarkı bittiğinde (tabii ne ana kaldı ne bacı, bir kulak arkamız kaldı) ''sen bu zamana kadar nerdeydin deli?'' diyecek noktaya kadar geldim. ardından oturdum pentagram'ın 2007'deki 1 saatlik konserinin kaydını çizgi film izler gibi izledim. kafası iyi geldi.

evet şu an bu satırları headbang yaparak yazıyorum...

foşşik kampanya. ne ceza meraklısıymışsınız arkadaşım. bırakın isteyen istediğini açsın. *

moderasyonun işi ne? birleştirsinler başlıkları. maaşı alıp yan gelip yatma yeri mi burası?

ilk başlarda bir sorun olmadığını düşündüğün ama ilerleyen zamanlarda eziyetten başka hiçbir şey olmayan denenmemesi gerek bir durum

archer, chou tzuyu.

ayrılık acısı mı ?

bu ölüme falan benzemez. böbrek taşı gibi de değildir. orada duruyor, biliyorsun.. nefes aldığını, gülümsediğini, içtiğini, uyuduğunu, yediğini, yürüdüğünü, uyandığını, birşeyler yaptığını a biliyorsun.

ama yok gibi...

bir günaydın dese, geldim buradayım dese, sana su olacağını, hayat vereceğini biliyorsun ama ya senin verdiğin can suyunu istemiyorsa? bu acı çok başka, çaresizlik acısı bu.

ama... aması yok işte... geçmiyor...

buraya yazan 49 yazarın* bu başlığa yazmak yerine diğer başlıklara yazmaya başlayarak çözebileceği, sorunsal olmayan sorunsaldır.
akıştan sıkılan arkadaşları (bkz: rastgele butonu) 'na alalım. çekinmeyin yazın valla formata uygun yazdığınız sürece kızmıyolla.

ülkemde mülteci istemiyorum evet. ama bunlar çocuk arkadaşlar. bizim derdimiz yetişkinlerle hatta onları ülkeye alanlarla ama çocuklarla değil. çocuklar masumdur. aralarında suriyeli diye ayrımcılık yapılması onları derinden etkiler. çünkü bu olayda en suçsuz çocuklardır. ben de mülteci istemiyorum ama bu mesele suriyeli çocukları ayrıştırırak, başkalarının hatalarını onlardan çıkararak, ırkçılık yaparak çözülmez. merhamet önemli bir erdemdir. fazlası zarar getirir doğru ama çocuklara ettiğiniz merhametten maraz doğmaz merak etmeyin.

söke'den japonya'ya gelin giden ve yıllarca orada yaşayıp japon kültürü hakkında bilgiler veren sergül kato'dur.

youtube kanalları : serrose ve japonya'da günlük hayat kanallarına bakabilirsiniz.
buradan

"beni bilürsün kadu, cenk itmez, sevişürün, ben buna inanurun" repliği ile akıllarda yer etmiş bahtsız yönetmen.. on numara iş yaptı ama olmadı. birgün inşaallah oldurur da bizde keyifleniriz.

30a doğru yaklaşınca baba tarafının tırt, anne tarafının has kadro olduğu gerçeğini yaşamak

lebalep konusu hakkında bir iki kelam edecek mi merak ediyorum.

az önce bundle da okuduğum haberdir yarın detaylı bir şekilde konuşacakmış kendisi.

kan bağı, can bağı, gönül bağı ile kurulan,
bir kadına hayatı boyunca en iyi gelen şey.

bu ışıltılı hayatı ben seçmedim!

haftanın ilk günü evlere sığamıyordum.
nasıl eğleniyorum nasıl püfff...
bakın kanıtı.

çay var içen mi?

afrika kabilelerinde geleneği, göreneği çalgılar eşliğinde nesilden nesile aktaran, kabile reisleri ve halk arasında sevilip sayılan kişidir. bir nevi bizdeki halk ozanları.

içi boşaltılan bir kavram oldu şu dönemde.

herkese ve her şeye karşı acımasız bir insan olmayı düşünmeme sebep olan bir durum.

çok şanssızım be sözlük. 60 almam gereken sınavdan 56 aldım. halbuki 1 doğru soru yapsam yeterdi. neyse whis takma kafana geçer diyorum. kafam dağılsın keyfim yerine gelsin, yemek söyleyeyim dedim. yarım saat geçti, 40 dakika geçti. yemek gelmiyor meğersem iptal etmişler siparişimi. neyse demeye korkar oldum şu sıralar. tabi şanssızlıklarım bunlarla da sınırlı değil. genel bir rutin haline dönüştüler artık. neyse...

her şerde bir hayır vardır diyeni badem sütü kremasında boğarım.

beni 4 yerimden bıçaklasan hayatımı bu kadar batıramazdın.

bir kere yapmayı denediğim daha da yapmam dediğim tatlı.
gidip yemesi çok daha kolay.
yapabilenin önünde saygıyla eğiliyorum.