yok olurlarsa türkiye'nin iq ortalamasını 5 puan artıracak kesimdir.

farklı fikirlere ve tercihlere saygı duymaması.

karıma mektup'dan;

okuduğunuz bölüm ne olursa olsun, temel düzeyde ekonomi öğrenin ve mutlaka yatırım yapmaya başlayın diyeceğim söylemleri barındıran şeylerdir.

ufak ufak pasif gelir yaratmaya odaklanın. tamam, ev satın alıp kiralayacak güç herkesin yok, olmayabilir. ama diğer yatırım araçlarına yönelip, para kazanmayı ve kazandığınız parayı değerlendirmeyi öğrenin. ben kendi işimi yapana kadar * starbucks'ta kahve de doldurdum, burger'da köfte de kızarttım ilk sene. sonra okulda akademik olarak kendimi göstererek işime başladım.

üniversite bir meslek fabrikası değildir, belki daha önce hiçbir araya gelmemiş, bir daha da gelemeyecek sayıda çok farklı kültüre ait insanların ortak paydasının bulunduğu yerdir. vallahi sömürün o insanların düşüncelerini, merak edin, sorun aydınlanın derim ben. çünkü cidden çok farklı.

ilk sene yurtta kalmıştım, 4 kişilik oda. ikisi islamcı olan, muhafazakar tipte arkadaşlarım, biri milliyetçi olan bir arkadaşım ben de liberal bir insan olarak az sohbet etmemişizdir. ilk 1-2 ay çok zıtlaşıp sonrasında özellikle buluşup, gezen insanlar olduk.
demem o ki, kültürlenin arkadaşlar. para kazanmayı öğrenin ve kültürlenin. bundan sonra böyle bir şansınız da vaktiniz de olmayacak.

an itibarıyla sözlük akışını görünce hançeremden fışkıran feryat.

babam ben yaşlardayken muhtemelen askerdeydi. annem 3. çocuğunu yeni doğurmuştu ve el işleri yaparak para kazanıyordu. ben, mezun ve 2 yıldır işsizim.

“yangın yeri gibisin. kalbine dokunsam yanıcağımı biliyorum. uzak kalamıyorum her şeye rağmen yanmayı göze almak istiyorum.”

ağlayarak söylediği için epey kalbim erimişti. ben de ağladım tabii.

sanırım kendimi feda etmek!

benimdir.
evden olabildiğince az çıktım. maskemi asla çıkarmadım. sık sık elimi dezenfekte ettim. insanlara yaklaşmamaya çalıştım. hepsi bu. belki biraz da şanslıydım.

her türlü fast food, kola ve türevleri.

ercüment çözerle ilk tanışma repliğidir. ercüment alkol metreye üflemez. sonra behzat amir gelir kendisi üfler ve komisere yeter mi la diye sorar. efsane repliktir benim için.

benim dersim iş teknikti uzun uğraşlar sonucu yaptığım ahşap oyma çalışmasını öğretmenin düşük not verme sebebiyle masaya fırlatmış, sınıfı terketmiştim.ilk defa böyle bir tepki vermiştim. tesadüfe bak iş teknik öğretmeni evimin karşısına taşındı, balkonlarımız karşılıklıydı bende sakladığım ahşabı camın önüne koymuştum her balkona çıktığında görmesi için.

kendi iktidarlarından önceki dönemlerdeki üniversiteleri hastaneleri bile kendileri yapmış gibi anlatıp alkışlanıyorlar. bunun bir tık ötesi 2000 yılından önce yapılan hastanelere üniversitelere hava yollarına tekrar temel atma töreni yaparak açılış yapmak sanırım.
öyle şey olur mu yahu demeyin. o kadarı da olmaz denilen ne varsa, olduğunu, yıllar geçtikçe deneyimleyerek öğrendik.

bu ayrımcı başlıkların bitmesi dileğiyle.

izlemekten keyif aldığım bir internet ünlüsüdür.

iyi ki de ünlü olmuştur.

hoş gelen yazar.*

“bazen olmak istediğimiz yer ile olduğumuz yer arasındaki fark gözlerimizin içine baka baka sıkar boğazımızı.”

-hermann hesse

kendini bu denli mühim görmek de tuhaf.

dönüşüm, yabancı, yer altından notlar, martin eden; sadece hayata bakışımı değiştirdiler, ne yazık ki ben onlar kadar cesur olamadım.