depresyon

sanırım artık benim normalim. düşündüm ara ara çıkmıyor değilim ama kısa sure sonra geri giriyorum kendisine. insanin güvenli alanı depresyon olunca da yıpratıcı olmuyor. tavsiye etmem fakat alisirsaniz bağımlısı olursunuz.

kurtulamadığım hede hödö.

genel anlamda çocuksu ve mutlu bir insanım. olayların en olumsuz yanlarını görüp kendini üzen bir tip değilim. depresyona sigarayı bıraktıktan sonra girdim ki bağırsak kaynaklı depresyon denilen bir durumdu. şunu anladım, depresyon bir tür ölüm hali.

saçlarımı taramaya bile halim yoktu. sürekli yatıp ağlıyordum, o güne kadar hiç dikkatimi çekmemiş ya da belki önemsemediğim geçmiş detayları düşünüp büyük mesele haline getiriyordum. sanki o güne kadar hiç mutlu tek bir anım olmamış gibiydi. yaşamanın ve o güne kadar yaşanmış anıların herhangi bir önemi yoktu.

tek iyi yönü kendimi bulmuş olmam oldu. daha empatik bir insan haline geldim. insanlara karşı daha sakin ve anlayışlı davranmaya çalışıyorum çünkü karşımda duran o insanın kendi içinde neler yaşadığını bilmediğimin farkındayım. hayatın sadece benim doğru ve yanlışlarımdan ibaret olmadığını biliyorum. sanıyorum buna olgunlaşmak deniyor, depresyon sayesinde bu seviyeye anca gelebildim.

bir şekilde o süreç boyunca tedavi için tek adım atmamış olmanın pişmanlığını yaşıyorum. çünkü sahiden bu ciddi bir süreç. depresyonda olan arkadaslarin tedavi için kararlı olmaları gerekiyor. bunu tek başına atlatmaya çalışmak sahiden çok yorucu ve gereksiz bir çaba çünkü.

insanı içten içe kemiren psikolojik bozukluk...

son yılların moda olan hastalığı. herkesin bir depresyonu bir ansikiyetesi var. bakkalı, kasabı, komşusu, çoluğu çocuğu herkes depresyonda.
depresyonda olabilmek için aşağıdaki belirtilerin devamlı veya en az on beş gündür süregeliyor olması gerekiyor yani üç gün bir sebebe dayalı mutsuzsunuz diye depresyonda olmuyorsunuz.
- hiçbir şey yapmak istemiyor veya yaptıklarınızdan zevk almıyorsanız,
- kendinizi sürekli mutsuz hissediyor ve eskiden keyif aldığınız şeyleri bile yapmak artık içinizden gelmiyorsa,
- eş, dos, sevgili, arkadaş kimseyle vakit geçirmek istemiyor ve hep yalnız kalmak istiyorsanız, yalnızlık hayat mottonuz haline gelmişse,
- geçmişte başınıza gelmiş veya yaşadığınız olumsuzlukları düşünüyor ve bunlardan uzaklaşamıyorsanız, her şeye olumsuz açıdan bakıyorsanız,
- dikkatinizi bir şeye odaklayamıyor ve kararsızlık yaşıyorsanız,
- hep yorgun ve halsiz hissediyor ve hiçbir şey yapmak istemiyorsanız,
- sürekli uyuyor veya uykusuzluk çekiyorsanız,
- içinizde tarif edemediğiniz bir huzursuzluk varsa,
- ölümü veya intiharı düşünüyorsanız veya onun gibi kendinizi ölmüş olsam şöyle olur böyle olur gibi düşünürken buluyorsanız,
- ya çok yiyor ya da hiçbir şey yemek istemiyorsanız,
- çok sinirli veya tam tersi çok sakinseniz,
- çok kırılgan veya çok agresifseniz öncesine kıyasla... işte o zaman; “yaşasın! nur topu gibi bir depresyonum oldu.” diyebilirsiniz. bu durumda geç kalmadan destek almak ve hayata bakış açımızı değiştirmek adına veya etkili çözüm adına bize yol gösterecek doğruları bulmaya yardımcı olacağına inanacağımız bir psikiyatris ile görüşmeye başlamalıyız.

bir savaştır.

haftalardır içinde bulunduğum durum. yalnızlık ve iş temposundan dolayıdır diye düşünüyorum. depresyonu sol cebimde taşıyorum ve hergün beraber yürüyoruz.

avına yaklaşan yılan gibi, kişinin etrafını sinsice sarar. tam ısırmak için ağzını açtığında gırtlağına çökülmesi gerekir; tek hamlede. çeken için zor, çekenin etrafındaki kişiler için daha zor olan durum, umarım bu duruma düşen herkes bir an önce kurtulur.

depresyonun bir bağırsak hastalığı olduğunu söyleyen doktorlar var. bu doktorlar serotoninin %95’inin bağırsakta yapıldığı, bağırsak florası için ev yoğurt ve turşu önerisi var. detaylı bilgi için dr. ümit aktaş’ın (bkz: mutluluk kürleri)kitabı.

girmek üzere olduğum psikiyatrik hastalık. mobbing bir taraftan, hasta yakınlarının tavırları bir taraftan, kendine ait bir hayat kalmaması diğer taraftan derken çıkmaza giriyorum sanırım. bizim insanımız ne zaman bu kadar şımarık hale geldi?

(bkz: depresyon);
karamsar, kötümser düşünen,
umutsuz ve çaresiz her insan da görülür.
bu durum özellikle gençler ve kadınlar arasında daha çoktur.

hayatımı ele geçirdi

mahalle yanarken saçlarını tarayan rapunzel sendromu olan rahatsızlık.

tahminen 14 saattir akışı yenileyip ilgimi çeken başlıklara entry giriyor ve 7-8 şarkıyı döndüre döndüre dinliyorum. tanrıya kızgın, dünyaya karşı tepkisizim. sanırım şu aşamada elsa jean kapıda beni bekliyor olsa annemi yollayıp evde yokmuş dedirtirim. ruh hali akp'nin eğitim politikalarından daha tutarsız birisi olduğum için pek ciddiye almıyorum ama depresyonun da kıyısında olabilirim.

her gün birilerini girip çıktığı fakat orijinalinin sanıldığı gibi olmadığı, ne tür ters davranışlara sebebiyet verdiği tam olarak anlaşılmadığından insanımızın dikkate almadığı bir çeşit psikolojik rahatsızlıktır. depresyon, ruhun bedene dar geldiği, her bir duygunun insana acı verdiği buhranlı dönemdir. yıl içinde gerçekleşen çoğu intihar olayının suçlusudur. ani kilo kaybı, mutsuzluk, tatminsizlik, iştahsızlık, uyku bozukluğu vs. belirtileridir.

eğer etrafınızdan birinin ciddi manada depresyonda olduğunu düşünüyorsanız mutlaka psikoloğa başvurmalısınız. depresyon şarkıların anlattığı kadar masum değildir. gökkuşağını siyah gördüğünüzü düşünsenize? bu nasıl masum olabilir ki?

sürekli uyuyayım, hiçbir şey yapmayayım, aç kalayım, su bile içemeyecek kadar yorgunum gibi cümleler buradan bakınca ruh halinizi anlatıyor gibi gelse de aslında hepsi ilerde yaşanacak büyük rahatsızlıkların habercisi. eğer dikkat edilmezse zamanla bu duygular yerini derin bir boşluğa yahut derin bir duygu seline bırakabilir. ardından ver elini psikiyatrlar, psikologlar.

depresyon dünyanın değersizleşmesine, anlamını yitirmesine yol açar, bu da ölüme. sonuçta ne diyordu yazar; eğer hayatın bir anlamı kalmamışsa, kişi kendini imha eder. bu en iyi kaçış yoludur.

edit: eklemeler, düzenlemeler.

vücuttaki demir fazlaliginin da sebep olabildiği durum.

ruhun yavaş yavaş çürümesi, umutsuzluk.

bu öyle bir illettir ki. ne zaman geleceği belli değildir, sinsidir. toplum tarafından ciddiye alınmaz, çünkü sorsanız herkesin depresyon atlattığı bir dönem vardır. bazen gerçekten depresyona girseniz bile 'ya seninki depresyon değildir, anlık bunalımdır.' sözüyle karşılaşırsınız. yukarıda bir yazarımızın bahsettiği gibi bazı semptomlardan en az 2-3 tanesinin sürekli bir biçimde ortaya çıkmasını gerektirir. kendi başınıza atlatmaya çalışmak gibi bir hamlede bulunulmaması gerekmektedir, ciddiye alınmalıdır.

majöründen muzdarip.

majöründen terhis.