depresyon

ağızlara sakız olmuş ciddi hastalık
"kanser ettin beni" "kanser oldum" gibi laflar nasıl yaygınsa insanlar depresyonda olmayı da o kadar yaygın bir şey sanıyorlar. kime sorsak depresyonda.
yâ hu kardeşim bu öyle böyle bir hastalık değil. sen de depresyonda değilsin. bomboş bir insansın iki karamsar şey düşündün kendini odaya kapattın diye depresyonda olmuyorsun.

öz şefkatin olmadığı her yere girebilecek sinsi bir dönemdir

hiç kimsenin seni anlamadığını düşünerek, her konuşanın sana sanki küfredermiş gibi gelmesi ve etrafındaki her şeyin sana batması hali. bir sonraki adımı öfke, sonrası daha kötü. ben gittim oralara kadar. gerenk yok. hayat güzel kendinize yük etmeyin bu kadar. eğer biraz umursamamayı öğrenmeseydim şu an canıma kıymıştım. hiç bir şey benden daha kıymetli değil.

aylardir, aylari birak yillardir mucadele ettigim illet. etrafinizdaki kimse sizi anlamaz buyuk ihtimalle, "bu da ota b.ka agliyor" derler. kendinizden vazgecersiniz, dibe cokersiniz, oz bakiminizi bile yapamayacak hale gelirsiniz. nefesiniz kesilir, dikkatinizi hicbir seye veremezsiniz, beyninizde onlarca kisi konusur durur. bazen geberene kadar aglarsiniz bazen bir damla bile yas akmaz gozlerinizden. kendimi suradan ativersem dersiniz, bazen kendinizi kesesiniz gelir. caresizligin sozluk tanimidir kisaca.

uzun süreli dostluğumuzun mevcut olduğunu düşündüğüm , bazı insanlarda çok tehlikeli durumlara evrilebilen rahatsizlik.evrimsel psikolojide değistiremeyeceğimiz durumlara adaptasyonu sağlama gibi faydali taraflari olduğu söylense (kaynak:psychology today) de pek de sevilir bir durum değildir.bn kendi adima artik alistim ama cevremde bu durumla basa cikmakta zorlanan tanidiklarim var .özetle bazen zor,bazen de hissiyatinizi kaybettiren bir durum.bir keresinde gittiğim doktora, hayata karsi garip bir anlamsizlik ve ölüm gibi olgulara karsi (yani tvdeki ölüm ve katliam haberlerini kastediyorum) da merhamet eksikliği hissettiğimi söyleyince adamin bna bakisini unutmam mümkün değil ; buna bir de depresyonu ekleyip de adamin hayatini karartmak istemediğimden , depresyonu da yanima alip muayene sonrasi deniz kenarinda yürümüstüm.fazlasıyla renksiz bir gündü.

(bkz: psychology today)
(bkz: depresyon)
(bkz: varoluşçu psikoterapi)
(bkz: psikiyatrist)

instagram influencerları tarafından aptalca güzellemesi yapılan durumdur. depresyon hakkında gerçekten bilgi sahibi olmak istiyorsanız cemre demirel'in depresyon videosunu izleyin

"evinizdeki terapist" adlı kitabı tavsiye ederim.
depresyon çetrefilli, küçümsenmeyecek bir psikolojik duygu durum bozukluğu.
bunu tek başına hallederim sanmak yanlış. ama maalesef bizimki gibi kaos dolu, adaletsiz ve batık ülkelerde her 5 kişiden 5 i depresyonda. zannımca gizli depresyon yani. kişi bile farkında olmayabiliyor.

en az tansiyon, şeker hastalığı kadar ciddiye alınması gereken ve kulaktan dolma bilgilerle müdahale etmek yerine profesyonel desteğe başvurmayı gerektiren hastalık.

halk arasında depresyonu ciddiye almama, anlık bir bunalım, buhran halı olarak görme yanılgısı var.

genel yaklaşım bir dert sende mi var, bak etrafına ne kötü durumda insanlar var tarzı akıl vermeler oluyor. bunlar depresyondaki kişiyi uyarıp kendine getirmek yerine daha da dibe sürüklüyor.

ayrıca depresyon ilaçlarına da son derece bilinçli ve kontrollü başlanıp bırakılmalıdır. tam iyi hissediyorum diye çat diye doz azaltmadan ilacı keserseniz eskisinden daha beter halde bulabilirsiniz kendinizi.

allah kimseyi böyle insanı içten içe kemiren bir hastalıkla sınamasın.

girmesi kolay çıkması zor cafcaflı bir girdap

doktor ile çatışma içerisindeyiz. ona göre ben depresyondayım ama bana göre çok iyiyim no problem

dünyanın en lanet hastalıklarından biri olduğunu düşünüyorum. düşmanımın başına gelsin istemem. herkesten uzak olsun. benden de uzak olsun. bencillikse bencillik ama depresyondaki insanları hayatımda önemli yerlere koymamak için çabalıyorum. o dengesizlik, bozuk duygu durumu insanın kendine verdiği kadar sevenlerine de zarar veriyor çünkü. belki de bu yüzden depresyondaki beni hala sevebilen insanların kulu kölesi olabilirim... ben yapamazdım. yapmazdım da sanırım.
lütfen tedavi olun. lütfen herkes psikiyatriye, psikoloğa gitsin. sağlıklı yaşam merkezleri var sağlık bakanlığı'nın. size en yakın olanı bulup gidip psikologtan randevu alabilirsiniz. ücretsiz tedavi. çok bilinmediği için randevu da bulunuyor. değerlendirin lütfen bunu. *
psikiyatri için zaten dümdüz mhrs'den randevu alabilirsiniz. önce psikolog ile görüşüp onun fikrini almanızı öneririm ama. benim psikologum tedaviye başladıktan 2 ay sonra psikiyatriye yönlendirmişti mesela beni. zaten o uzman görüşünden sonra herhangi bir doktora gidip ilaç almak çok da fark etmiyor.
lütfen ben iyiyim, hallederim diye kendinizi kandırmayın ve tedavi olun. tıp ve psikoloji bilimine inanın. iyi olacaksınız...

bende olduğunu düşündüğüm bir hastalık. zihnimi 500 yaşında gibi hissediyorum son 1 aydır, eskiye göre daha yavaş düşünüyorum, mutsuz ve umutsuzum da hayata karşı. bilemedim altan..

şu an majörüne göz kırpmakta olduğumu bildiğim, hep o sınırda yaşayacağımı fark ettiğim garip bir hâl. efsun gibi sizi çektikçe çeken bir şey. inanılmaz bir dağılma isteği ve oldukça yüksek haklılık payınız. kimsenin sizi asla ama asla anlayamayacağını düşünmeniz ve dahası hallerinizin hafife alınmasından bile kırılıyor olmanız.

işin garip tarafı aslında güçlü bir karakterinizin olması, bunu da biliyor oluşunuz. zekanızı vs..

siz onları seviyor olsanız bile insanlar bazen iğrençler. iki yüzlüler. sizde bir problem yok yani.
ayrıca, kendinizi siz aklamaz, siz beslemez, siz gezdirmez ve en önemlisi siz sevip kabul etmezseniz çözülmez bu girdap.

kendi kendinize sarılıp uyuyun bazen, omzunuzdan öpün. kendinize kahve yapın. kendinize anlam verdiğiniz değerli şeyler verin, güzel vakit geçirmek gibi. güzel insanlar sizin gibi bir yerlerde can çekişiyor olabilir. yalnız olmadığınızı bilin. iyi insanları sizi arayıp sormuyor diye geride bırakmayın belki onlar da sizin gibidir...

ağladığınızda kırıldığınız her şeyi yazın ve bitince derin bir nefes alın. hayatınız için kendinize bir iyilik yapın. sizi tanımıyorum ama sizi tanımadan sevebiliyorum. çünkü hassas insanlar var olmaya değer farkındalıkları olan insanlar.

çok ciddi bir ruhsal durumdur. insanların günlük hayatta güya ay depresyona girdim demesi hep beni sinirlendirmiştir. depresyonun ne derece zor, insanı bitiren bir şey olduğunu bilmeden konuştuklarında sinir oluyorum resmen. ya yemek gelmez içinden ya da çok yiyesin gelir. her insanda farklıdır. kiminin iştahı hiç olmaz üzüntüden. kimisi ise ters tepki vererek yemeklere sığınır. bırakın bir şeyler yapmayı, yataktan kalkacak hali bile kendinizde bulamazsınız. duş almak, tuvalete gitmek bile zordur sizin için. geceleri yatmak bilmezsiniz, uyuduğunuz zamanlarda ise yataktan hiç çıkmak istemezsiniz. gözünüz hiçbir şeyi görmez, keyif almazsınız. sürekli sorgularken bulursunuz kendinizi, hatta bazen düşünmeye bile mecaliniz kalmaz. stresten vücudunuzda değişiklikler meydana gelir. üzüntünüz, fiziksel bir rahatsızlık olarak kendini gösterebilir. berbattır. bunun şaka malzemesi yapılmaması gerekir.

zamanla kendiliğinden geçmesini beklemek yerine psikolog veya psikiyatriste giderek müdahale edilmelidir.

çoğu modelinde kişi kendi kimliğine ve dünyasına tahammül edemez. bilinçdışı kriz moduna geçip savaş veya kaç ilkel alarmını verir. ancak kişinin kendi kimliğinden ve dünyasından somut olarak kaçışının imkansız oluşu onu alkol gibi methodlarla bu bilinci dindirmeye yönlendirir. ancak bu döngü daha büyük krizler yaratır, bilinçdışında bir türlü durdurulamayan savaş veya kaç alarmı zamanla intihar arzusuna evrimleşmeye başlar.

hayati bir insan vücudu gibi düşünürsek , depresyon bazi insanlar icin omurilik kadar önemli.yani kurtulmak imkansiz gibi çünkü sizin hayati bir parcaniz olmus.çok acı ve çok gercek.

30 yıl yaşadığım ve din defterini kapatınca onu da kışkışladığım dert.

yaşamayanların nasıl bir şey olduğunu tam olarak anlayamayacağı hastalık.

çağımızın kaçınılmaz hastalığı. heleki türkiye' de depresyonla doğarsın.