ilkokuldan akılda kalanlar

uçların yanında yazan 2b, 3b gibi kalemin ayarını belirten yazıları yanlış anlamam sonucu sadece o sınıfa ve şubeye gidenlerin kullanabildiğini sanmamı unutamıyorum ( örneğin 2b kalemi sadece 2b'ye gidenler kullanabilir). bir de hb vardır onu hiç anlamlandıramamıştım herhalde başka okullarda böye bir şube var demiştim kendi kendime.

ali ata bak
emel eve gel
ışık ılık süt iç

en zorlandığım harfin"v" harfi olması ve okulda kedi tırnaklı kız olarak anılmam.

müthiş yalnız bir çocuktum. okuldan nefret ederdim. sınıf arkadaşlarım benimle hep dalga geçerdi işin kötü yanı dalga geçtiklerini çok sonradan abim beni uyarınca öğrendim. biraz büyüyünce okula gitmek zorunda olduğumu anladım ve kendimi duvar kağıdı gibi düşünmeye başladım. öyle ki çoğu zaman sınıf arkadaşlarım orada olduğumu unutup hakkımda konuşurdu.
o günlerin tek iyi yanı insanları izlemek için bol bol fırsatım oldu.

gar, gış, gıyametti. 2 metre kar yağar okula giderken kara gömülerek giderdik. şaka bir yana, ilkokul öğretmenimiz bağlama çalan sevimli bir erkekti. derste sıkıldığımızda bize bağlama çalar; neşelenirdik. teneffüslerde ise yan taraftaki bakkaldan, leblebi tozu, gofret ve elmalı şeker alır heyecanla yerdik.

sürekli dövülürdüm.
1. sınıfta dudağımı patlatmıştı bi çocuk, 2. sınıfta birini sevmiştim kolumu ısırmıştı. 3. sınıfta birisi parmağımı kırıyordu neredeyse; üstüne bacağıyla bastırdı birkaç gün ölüyordum acıdan hâlâ hafif yamuk..

amasyalı bir arkadaşım vardı. birinci sınıfta faber castelin metal kaplı 12 li kuru boyasını kullanmaya başlamıştı ilkokulun son senesine kadar aynı kalemleri kullandı, o kalemler miniminnacık kalmıştı ama yine de kullanmaya devam ediyordu. bunu arada hatırlayıp şaşırırım. ailesi de kötü bir durumda değildi hani. pintilikten mi boya kalemi almıyorlardı yoksa kız kalemlerle bağ mı kurmuştu o zamandır anlayamam.

sünnet olduktan sonra gittiğim ilk gün. bütün sınıf biliyor ne olduğunu ve sınıfın yarısı kız... ne travmalar atlatmışız.

mevsimler panosu. aklıma ilk bu geliyor nedense.

yoklamadaki numaram olan 119,tebeşir kokusu, silgimin sürekli kaybolması, dayakçı matematik öğretmenim.

ben ilkokulda ödev kontrolcüsüydüm ve çok katıydım. ödevinin yarısını yapanlara bile eksi koyardım. ama kendim ödevlerimi tam yapmazdım yarım yamalak yapardım bazen hiç yapmazdım ama artı koyardım çünkü hoca bana çok güvenirdi. sonra bir gün okulda ödev kontrolü oldu yine hoca çıkar bu seferde ben seninkileri kontrol edeyim dedi. bende o gün ödevi yine yarım yamalak yapmıştım. kitaptan bir paragraf yazılcaktı. hoca bir baktı herkeste bir sayfa ya da daha fazla ama benim paragraf yarım sayfa bile yok atlaya atlaya yazmıştım. sonra bana bir tokat yapıştırtı hoca. o kadar utanmıştım ki yaptığımdan. hemde hoca beni çok sevip güvenirdi o yüzden de çok pişman olmuştum. sonra tabii hoca beni affetti yeniden ödev kontrolcüsü oldum falan. bir kaç sene sonra da annem yanlışlıkla ağzından kaçırmıştı anılardan bahsediyorken beni hocama annem ispiyonlamış kızım herkesi kontrol ediyor ama kendisi ödevleri sarsaklıyor sende onu kontrol et diye. yani sırtımdan bıçaklandım. ama iyiki bıçaklanmışım bana iyi bir ders oldu.

1 tl ye simit ve meyve suyu alıyordum.

pelin ve gülten adında iki güzel kız. ben ikisine de aşıktım. şimdi evli barklı insanlardır.selam olsun.

bahçede bir çocukla kavgaya tutuştuk.
çocuk bir şekilde yerlerde yuvarlandı. ben de tam olarak ne oldu bilmiyorum. sanırım ilahi bir güç dayak yememi engelledi.

neyse efem sınıfıma geçtim uslu uslu sıramda oturuyorum. kapıda bir hareketlilik. biz 4. sınıfız kapıda ortaokuldan 3 abi bunlar 'ne yapıyor? bu ses ne?' demeye kalmadı az aralandılar ve bizim yere kapaklanan sarı bebe göründü. salya sümük nasıl bir ağlama. kapıdan girdi ve beni işaret etti. yaşıtlarımın çeyreği kıvamındayım arkadaş zaten. ben içimden bari sadece biri dövse diye geçirip gözlerimi kapatmışken. arka sıramdaki canım orhan'a pata küte daldılar. çocukta nasıl efendi nasıl kibar bir bilseniz. sineği incitmez. uzun boylu, sarışın bir çocuktu bu orhan.

neyse işte bir hareketlilik oldu hesap soramadan kaçtı gittiler. olay açığa çıkamadı. bir daha sınıfa ne gelen ne giden oldu. sarı bebe ya çekindi 'şu kızdan dayak yedim' demeye ki ben hakikaten bir şey yapmadım ya da söyledi 'len sünepe kızdan mı dayak yedin?' deyip kafasına şaplağı attılar.

şimdi geleceğim nokta canım orhan sana hiç diyemedim o dayağı benim yüzümden yedin diye. yani arkadaşım vallahi beni sağlam kurtardın bak. sana teşekkür ederim yani biraz geç oldu ama kusura bakmayı ver. bugün bulsam seni itiraf ederim ama o zaman acayip korkmuştum. bir iki gün okula gitmemiştim o derece.

bu da böyle bir anı. orhan buradaysan ses ver gözüm.

okul numaram ve sınıf öğretmenim.

tenefüsler.
düşüncesizce ve mutlulukla yaşanan kaos.
beslenme çantası.
yerli malı haftası.
aşı sırası.
boş derste oynanan oyunlar, koşuşturmacalar.
tahtaya yazılan soruyu ilk çözen kişi olabilmek için hocaya fırlatılan defter.
büyülenip hiç konuşulmayan kız.

308 güven ilkokulu yenimahalle ankara

okul numaram, öğretmenlerimin adı ve okulun bahçesine sınıfça diktiğimiz minik çam ağacımız.*

okuma bayramı'nda okuyacağım şiiri herkesin önünde unutuşum, o an arkamı döndüğümde arkadaşımın annesinin bittin sen hareketiyle bana kafa sallayışı, mikrofonu o uzun kel müdür yardımcısına verir vermez anneme koşup sarılışım, herkesin buna rağmen beni alkışlayışı, annemle bir köşede şiiri hatırlamam için dualar edisimiz, sonra benim hatırlamam ve tekrar sahneye çıkıp eksiksizce okumam..

reyhan diye bir kız vardı çok güzeldi şuan napıyor acaba.