ilkokuldan akılda kalanlar

konuşana tebeşir atan öğretmendir.

teneffüslerde erkeklerin sürekli beni sinirlendirmesi ve onları kovalamam.sonra çok koştuğum ve sinirlendiğim için kızarırdım ve domates diye dalga geçerlerdi.döngü haline gelirdi sonra bu olay.

ekseriyetle travmatik anılar edindim. bu saatte anlatırken ağlamak istemem.

yerli malı haftası.

okuyunca aklıma komik bir anımı getiren başlık. ilkokuldayken bir arkadaşımı çöp kutusuna sokmuştum.

okumayı bilerek başladığım için "sınıfı beklemediğim" gerekçesiyle ceza almış olmam.

tuvaletteki sivri sidik kokusu.

arı maya silgi.
bahçedeki yalak tarzında tasarlanmış musluklardan yan yana dizilip avucunla su içmek.

tuvalette boka basıp kayan ve eli dirseğine kadar tuvalet deliğine giren çocuk.
o eli hiç unutamıyacağım.

4. sınıftaydım. 23 nisan için folklor ekibi seçiliyordu. can atıyordum seçilmek için. fakat utangaçtım, hiç söylemedim. diğer öğrenciler "ben de deneyeyim mi öğretmenim?" dediler. bütün bir sınıf çember oluşturup halay çekiyor, bense ezile ezile oturduğum sıramdan onları izliyordum.

ebeleme oynarken hoşlandığın kızın peşinden koşmak,
resim ödevini anneye çizdirmek,
kola kutusunu ezip top olarak kullanmak,
sıra arkadaşım kokuyor diye yerimi değiştirmek istemem (o zamandan koku manyaklığım varmış)

okul tiyatrosunda önce bana verilen pamuk prenses rolünü 2 cmle kaybedişim. cüceleri oynayacaklarla boy farkı daha çok olmalıymış.

beslenme saati. beslenme çantalarından çıkan, arkadaşla paylaşılan o yiyecekler

11 yaşındaki bir çocuğun bana sen evlenilecek kızsın demesi.. ben de 11im o zaman. o yaşta sen evlenilecek kızı ne biliyorsun, benim öyle bir kız olduğum izlenimine nerden kapıldın?! aklıma geldi şimdi başlıkta gezerken güldürdü beni.

aklımda kalan çok şey var. keşke hepsini unutabilsem.

yaşadığım ilk sürpriz.
köyden ilçeye taşınmıştık.
annem ismimi yazmayı öğretmişti bana.
okulun ilk günü öğretmen, ismini kim yazabiliyor, dedi.
müthiş bir özgüvenle ayağa kalktım.
ismimi yazdım.
öğretmen, senin ismin o değil, dedi.
köyde doğduğumuz için bizi fırsat olunca yazan babam, bana sınıfındaki başı örtülü bir arkadaşının ismini vermiş.
adımı o gün öğrendim.
özgüvenimi yeni ismime göre yeniden düzenlemek zorunda kaldım
çok başarılı bir birinci sınıf geçiremedim.
allahtan ordan taşındık. yeni okul yeni öğretmen kendime gelmeme yaradı.

matematik dersinde tahtaya kalkmamak için sıranın altına kalem atıp almaya çalışmak.

voleybol oynarken topu sürekli sevdiğim çocuğa atmak. o bana atınca da benden hoşlandığını sanmak.. asla şaşmaz ...

çocukların çok acımasız olduğunu öğrendim ilkokuldan...
farklı olursan dışlanırsın bu hep böyledir tüm siyahlar arasından beyaz olursan seni kendilerinden uzaklaştırırlar...

soyadı kayıran diye bir hoca vardı komşusu olan kızı hep kayırırdı hiç sevmezdim, sonra sırada ucu sivri bir çivi vardı ve hep çorabım kaçardı alacak para da yoktu sürekli dikerdik hoca hiç dinlemedi beni annem bir not yazmıştı da öyle sıradaki çividen kurtuldum. sonra bi resim hocam vardı avazı cıktıgım kadar bagırarak konusurdu. dersten iödan diye çıkasım gelirdi. resim kalemini alın diye zorlardı. fakirlikten bir kalem zor alan biri için çok zordu. sanki 2b yumuşak üçlü o lanet resim kalemi alınmasa resim çizilemezdi. bişi de öğrettikleri yoktu. bedenci vardı bir de rencide etmeye bayılırdı. tırnaklarını yiyen kıza işin bitince gel de pedikür yap bana demişti. eminim ki kız elleri bitince ayak tırnaklarını da yemeye başlamıştır. o rezalet üstüne stresten. iş eğitimci vardı teyzemi beni kardeşimi okuttu. ama sorsan her sene emekli olurdu. malzeme zor zar alırdım onu da çocuklar kırardı bile bile bana düşük not verirdi. şöyle bir baktım da hocalardan hana hiç iyi anım olmamış ilkokulda. hepsini allah a havale ediyorum.