ilkokuldan akılda kalanlar

bile bile altımıza çişimizi yapar eve gitmek için izin alırdık. bir iki derken müdür mevzuyu çakozladı. küçük ama büyük umutlar taşıyan dümenimiz kısa sürede sona erdi.

okula pantolonsuz gitmiştim. bir de ilkokul 4'deyken bizim sınıfta hâlâ okuma-yazma öğrenememiş bir çocuk vardı, zihinsel rahatsız biriydi. ona okuma-yazma öğretmiştim.

montların okul koridorlarında yer alan askılıklara asıldığı yıllarda özellikle arayıp tarayıp hoşlandığınız kızın montunu bulup kendinizinkini onunkinin üstüne asılması,koruyup kollayan sahiplenen belleğin çocukluk yıllarında bile beynimize egemen olduğunun tipik örneğiymiş...

ilkokuldaki piyeste kafama fes geçirip; sınıfın en güzel kızına “geri kafalılar fes giyerdi” dedirten öğretmenime cevabım: “il genelinde yapılan atatürk ile ilgili kompozisyon yarışmasında birinci olmak.” kutlama öpücüklerin halen yanaklarımda sınıfın en güzel kızı.

ilkokuldaki yılbaşı çekilişinde bi çocuk bana barbienin kırtasiyeyle ilgili neyi varsa almıştı, o kadar mutlu olmuştum ki bütün gün çocuğa teşekkür etmiştim.

bizi arap atı gibi gören öğretmenin gecelere kadar ek ders yapması anadolu ortaokulu kasma çabası, akabinde karanlık tuvalette(o zamanlar bildiğin yalak gibiydi kızanız diye pisuar falan yok) milletin birbiri üzerine işemesi. ve babamın elinden öğretmeni zor kurtarmaları.

en net hatırladığım tüm sınıf kızlar erkekler ayrılmış kovalamaca tarzı bir oyun oynarken benim yüzüstü yere yapışmam, sınıf arkadaşımın kazandık diye sırtımda zıplaması (hala anlam veremiyorum) sonucu burnumun kırılmasıdır. işin en garip yanı da burnum şişmiş ve morarmış olmasına rağmen sevgili öğretmenimin "buz koyun geçer" diyerek akşama kadar o ağrıyla beklememdir (öğlenciydim) ee tabi uzuuun bir süre okula devam edemedim, korkunç bir acısı var ve de çok kötü bir görüntüsü. neyse ki burnum düzgün kaynadı da hiçbir sıkıntısı yok.

beyaz gömleğin kolundaki kurşun kalem lekesi, şu an belli bir seviyedeysem onun sayesinde olan gülizar vazgeçen öğretmenim, bizden 4-5 yaş büyük olan ama hala okuma yazmayı sökememiş sultan ve öğretmenimin gözüne girmek için sürekli ona okuma yaptırmam.

ilk üç yılım harika geçmişti, öğretmenime aşıktım resmen o kadar tatlı, güzel, dünya iyisi, annem kadar neredeyse beni sevdiğini düşündüğüm bir öğretmenim olduğu için çok şanslıydım. çok da güzel bir sınıftık biz. sarı, üzerine beyaz kalpli masa örtülerimiz vardı hatırlıyorum, her cuma sırayla bir anne alır yıkar, ütülerdi. ptesi sabahı mis kokulu olarak gelirdi o örtüler. bizim masa örtümüzün köşesine diğerleri ile karışmasın diye annem baş harflerimi işlemişti. yine ismim işlenmiş peçetelerim olurdu beslenme saatinde kullandığım. o kadar güzeldi ki onlar arada bir yok olurdu. okul çantam bile aklımda, atom karıncalı montum...

biz küçükken çok büyüktük.
mesela kollarımızı bir açardık,
dünyayı kucaklardık.
güzeldik biz küçükken.*

evet güzeldik biz küçükken...

dayak yemekten aklımda pek bir şey kalmamış ya.

sevilmeyen dışlanan ve bunun
hissettirildiği bir öğrenci olmadıysanız özlersiniz ilkokulu

beslenme çantasına konan yumurta kokusu benim için ilkokul.
hala bu kokudan tiksinirim.

ilk teneffüs zilinde okul bitti sanıp eve gitmemiz vardı.

beslenme saati olan ikici tenefüsün uzunluğu zaman yavaş ilerlerdi o zaman.

sınıfımda çok zengin bir kız vardı yeni okul çantası almıştı (tekerlekli olanlardan) o gün sınıfta iki kuzenimle beraber sınıf nöbetçisi olmuştuk ve beraber sırasıyla çantasının üzerine binip kırmıştık,saklamayı düşündük ama sonra hoca soruncada tek tek ayağa kalkıp ağlayarak itiraf etmiştik.

ilkokul öğrenci numaramı halen hatırlıyorum.

övünmek gibi olmasın ama öğretmenlerim yazım çok güzel olduğu için defterden koparıp panoya asarlardı.


tanım: ilkokuldan aklımızda kalan şeyleri paylaştığımız başlıktır.

öğlenci olduğum dönemlerde okul çıkışı karanlığa denk geliyor diye dedem almaya gelirdi hep. elini tutar eve giderdik, o güven içinde hissetmek güzeldi.

(bkz: siyah önlük)
(bkz: silgi kokusu)
(bkz: ekmek arası peynir-domates)
hecelemeler : ali ata bak'lar.
(bkz: test sorularda e şıkkı olmaması).
(bkz: 3 yanlışın 1 doğruyu götürerek netin ortaya çıkması)
tarihteki savaşların panoya işlenmesi.
çağ'ların panoda gösterilmesi.
(bkz: sıra dayağı)

doktor aybolit ha bir de arbuz (rusca karpuz demek). daha ilkokul 1-ci sınıf ve daha 1-ci sınıfın ilk gününde hoca anlattı bize bunları. bi doktor aybolit diye bi doktordan bahsetti bir de arbuz dedi rusca karpuz demek. ha sen bunları neden hatırlıyorsun derseniz, ben de bilmiyorum. işte o kadar boş bir adamım.

haa bir de, şey var, yine 1-ci sınıf ilk gün, 3 kişi tek bir sırada oturuyoruz. 1 kız bi de erkek bi de ben varım tabi. arka sıraya bi çocuk oturdu. yanında böyle büyük bi kişi daha var o da öğrenci ama yaşça büyük 12-13 belki daha çok bilmem yani. neyse, abisi bunun. abisi böyle 2 litrelik fanta ile gelmiş okula düşünebiliyomusunuz. ha neden bizim sınıfa geldi misafir olarak. buz gibi bir fanta, böyle plastik bardağa döküp sınıftaki tüm öğrencilere ısmarladılar. tövbe tövbe, gören de çocuğun abisi değil koruması sanır. çocuk herhalde sınıfımıza öğrenci olmaya gelmemiş. öğrencilerin sevgisini kazanıp belediye başkanı falan olacak. reklamını yapmaya gelmiş.

not: haa bu çocuğa ve koruması pardon yani abisine ne oldu derseniz, o günden sonra ikisini de hiiiiç görmedim..