ilkokuldan akılda kalanlar

game watch.

yaaa nerede öyle pc ler, hatta amiga'lar (o ne lan diyenleri gözlerinden öper, bilen ak saçlı arkadaşlara selam ederim).

düz ilkokula gidiyorum, dil mil yok o zaman. telaffuzuna aklımız ermez geomaç gibisinden bi şeyler derdik adına. çok büyük eğlenceydi ama, şimdikilerin elinden düşürmediği cep telefonu gibi düşünün, sürekli oyun oynardık, ama tek oyun. her geomaçta tek oyun olurdu zira... e pahalı meret kaç tane alınabilir, herkes kendi geomaçının oyununda üstat olur, arkadaşlarla dönemsel değiş tokuşlar yapılarak farklı oyunların tadına bakılırdı.

bir de deli gibi top oynamak isterdik ama top getirmek yasak olduğundan kutu kolanın kutusunu ezer (içtikten sonra tabi mk) onu top olarak kullanırdık. nice ayakkabılar parçalandı o uğurda, bir de bacaklar... zira o kutuya gerçek top muamelesi yapıp ayı gibi abanan sınıf arkadaşlarımız vardı. o kutu da azıcık yerden yükselmeye görsün...

daha yazarım da ütü yapmayım, çocukluk anıları işte...

ders işlemeyi sevmezdim. ta ki çalışkan olmaya karar verene kadar.

sınıfta, neden buradayım sorusunu kendime sormaya cesaret edemezdim. öğretmenimiz her an soru sormaya meyilliydi. inşallah sormaz duaları hep benimle oldu. tetikte beklerdim. ama savunacak tarafım yoktu. genelde tembel öğrenciydim. üni den ayrılınca bende bir rahatlama oldu. özgürlük duygusu kendini gösterdi.

abaküs,plastik fasülye,renkli çubuklar,kokulu silgi,fiş dosyası,güzel yazı defteri,hece kitabı,cin ali kitapları,kuru boyalar,suluk,beslenme çantası,mavi önlük,beyaz desenli yakalık ve kızların mavi elbise önlük altına kot pantolon modası gibi şeyleri hatırlamamız için açılmış başlıktır.

şehirlere bombalar patlardı her gece, biz durmadan sıra dayağı yerdik.

(bkz: ahmet kaya.)

okul kantinini soymamız

öğretmenimin down sendromlu güzeller güzeli melek kızı. *

scooby doo'lu kakao kremalı bisküvi. oyş.

bana anne sıcaklığını hissettiren bir ingilizce öğretmenim vardı. hâlâ da ara sıra anımsarım kendisini. ilkokul zamanlarımdan aklımda kalan en güzel şey o.

mona rosa şiiri ve şiiri okuyan öğretmenin öğretmen olmaktan uzak oluşu. yaşımız şiiri anlamaktan uzak , öğretmen şiiri okuyan ama ruhu olmayan bir adam, ötekileştirmeyi vazife edinen bir aptaldı..

sınıfın en minnağı olarak sınıfın en uzunuyla dostane bir boğuşmacada onun ayak bileğindeki düğme kemiğini çatlatmam :(

sonrasında da öğretmenden yediğim seri ikili tokatlar. kadın bi bakıma beni alkışladı ama iki avucunun arasında benim yanaklarım vardı. ama öğretmenim -çat- ama öğr... -çat- ama ö... -çatt- tamam öğretmenim -çaçatakaçatat-

birinci sınıftaydım ve ilk tacizime uğramıştım. düşündükçe kalbim sıkışıyor.

birleştirilmiş sınıflı bir koy ilkokulunda 5 sene boyunca mükemmel idealist ali öğretmen rehberliğinde okumuştum. harika bir öğretmendi ufuk nedir o öğretti. var olsun.

istiklal marşını yanlış söyledim diye atılan tokat. tamam istiklal marşı ezberlenmeli ama ezberleyemedik diye de tokat atılmaz kolaysa şimdi gelsin atsın o tokatı hakkımı helal etmiyorum beni okuldan soğuttu ama ben yine de öğretmen oldum öğrencilerime asla öyle davranmıyorum davranmam da. öğretmen öğrenciyi okuldan soğutmaz okulu sevdirir.

öğretmenler tarafından 2 kere sınıfım değiştirilmişti 3. sınıfımdan mezun olmuştum. söz dinlemeyen yaramaz bir çocuktum hocalarım için. akıllarınca beni “iyiye yöneltmek” istiyorlardı ama yöntemleri yanlıştı. mesela 8. sınıfta beni “adam” edeceğini söyleyen hocam peşimden koşarken düşüp bacağını kırmıştı. o günlerin üstünden çok zaman geçti. dönem arkadaşlarımın bir çoğu cezaevinde, bazıları da öldü. ama ben kendi çabalarımla “adam” olabildim.

hiç sevmediğimonun da beni sevmediği biri vardı birbirimizin çantasını karalardık şu an 11 yılık sıkı dostuz*

yıllarca sınıf başkanı olmam ve okumayı ilk öğrenen kişi olarak kırmızı kurdele takılması... ne kadar uslu ve çalışkan olsam da tırnaklarım uzun olduğu için o cetveli parmak uçlarıma yemekten kurtulamamıştım. .d

cuma günleri yaptığımız yemek seansı.

#2181318 benim mental sağlık. şaka bir yana sınıfın en uzunuydum ve bu yüzden bazen dalga konusu oluyordum ama yine de sevip sevildiğimi hatırlıyorum. mutlu günlerdi yani.

yoksulluktan çanta alamadığımız için poşet gibi bir torba götürüyordum okula.