ilkokuldan akılda kalanlar

sürekli yakalığın düğmesinin kopması. büyük bir çöp kovasının başında kalem açmak. teneffüslerde birbirini ezercesine dışarıya çıkmak.

sınıfın masa örtüleri ve perdelerinin belirli periyotlarda sırayla öğrenci anneleri tarafından yıkanması

önemli olan tüm derslerde velilerden para toplayıp, gerekli gereksiz geziye götüren öğretmenimsi yaratık kadın. iri yarı iki eliyle yüzümüzü tokatlayan canavar kadın.

sorduğu sorulara doğru cevap vermeyince, öğrencilerin kafasını tahtaya vura vura döven sadist sosyal bilgiler öğretmeni. şimdi ki aklım olsa tuvalete koyar suratını tekmelerdim.

ilkokula dair aklımda kalan tek şey sözlük bilgisiyle ilgili işlediğimiz derslerdi. net olarak hatırladığım ve asla unutmadığım tek şey budur.

sınıfça koca kazanda makarna yapmıştık, hayat bilgisi dersi, sofra adabı konusunda
. benim getirdiğim peynir ketçap ve mayonezlerden önce bitmişti. ne güzeldi yaa.

bitlenmiştim. o zamanlar aşırı sessiz ve çekingenim. saçlarımı erkek traşı yaptırdı annem. okuduk andımızı sıra sıra içeri giriyoruz tuttu beni ( 7 yaşında olmasına rağmen son derece gevşek olan kız )ellerini başımın yanlarına koyup sen kimsin be aahahhaaahah yaptı. sonrası hüsran girdim sınıfa ağlamıcam diye tuttum kendimi ağlamadım da...hatırladıkça hüzünlenirim kızarım sessizliğime.

ılkokulda canımız sıkılınca tenefüste tuvalate gider ve oradaki sabunu elimizde döktükten sonra baş ile işaret parmağının ucunu birbirine dokundurarak yaptınız çemberle balon yapardık. baya anlamsız bir eylem olsa bile nedense aşırı eğlenceli geliyordu. neyse işte bir gün birden bizim tuvaletteki sabunun "çişli" olduğu dedikodusu çıktı. çünkü hizmetliler bize hep kızıyordu hem yerler kirlendiği hem de sabunu harcadığımız için bu yüzden bizden intikam almak için herkes gittikten sonra oraya işediklerini sandık. çocukluğun verdiği salaklıkla hiç sorgulamadık ve hemen inandık. okulun sonuna doğru tüm okul bu dedikoduyu biliyordu ve birden herkes ağlamaya ve kusmaya başladı. hatta bizim sınıftan bir kız ben o çişli sabunlu balonları havadayken yiyordum diye bayıldı. koridorlar full kusmuk doluydu hocalar aşırı panikledi ambulans çağırdılar. kantindeki bir şeyin zehirlendiğini sandıkları için ödleri koptu. koşarak kusan tipler falan vardı ciddi ciddi ben de olsam ben de korkardım. neyse o kıyamet gibi günden sonra kimse sabun kullanmadı. ve o olayın verdiği travmayla evde bile korka korka yıkıyordum elimi. bu hikayeyi niye anlattım bilmiyorum sadece başlığı görünce aklıma geldi.

bir arkadaş yardı, tahtayı yalar, tebeşirleri ısırdı.. garip çocuk, yaşıyordu da hala..

bir çocuk vardı tavuk dönerle çikolatalı süt içiyordu her gördüğümde "allahın midesizi yaaaaa" diyordum yüzüne yüzüne. işte 12 yıl sonradayız, o çocuk da 2 senelik sevgilim. hayat garip 1 şey

dikdörtgen kutu şeklinde üzerinde hello kitty veya barbie resimleri olan bir kalem kutu vardı. içine rengarenk boya kalemleri dizilen cok isterdim. herkeste olmazdı yurt dısından falan geliyordu sanırım. çok sonra bir yerde görünce alıp bir kız öğrenciye hediye etmiştim. o da benim kadar sevmis midir bilmem.

sınıfta 3 kişinin soyadı aynıydı biri bendim diğeri ise şuan evlenmek üzere olduğum kişidir. kader neler mi yapıyor işte böyle şeyler...

okulun ilk günü camın önünde ağlamıştım annemle babam beni bırakıp gitti diye. travma resmen. başka da bir şey hatırlamıyorum.

küçük e harfini yapamazdım. ben de ay gibi çizer tepesini birleştirirdim. güzel yazı defterime yazıp götürdüm hoca kocaman çizik atmıştı, kabul etmedi, nasıl anladı hiçbir fikrim yok aynısı oldu halbuki.

dört kere dört on altı =havada uçuyor martı
beş kere beş yirmi beş=dondurmalar beleş
diye çarpım tablosu ezberlemiştim.
herkes bana aşık sanıyordum, bense bir kişiye aşıktım çocukluk işte.
sınıf başkanı olmaktan gurur duyardım, blum gibi en önde hissederdim.

yazım çirkin diye hocanın yanıma gelip “güzel kızlar güzel yazı yazar” demesi ve bu sözden sonra yazımın güzelleşmesi için verdiğim masum çaba... çok güzel bir anı benim için.

bir de çıkıştan 10 dakika önce hocanın mandalina ödüllü sorular sorması ve eeen küçük (biz bebek derdik) mandalina parçasını yemek için sabırsızca beklemem..

heyecanla beklediğimiz, kutladığımız canım 23 nisanlar.

öğretmenimiz duvara büyük bir ağaç resmi yapıştırmıştı dallarda ki elmalarda da isimler yazılıydı. okumaya geçip elmamı kırmızıya boyadığı da çok mutlu olmuştum.

her sınıfın bir ağacı vardı ve öğretmenlerimizle birlikte dikmiştik.

stres, dayakçı sınıf öğretmenim, ağlatmalı etüt saatleri, tahtaya kaldırılma korkusu, bit kontrolü.