intihar

belirsizliğe dayanamadığı için bedenini yok etme hâli.

dün, tanıdığım bir insanın yaptığı eylemdir.

bir insanın içindeki fırtınaları bilemiyoruz. gitti. arkasından sadece; sürekli gülerdi, pozitif bir insandı, diyebiliyoruz. oysa bir insana bakıp ruh halini anlamak, dışarıdan bir evin duvarına bakıp içinde yaşayanları hayal etmekten farksızmış.

son oturmamızdan sonra bir daha konuşmayı düşünmediğim biriydi. şimdi oturmuş keşke son bir kez oturup sohbet edebilsek diyorum ama nafile. tren kalktıktan sonra içinde yolculuk yapmayı hayal etmenin anlamı yok. yapılabilecek tek şey çaresizce, giden trenin arkasından el sallamak.

bir insandaki en önemli meziyet kendini tamir etmesidir, bir nevi kendi, kendinin öğretmeni kendi, kendinin öğrencisi olmak gibi bu meziyet herkesde olmuyor tabiki, insanoğlu çok aciz ve kırılgan bir varlık, intihar edenler kendini tamir edemeyen ve dışarıdan bir destek göremediği vakit ikisi birleşince intihar ediyor. allah sabır versin, bizlere çekemeyeceğimiz yük vermesin.

her zaman biriyle tanışma ihtimâlimiz vardır, her zaman birinin bize ihtiyacı olacaktır, belki birilerinin mutlu olmasına vesile olma ihtimâlimiz de vardır.
biçilen ömür sona erene dek birilerine ufacık da olsa faydamız dokunabilir.
defalarca psikiyatr kliniklerinde yatmış ve intihar vakalarına rastlamış biri olarak diyorum ki; asla!
gerçekten bir değeri olmayacaktır. kimse rahatlamayacak veya sevinmeyecektir. 1 ay sonra unutulan isminiz olacaktır...

intihar gelecekle veya şimdiyle değil geçmişle ilgilidir bana göre. insanlar gelecekte çekeceği acıdan dolayı değil geçmişte çektiği acıdan dolayı intihar eder. bu sebepten dolayı intihar için geç kaldık. her zaman geç kalmış olacağız. intiharın bir diğer sebebi ise iyimserliktir. fazla iyimser insanlar hayatın berbatlığını ve karamsarlığını kaldıramaz çoğu zaman. hep umut eder, hep ister ama asla olmaz. asla umut ettiği şeyler olmaz. iyimserlik devam ettiği sürece intihara daha fazla sürüklenecektir insan. bunlar tamamen benim fikrimce olan şeyler, ben kimsenin intihar sebebini bilemem ancak yaptığım bazı gözlemler ve okuduğum bazı kişilerden aldığım fikirler bunlar.

intihar etmek bir çözüm değildir dostlar. bir umut veya bir kurtuluş değildir. muallak olana dalmaktır sadece. her ne kadar berbat olsa bile hayatınız, direnmeye çalışın. geçmiş geçmişte kaldı, gelecekten haberdar değiliz. carpe diem felsefesiyle yaşayın her zaman. intihar etmeyin özetle.

cesaret değil belki, korku da sayılmaz.

dönem dönem her insanın "ben olmasam ne olur?" sorusuyla beraber aklına takıldığını, hakkında düşündüğünü düşündüğüm eylem. herhangi bir övgüyü ya da yergiyi hak etmeyen.

insan kendisi için düşününce son derece normal bir hak olarak gelir intihar kavramı ama bir başkası söz ettiğinde içi cız eder.

"gel" denmeden gitmeye çalışmaktır. bu yüzden makbul değildir.

yaklasık 2 yıl önce twiter'dan sürekli makara yaptığım ibrahim adında bir arkadaşım vardı. aydın'da yaşıyordu ama sürekli bir şekilde ayarlayıp görüşüyorduk nette nasıl goygoy yapıyorsak görüştüğümüzde de aynıydı boyuna makara yapıyorduk gülüyorduk eğleniyorduk ama bir gün istanbul'a gelmişti arkadaşlarla oturmuştuk hep beraber. canı sıkılmıştı kendinden bahsetmek istediğini söyledi.
ibrahim 2 yasındayken annesini kaybetmişti anne sevgisinden mahrum büyümüştü yıllarca. baba zaten bizim tanıdığımız kadarıyla ona üvey evlat muamelesi gösterdiğinden ve buna bizzat şahit olduk. babası kardeşimize hiç ama hiç sevgi göstermemiş ve onunla ilgilenmemiş ibrahim bu zamanlara kadar hep kendi çabalarıyla ve azmiyle gelmişti. gerçekten de öyleydi çok iyi yunanca konuşurdu o da yunan futbolunu takip ederek ve yunan müziği dinleye dinleye öğrenmiş. daha sonra kendisine yunan ibo diye seslendik hep.
her neyse bir gün arkadaşım aradı ibrahim'den haber alamıyoruz 2 gündür senle görüştü mü, hiç konuştunuz mu falan sordu. görüşmemiştik en son ibrahim'le 2 eylül'de öylesine havadan sudan muhabbet etmiştik telefonda. taa ki haber alamadığımızı öğrenene kadar..

9 eylül sabahı.. canımız, kardeşimiz, yunanımız.. hayatta daha fazla duramayacağını ve artık omuzlarındaki yükü taşıyamayacağını söyleyerek intihar etti ve aramızdan ayrıldı. umarım bu dünyada bulamadığın huzuru orada bulursun canım kardeşim.. #yunanibo

eğer siz intihar etmeyi düşünmüyorsanız, intihar anlaşılabilir bir şey değildir.

-bukowski.

vazgeçmektir. damlayan son damla ile taşan sabrın tükendiği, umutların yitirildiği anda alınan bir kararın icrası ile vücut bulan bu eylem, insanı kurtuluşa ereceğine inandırır. öyle midir bilinmez.

insanlara “neden intihar etmemeliyiz” diye podcast yaptığım için zamanında linçlendiğim konu.

etrafımdaki herkesin bir dönem denediği ve bu isteğe sahip oldukları, kendini öldürme eylemi. ciddi ciddi düşünüp planladığım şey. kafanızda böyle bir düşünce varsa psikoloğa gidin vakit kaybetmeden.

çok büyük bir çaresizliğin eşiğine gelen insanlar düşünür.

katille maktülün aynı olduğu vakalardaki ölüm şekli.

kaç çeşit sebepten edilebileceğini bilseniz şaşıracağınız şey. tek bir insan kaç kere kaç değişik şekilde ve kaç değişik sebepten ötürü intihar eder. ben buraya intihar plan ve girişimlerimi yazmaya kalksam intihar hakkında tüm bildiklerinizi unutursunuz.

hiçbir zaman aklımdan çıkmayan, hayattan vazgeçiş seçeneğim. tabii, bir türlü yapamıyorum orası ayrı. ama denemek bedava değil mi? deniyoruz işte...

ölümümün doğal yoldan olacağına inancımı kaybettim. şuan değil ama sanki bir şeyler beni sonunda buna sürükleyecek.bu böyle gitmez.

cemal süreya ustaya göre,