intihar

çoğu psikoloğun ve psikiyatristin engelleme de başarı gösteremediği depresyon belirtisidir.

bazen çaresiz bir vazgeçiş, bazen cesur bir terk ediş..

biliyorum burada aramızda görülmüyorsunuz
bu video sizin için.
kendinizi ifşa etmeden sessiz sakin alın bu videoyu izleyin.
ve sonra videoyu boşluğa çöpe atıp devam edin.

yaşamına son vererek onu üzen insanları cezalandırmanın kişisel bir yorumu. *
"ben bunları hak edecek insan mıydım?" evresinden "annem üzülür" evresine geçişin son hali.
çaresizlik, sessiz çırpınışlar ve çığlıklar. seni sevdiğini söyleyen her ağzın aslında seni hiç anlamamasının yol açtığı çöküş.
umutsuzluğun bıçak olup kemiğe değil ruha dayandığı son nokta.
"insanın önce ruhu ölür, sonra bedeni" sözündeki sırası gelmiş kıyım.
sevdiğiniz biri varsa yakınınızda, intihar öncesi sürecini gözlemlemeniz için üç beş tavsiye* verebilirim.
çoğunlukla intihar eden insanların son zamanlarda çok neşeli olduğunun gözlemlediği söylenir. hatta yakınları "bunu yapacak insan değildi" derler.
ama bu davranışlar intihara kesin karar vermiş kişilerde artık bir karar vermenin getirdiği rahatlamayla meydana gelen davranışlardır.
onun yerine intihara meylettiğinden şüpheleniyorsanız normalde severek yaptığı şeylere karşı olan davranışlarına bakabilirsiniz.
bir isteksizlik, bir geri çekiliş görürsünüz. bu aslında intiharı hala düşünme evresidir.

neden burdayım, ben de o evredeyim. çaresizlik içindeyim, çırpınış içindeyim, çığlıklar içindeyim, kimsenin göremediği bir yerdeyim, birilerinin görmesini istediğim bir yerdeyim. bu evreye geldiğimi söylediğim halde kimsenin umursamadığı o yerdeyim. açık açık dile getirdiğim halde kimsenin benden beklemediği o yerdeyim. bir sessizlikteyim, bir karanlıktayım, bir şüphedeyim. kalabalıklar içinde bir yalnızlıktayım. öylesine yaşamaktayım. azraille her gece anlaşmaktayım. hiç bir şey yapmamaktayım. yıllarca beklediğim çiçeklerin "acaba mezarıma getirirler mi?" düşüncesindeyim. getirseler bile hangi çiçeği sevdiğimi bilemeyeceklerinin farkında oluşundayım. gülüşlerimin sahte oluşunun anlaşılmamasındayım. ekonomik bir buhran değil bu, içsel bir buhran. varoluşsal bir sancı asla değil, kafamda sıkışmışlık. hislerimde boğulmuşluk. sıçayım hassas kalplerin dünyadaki cehennemine.

........
"kimdi giden, kimdi kalan.
aslında giden değil,
kalandır terkeden.
giden de bu yüzden gitmiştir zaten"

murathan mungan

ince bir çizgidir ki bu noktaya gelmemiş hiçbir insan bu konu hakkında atıp tutmamalı

bizim ailenin ne genetik kodlamasinda ne de ogrenmislliklerinde yok.

gecen dedeme pastaya 10 mum koydum, 100 yasina kadar saglikla yasasin dedim, anneannem bir mum daha koy 110 olsun dedi;) bixim aile boyle seviyor yasamayi.
annem hayatinda hic intihari dusunmedi.
babam cok hastalanmasina ragmen yillarca bi gun bile fazla yasamak icin mucadele etti.

ıntihara meyyal ben bu ailenin cocugu degil miyim?
olay su: ben 17 yasinda evi terk wttim ve 30 yasina kadar donmedim. ailem o donemdeki beni hic tanimaz, alakamiz yoktu. ve o surecte farkli deneyimlerim oldu, farkli kodlamalara maruz kaldim, cevremde cok fazla intihar denemesi olmus ve bunu dillendiren insan oldu.
bu yuzden boyleyim.

bunu bir kez düşünen, tasarlayan insan 4 yıl içinde mutlaka dener.

neden intihar etmiyorsun? çünkü ameliyata giren birinin yüzde sıfır virgül sıfır sıfır sıfır bir kurtulma ihtimaline tutunması gibi tutunuyorum hayata. bir halının ölümüne karşılık bir ilmek hayat. yüz bin ölüm içinde bir hayat. ya olursa? olmayacak ama ya olursa?

intihar etmiyorum evet sebebi ise hayatı çok sevmem falan değil. aksine hayatta hiçbir anlam görmüyorum fakat ölü bir insan olarak geçirecek çok zamanım olacak. hazır yaşıyorken hayatı gerçekten önemseyen insanlara ve hayvanlara yardım edebilirim. böylece en azından şu su topu gezegenin üzerinde geçirdiğim vakitte bir uğraş edinmiş olurum ve yaşamı önemseyen insanları mutlu ederim.

kuran.diyanet.gov.tr/tefsir...

#3592870

keşke faydası olsa.

güzellemesinin yapılmasını çok tehlikeli bulduğum eylem. hatta bu başlığın bulunması bile geriyor beni hem de ne durumdayken biliyor musun? hayatımda, bilekleri dikine kesmeye en yakın olduğum şu günlerde.
intihar etmek tehlikeli ve yasaktır.
etmeyin.

"intihar, geç kalınmış bir eylemdir" diyor emil cioran. bence de öyle. biz bir sperm olarak o yarışı kazandık. yarışı boşverin, biz milyarlarca sperm ve yumurta kombinasyonundan sadece bir tanesiyiz. onu da geçtim, biz; o kadar ölebilecek atamız varken hayata geldik. yani düşünün, bundan 100.000 yıl önce bir atamız üremeden ölseydi belki de biz hiç var olamayacaktık. yani biz değerliyiz, her birimiz. lütfen, intihar gibi eylemlere kalkışmayın. her ne yaşadınız bilmiyorum ama hayat yaşamaya her zaman değer.

insan dertlerinden kurtulmak için bunu bir çözüm olarak görüyor. intihar sizi sevenlere ölene kadar acı, vicdan azabı ve kapanmaz bir yara bırakıp muhtemelen pişman öleceğiniz bir eylemdir.

senden büyük derdi olup yaşamaya devam eden milyonlarca insan intihar etmiyorsa belki de senin derdinin çözümünün sırasını beklemen gerekiyordur. acele etme, kaderini sev ve zaten gelecek ölümü hatırla .

intihar güzellenmemeli ve hatta aşağılanmalı. intihar etmek zayıflık ve korkaklık adledilmeli. intihar ergenlikten çıkamamış, olgunlaşmamış bireylerin tercih edebileceği bir aptallık olabilir ancak. bir erkek ancak savaşta düşmana esir düşüp işkence görmemek için bir kadın da ancak savaş koşullarında tecavüze uğramamak için intihar ettiyse ki o da ancak yaşamak için herhangi başka bir sorumluluğu yoksa kalmadıysa eh biraz meşru görülebilir.

insanlar haddinden fazla zayıfladı, ruh durumlarının bozulması kuvvetli bir osuruğa bakıyor. dünya harbinde bu kadar insan intihar etmemiştir, nasıl bir amaçsızlık ve var oluşuna anlam bulamama salgını oluştu şu çağda idiotolojik bir vaka, anlamıyorum.

kendinizi kıyas yapmaktan vaz geçin, olduğunuz kişisiniz, daha iyisini hak ettiğiniz gerçek değil, insanlar kötü değil iyi de değil insanlar insan. gururunuzu koruyun ama gururunuz da kibir olmamalı, kırılabilir ve inanın unutursunuz, yeniden kazanırsınız, defalarca kırıldı da ne oldu.

karmaşık bir eylem insandan başka hiç bir canlı bunu yapamaz çünki biz de her kes gibi yaşamak için yaratılmışız

bizim mahallede bir abi intihar ettiğinde arkasından asılsız bir sürü dedikodu çıkardılar amuğa goduklarım.
yok mafyaya bulaşmış, yok kız istemiş vermemişler, yok çüçüsü kalkmıyormuş, yok bunu öldürüp intihar etti süsü vermişler, yok borçlanmış yok şu yok bu diye diye adamın günahını aldılar arvadını zigdiklerim.

durkheim'ın sosyolojik inceleme konusu.

hep korkardım-korkarım.
sevdiğim birinin intihar etmesinden.
kendi boğazını kesme- demekmiş, daha da korktum sonra. arapça. arap olunca ne bekliyorsun? desene...

ağabeyimin intiharını kendi itirafıyla uykuda olmamla bozmuşum, "sen uyuyordun, sana baktım" demişti.

herkesin buhranı olabilir.
hayat nefes almaya değer, ne olursa olsun.

doguda genelde ekonomik kosullardan oluyor, batida yalnizliktan.
bende ikisi de mevcut.
nasil hayatta kaldigimi ben de bilmiyorum. sansa yasiyoruz. bugun mesela mis gibi bi latte ictim bir cinar altinda, biraz daha yasiyim bare dedim;)