intihar

valla bugun etmem sahsen.

cunku bugun benim dogum gunum neden ediyim yani

tanıdığım 15 yaşındaki bir çocuğun haberini üç gün önce aldım sanırım.

bir buçuk ay önce de ailemden birisi kanserden vefat etti.

birisi yaşamak için çok çabalayan diğeri ise kendi isteği ile yaşamına son veren birisi.
o yüzden bu meseleyi kafamda halledemiyorum.

ölmekten değil, çaresiz hissetmekten korkuyorum.

bunalım, sevgisizlik, ruhani acı, fiziksel acı gibi şeylerin yanı sıra bu düşünceye yoğunlaşmak gereksiz bir eylemdir.
intihar ya anlık ya da cesaret işidir.
cesaretinizi pes etmeye değil mücadele etmeye harcayın.
yani mutlu olmaya, anın değerini yaşamaya, hayata güzel bir imza bırakmaya çabalayın.

ha intihar etmeye cesaret mi edemiyorsunuz, o zaman bu düşünceden vaz geçip mantıklı bir şekilde yapabileceğiniz şeylere odaklanın çok zorlanıyorsanız kesinlikle yardım alın.

bir arkadaşımın babasının başına gelmiş olay. aynı yerde çalışıyorduk, haberini çalışırken almıştı. ben hastalanıp hastaneye kaldırıldığını sandım ilk, çünkü onu o şekilde görünce yanına gitmeme izin vermediler ve ben de en iyi senaryoyu yazdım kafamda. o gidince oradakilere ne olduğunu sormadım son saate kadar, dayanamayıp öğrendim sonra.

ınsan bazen konduramıyor kimseye böyle davranışları ama sorsan kaç kere kafamdan geçirdiğimi bilmiyorum.
düşünmekle, istemekle eyleme geçirmek arasında çok yol varmış. aniden gelişen bir olay değilmiş, uzun uzun düşünüp ciddi kararların verildiği evreleri içeriyormuş.

kolay değil her şeye rağmen yaşamak ama daha zoru her şeye rağmen ölmeye karar vermek. senin için bitecek ama ardındakilerin suçu seni tanımış olmaları mı, bağ kurmaları mı, ailen olması mı? vazgeçmek zor ama daha iyisi yaşamak, akışa bırakmak. su akar yolunu bulur elbet.

her edenin masum veya çok iyi zannedildiği zihinsel bozukluğun ölümcül sonucu.

(bkz: en büyük düşmanı kendisi olan insan)

kimsenin eceliyle ölmediği, herkesin intihar ettiği bir paralel evren de var.

bi insanin dibe vurdugu nokta olsa gerek.
boyle merdivensiz kuyularda kalmak olsa gerek.

o cesaret bir gün gelecektir hiç şüphesiz.

ötenazi de bana göre bir intihar yöntemidir mesela. bu yolla, ülkemizde olmayan ve bildiğim kadarıyla bazı ülkelerde yasal olan bu yöntem ne kadar acısız bir ölüm sunuyor bilmiyorum. ancak insanın kendisine ait bir beden ve ruhun yaşamına devam ettirip ettirmeme kararına yine kendi sahip olmalıdır diye düşünüyorum.

şöyle düşünelim, hayattan çeşitli yerlerde yara almış biri, henüz 30'lu yaşlarında. belki normal şekilde ölümü beklese, 80'i görecek diyelim. bu insan neden yaşamak istemediği bir hayatı yaşamaya devam etmeli ki. bu da aslında her gün ölmek hali değil midir. yaşamaktan zevk almayan insanlar yok mu? şuan birçok noktada eminim ki muhtemelen çokça var. hatta, bazıları belki diyeceklerdir, asıl yaşamaktan zevk alan insan sayısı az. hayır, her ne kadar öyle görünse de can tatlı lafı çokça doğru. bu herkesin yapabileceği bir şey kesinlikle değildir.

dönem dönem bazen insanlarda elbette ki intihar düşüncesi oluşabilir. bende de oluştu, kendimce denedim fakat olmadı, üzerine gidemedim. netice olarak can tatlı, her insan ha deyince öyle intihar edemiyor.

ancak gerçek anlamda kararlı bir insan, vücudunun herhangi bir yerine acı vere vere can vermek yerine, ötenazi hakkına sahip olmalı diye düşünüyorum. nasıl yaşamak hakkı var ise insanın, insanca yaşam hakkı olabilmeli. eğer yaşam hakkının olması gereken yerde, o insan yaşamıyor ise insanca. o zaman orada ölüm hakkı da sunulmalıdır diye düşünüyorum.

eylemi gerçekleştirenlerin( en azından bir kısmının) bugün hislerini özümde hissettiğim hayata son verme biçimi.
insanlar anlaşılamadığında, hele ki en sevdikleri tarafından, yaşadıkları çaresizliğin vardığı doruk noktasında "al atını s...m tımarını" diyerek ifa ediyor. çünkü kendini açıklamak zorunda kalmak acı sondan daha zor. seni sen gibi değil de öküz altından buzağı ararcasına yorumlayan kişilerin hayatındaki varlığı bazen bu tarafın kapısını sana aralık bırakıp düşündürüyor. kurtulmanın ve ceza vermenin en kestirme yolu olarak makul gibi geliyor. farkındayım över gibi anlatıyorum ancak iliklerime kadar da eminim ki öyle bir çıkış hiçbir zaman doğru çıkış değil.

duygusal anlamda içimde her gün oynadığım rus ruletinde ilk atışta verdiğim kayıplar ile duyarsız, umarsız kalarak buz gibi oluyorum. bu da bir türlü ölmek biçimi.

kişi bu dünyadaki sıkıntıların gelip geçici olduğunu bilip imanlı olursa cenneti kazanmak için iyi işler yapıp kötü şeylerden allaha sığınırsa intihardan uzak durur.

elbette bu psikolojiyi anlamak zordur ancak şahsi görüşüm bunun çok bencil ve korkakça olması.

geride kalanlar ne yapacak? bari onlar düşün yahu.

çoğu zaman kişinin ardında kalanlardan intikam alma isteğidir ve ardında kalanları suçlu bırakır. intiharın güçsüzlük olduğunu kesinlikle reddediyorum çünkü bu hayatı iyisiyle kötüsüyle biliyoruz fakat artık yaşamamanın ne olduğuna dair bir fikrimiz yok. bilinmeyene gitmenin güçsüzlük olduğu söylenemez.
birinin anlık değil de planlanmış bir biçimde intihar ettiğini anlamak mümkün olabiliyor. kişi vücudunu temizleyip o şekilde intihar eylemini gerçekleştiriyor.
birinin intihar etmeden önceki hallerini düşündüğünüzde aklınıza her zaman mutsuzluktan kıvranan biri gelmesin, intiharı düşünenlerin çoğu bir önceki gün çok mutluymuş gibi davranıyor.
intihar düşüncesi ile yıllarca yaşamış ve kendini bu düşünceden kurtarmış biri olarak söylüyorum bunları. güçsüzlük değildir.

geleceği aşırı derecede merak etmesem, belkilerim olmasa, umut bağladığım bir şeylerin gerçekleşme ihtimalini düşünmesem, tabii arkamda bıraktığım ailemi üzmeyecek olsam çok cazip gelen bir hoşça kal yöntemi. zaman zaman tuzağına düşüyorum, çok uzun sürmüyor. kafamdaki susmuyor hiç, bir yandan ölmeyi dilerken öbür yandan gelecek hayalleri kuruyor manyak.

çek git diyor şeytan
git sessiz sedasız
ve gittiğin zaman
sanma ki ağlayıp sızlarlar ardından

ben bu dünyadan, dosttan düşmandan
aldım payımı gidiyorum
günahlarımla, sevaplarımla
aldım başımı gidiyorum

demiş ya şarkıda bence gayet açık bir şekilde anlatmış ben alacağımı iyisi ile kötüsü ile aldım bundan sonrası size kalsın diyip kenara çekilmek gibi ve buna kendin bile isteye karar vermek

yemişim intiharı, her şeye rağmen yaşamak güzel.

son noktasındayım karşımda duran 3 kutu ilaç bana bakıyor. son 2 yıldır çalışmıyorum bile dedemden kalma evlerin kiraları sağolsun. sevdiğim ellerimin arasından kayıp gitti. 10 yaşında hem öksüz hem yetim kaldım. kız kardeşimde olmasa sevecek kim var ki beni ha bir de iyi bahşiş verdiğim o et lokantasının kuryesi bugün sordu iyi misin solgun duruyorsun diye. o iyi insan diye içmedim ilaçları bugün.