iyi insan olmak için dine ihtiyaç olmaması

yav tamam.
siz haklısınız.
çıktım aha dinden.
tamam yav yok allah yok din yok.
çıktım yav tamam cameye de gitmiyom artık. valla bak.
la tamam, çıktık
bi sal.
bi salın.

evet. sokak kedisine yemek vermek için tevrat'ı okumak gerekmez.

the world is my country, all mankind are my brethren, and to do good is my religion.

evet din bir araçtır lakin insan olabilmemiz için bir araçtır. öyle kolay insan olunmaz.
cenaballah arş-ı alada üç şeyi yaratmış. birincisi cemadat. yani cansız varlıklar. dağlar taşlar denizler toprak gibi. ıkincisi nebatad ağaçlar çiçekler bunlardan biten yedığimiz yiyecekler yani yarı canlı varlıklar. üçüncüsü hayvanat bildiğimiz canlı varlıklar. eee biz bunun neresindeyiz biz hayvanat grubundayız. yani bizde iki ayaklı hayvanlarız. hayvanlar ne yapar yer içer ürer (çoğalır) birbiriyle kavga eder. biz ne yapıyoruz bizde aynısını yapıyoruz hiç bir farkımız yok. haaa ne zaman insan oluyoruz işte yemeği içmeyi kestiğimiz, aşkı, sevgiyi, dostluğu, vefayı öne çıkardığımızda biz o bildiğimiz hayvan sınıfından çıkıp insan oluyoruz arkadaş. işte cenaballah'da diyor ki ey kulum gel senede bir ay insan ol, yemeyi içmeyi bırak, sevgiyi saygıyı ön plana çıkar ben seni bir yıl boyunca insan olarak kabul göreyim diyor. hani diyoruz ya on bir ayın sultanı diye işte o bu demek. şimdi sen dini araç olarak kullanmadan bu anlattığım şeyleri yapabiliyorsan geçmiş olsun hayvanat sınıfından insan sınıfına geçtin demektir. ama burada genelleme yapma ağzından salyanı akıtma bırak herkesi huzursuz etme derim.

insanlığın vicdan, merhamet, anlayış ; dinin ise bir inanç olduğunu bilen herkesin düşündünebileceği durumdur.

dindar olan / olmayan , kötü olan çok insan gördüm. iyilik insanın özünde olan bir şey bence.

din hakkında ahkam kesecek sözlükteki belki de son insanım. buna rağmen düşüncemi ifade etmek istiyorum.

bence dinin iki boyutu var. bu boyutlardan biri ahlak yönü. yani başlıkta da geçtiği gibi iyi ve kötü kavramlarının dine göre değerlendirilmesi.

bizim eğitim anlamında en önemli zaafımız ahlaki yani davranışsal yani duyuşsal olarak kavratmak istediğimiz bilgileri ödül ve ceza sistemi ile yani koşullanma ile öğretmeye çalışıyor olmamız.

mesela çocuğa bak oğlum bunlar senin ağzındaki dişler, bunlar kalsiyum temelli diğer kemiklerin gibi kemik. bu kemikler diğerlerinden farklı olarak korozyona uğramaya müsait çünkü yediğimiz içtiğimiz her şey zamanla asidik bir ortam yaratıp senin kemiklerini yani dişlerini eritiyor. bu nedenle bu asidik ortam oluşmasın diye dişlerimizi fırçalamak, ağız suyu ile çalkalamak, ulaşılması zor yerleri de diş ipiyle temizlememiz gerekiyor diye anlatmıyoruz.

bunun yerine her gün yatmadan dişlerini fırçalamazsan seni döverim diyoruz ya da fırçalarsan sana çikolata , şeker vs * veririm diyoruz mesela.

çocuk da bunu sizden korkusuna ya da ödül için yapıyor ama bunu neden yaptığını anlamıyor.

anlamadığı için de içselleştiremiyor ve sürdüremiyor. kimin bunları açıklayacak zamanı ve sabrı var, anlatsak bile çocuk nasıl anlayacak vs diyenler olacaktır .

anne baba olmak kolay değil. büyütemeyecekseniz o topa girmeyin.

vicdan ve etik duygusu dinden, inançtan bağımsızdır, her dindar ahlaklı değildir ,iyi insan olmak için de din şart değildir.
hatta bir dini, ahiret inancı, hesaplaşma günü beklentisi olmayan birinin sevap point kasmadan iyi olabilmesi daha evladır.

iyi insan olabilmek için dile ihtiyaç vardır..

iyi insan olmak informal ve formal eğitime bakar. bu cümleye katılıyorum. zaten öyle olmasa müslüman olan insanlardan kötü insan hiç olmazdı.

bu kadar kalkınmış japonya da dinin olmaması,
dünya mutluluk index lerinde başa oynayan iskandinav ülkelerinde dinin
bir kültür öğesinden öteye gitmemesi, çoğu kilisalerin boş veya satılık olması........

islam ülkeleri denilen ülkelerin hiç birinde huzur ve kalkınmışlık olmaması.....

nasıl yorumlanabilir,

ha pardon, sultan 1 ci mahviddini ve ülkesini tüm dünya kıskanıyor, unutulmasında............

o kadar masum boyutta değil maalesef. dinler, kendi iyi insan anlayışlarını müminlik adı altında kutsayarak ötekilere düşmanlaştırır. iyi insan evrensel değerleri ile müminlik çoğu kez çatışır. çünkü dinler en iyi insanın en dindar olmakla mümkün olacağı ve bunun tanrısal bir doğru olduğu tezini savunur. müslümanın, yahudinin, hırıstiyanın tanrıları için en iyi kullar ve iyi insanlar farklı ve birbirine düşmandır.
bir dine mensubiyet, insanı evrensel iyi insan değerlerinden uzaklaştırır.

tekbir getirerek kafa kesen adam bu eylemi iyilik için yaptığını düşünür ve kendi inancına göre yapması gerekilen bir eylemdir.

din deyince de tek bir görüş çıkmıyor.
hangi dinin tanrısı > hangi mezhepin tanrısı > hangi aziz/ülemanın görüşünün tanrısı

iyi bir insan olmak için empati yeteneğine ihtiyaç vardır. yani anlayışlı olmak gerekir. din de anlayış istemez. çünkü sorgulatmaz kendini. soru sorulmazsa anlayış da olmaz. bu yüzden iyi insan olmak için dine ihtiyaç yoktur.

inanca değil kalbe bakar.

aynı zamanda dinleri olumlayan bir iddia. dinlerin iyi insan yaratmaya çalışma misyonu tartışmalıdır. ortada bir misyon var ise, misyonun gerçek kaynağı belirlenmelidir.

tek tanrılı dinlere göre insan, tanrı'nın kurallarını çiğnediği için cennetten kovulup dünyaya sürgün edilmiştir. insanın görevi sürgün cezasını tanrı'nın emirlerine uyarak tamamlamaktır ve iyi insan olmak bunu gerektirir. peygamber/halife vs. tavsiyeleri ise dinde politikanın yerini tutuyor.

tek tanrılı dinlerde iyi insan olmak ön koşulu yoktur. iyi insan olmak olgusu tek tanrılı dinler tarafından, doğa kanunlarından devşirilmiş bir kültür ile ulaşılmaya çalışılan bir amaç değil, dinin şartları sonucu oluşan/gelişen bir takım durumlar olarak açıklanır.

uzun lafın kısası, biz dindar olmayan insanlara göre iyi insan olmak denilen şey, dindar insanlar için oldukça geri plandadır. takdire/tercihe göre kayda değer bulunmayabilir..

dindar birinden "ateist biri niye kötülük yapmasın ki" minvalinde bir şey duymuştum. birine zarar vermekten seni alıkoyan şey dinse, günah işleme, cehenneme gitme korkusuysa sen "iyi" biri değilsin. vicdanı, ahlakı dine bağlamak çok enteresan.

üstüne iyi bir insandan beklenen asgari şart dinsiz olmaktır. çünkü dine bağlı bir insanın sorgulamaya kapalı olması daha olasıdır, sorgulamamak cehalete sürükler, cehalet de kötülüğe..

dinin görevi, dötün sıkıştığı yerde allah korkusundan ötürü gereğini yapmaktır.

şimdi, atayist kedi/ köpek yemlemeyle kendini merhametli ve eyi insan statüsüne yerleştiriyor. o eyle değil işte sayın atayist!

ebeveynlerine merhamet edeceksin ve aldığın aidiyetsiz karının baskısına uyup onları huzur evine tıkmayacaksın. kendi evinde bakacaksın.

insanlar açken, işsizken; içkiye, zinaya, eğlenceye, lükse paranı gömmeyeceksin. ihtiyaç dışı malı allah'ın olarak göreceksin ve dar zamanda da allah yolunda infak edeceksin.

yarin başkası ile evlenecek kadınla nikahsız ilişki kurmayacaksın.

sonu ölüm de olsa şahitlikten kaçmayacaksın.

gözinü nikah düşen kadınlardan kaçıracaksın.

açlıktan da ölsen torpil ve rüşvet işine girmeyecrksin.

asla yalan söylemeyeceksin.

karşıdaki kişi senden olmasa bile asla ehliyet ve liyakattan taviz vermeyeceksin.
zulüm gördüğü için senden yardım dileyen kadınlar ve çocuklar için sefere çıkacaksın.

yer mi bunları toto? yemez değil mi? ben enayi miyim dedin?

bak kur'an'n sadece bazı kriterlerinden bahsettik ve ben kendimi eyi bir kişi olarak değerlendiremedim.

gercekten iyi olduğunu dusundugum insanlar hepsinin dinle alakasi yok,