mutluluk

mutlu olana dek seni ne mutlu eder bilemezsin ki. böyle şeyler sadece yaşandığı anda var olurlar tabi sonra da yok olurlar...

uzun zamandır benden çok uzak olan his.

- yüzün gülüyor, mutlusun!?
+ endorfin salgılıyorum diye iftira atmana gerek yok!
+ ne mutluluğu şimdi??!

yanlış anlaşıldığında bir yanlışın peşinden koşarak hayatı insanlara çok kolay bir şekilde zehir edebilecek bir kavramdır o yüzden derinlemesine irdelenmesi çok önemli. irdelemediğinizde, mutluluk anlayışınız size dizilerde, filmlerde ya da okuduğunuz kitaplarda aşırı romantize edilmiş bir biçimde olur ki bu mutluluktan farklı şeylerdir.

antik yunanda mükemmelliğe ulaşmış tanrıların daire biçiminde ve hareketsiz olduğuna inanılırdı. ay üstü evren ve ay altı evren diye ayrılan ontolojik görüşleri, gezegenleri durağan ve tanrısal olarak tanımlamaya itti onları. neden tanrısal çünkü tanrı hiçbir şekilde bir şeye ihtiyacı olmayan tamamlanmış bir varlıktır. tamamlanmış olan bir şey harekete de ihtiyaç duymaz. çünkü hareket erekseldir yani bir nedene bağlı, bir ihtiyacı gidermeye yöneliktir. tanrı bunlardan yoksun olduğu için ve geometrik olarak en yüce şeklin daire olduğuna inandıkları için tanrı dairesel ve hareketsizdir diye düşünürler. bunu anlatmamın sebebi, canlı tanımımızda hareketin önemli bir yeri vardır. eksik varlıklar olarak sürekli hareket etmemiz gerekir.

bu nedenle de hep bir şeyleri tamamlamak için yolda olmamız, bu çilenin ölene kadar bitmeyeceği anlamına gelir. mutluluk, bizler için tamamen her şeyi tamamlamış olmaya işarettir. bu nedenle de hiçbir zaman o istediğimiz kesintisiz mutluluğa ulaşamayız. ulaştığımız zaman hareketin bir anlamı kalmayacaktır. mutluluğu tamamlanmış olmak değil de bu süreç içerisine yayılmış, huzur veren küçük anlar olarak görmeye başlarsak eğer bu anların da kıymetini bilerek mutlu bir hayat yaşadım diye gönül rahatlığıyla diyebiliriz. çoğumuzun mutluluk anlayışı tamamlanmış olmaktır ve bunun asla gerçekleşmeyeceğini bilmez.

dünyanın en overrated hissi. acıkmak sıkışmak susamak kadar normal ama hiç durmaksızın yemek yemeyeceğimiz gibi durmaksızın mutlu olamayacağımız hakikatini bilmemiz gerekiyor. anlıktır. komik bir şey gördünüz duydunuz güldünüz anlık mutlu oldunuz ve bitti bu kadar işte uzatmaya gerek yok bu böyle bir his tüm hayatınızı sarıp sarmalayamaz nasıl yemek yemek keyifliyse yedikten sonra doyuyorsak ve bir müddet sonra tekrar acıkıyorsak normal normal yaşarken başa gelenler bizi üzer yahut mutlu eder ne üzgün olmak çok fenadır ne mutlu olmak çok süperdir ikisi de öyledir işte.

beklentileri azalttıkça değeri ve hissi yükselecek olan.

bu ara kendisiyle büyük sıkıntılar yaşamaktayım, şu çarkın dişi olup gülen insanların da mutlu olmadığının farkındayım. ne diyeyim, birazcık mutluluk için yaşıyoruz her gün.

benim icin hayatimin ilk 17 senesi.
sonra annemle babam bosandi. benim erkek arkadaslarim ve kalp kirikliklarim olmaya basladi. kaka oldu.
ılk 17 sene gercekten cok mutlu bir cocuk ve genc kizdim.

formulü çok basittir, günde 2 defa uyguluyorum çok memnun kaldım.
aynısı kaynımda da var.

tanıksız mutluluk hüzündür.

bu aralar benden uzak o yüzden kimseyi zehirlememek adına ve yalnız kalmak adına uzaklaştım.

şimdi niye geldi?
sıkıldım sanırım lan.

kendini bulduğun yerdir. kendini bulduğun kişidir. olmak istediğin gibi olduğun yer neresi ise ya da kim ise orasıdır mutluluk.

benden size tavsiye, mutluluğu sonuçlarda değil süreçte arayın. mutluluk ulaşılan bir duygu değil çünkü. zihin yapınızı değiştirin.
ayrıca her zaman mutlu olmak normal değildir, olumsuz duygularında varlığını kucaklayın. sizi insan yapan bunların toplamıdır zaten.

nese.

alinti:

gecen sene bi 9-10 ay bir isyerinde calistim.
sabah 7:30 da isbasiydi.
biskuvimi kahvemi aliyordum kahvalti niyetine, bilgisayardan gazete okumaya basliyordum. le monde, liberation, new york times, news week, guardian, sozcu, cumhuriyet, hurriyet, milliyet, sabah.
yardiriyordum bi saat. sonra 8:30 da calismaya basliyordum.
pelin batu nun paralel evrendeki ikizim olduguna inanirim. kendini gerceklestirmis ikiz.
onca trajedi basimdan gecmemis de ben her seyi bosvermemisim de her sey yolundaymis gibi bi hissiyatti her sabah gazete okumak.

livaneli'nin popüler kültür porşömen toplamı. (kitap ya da roman sıfatını yakıştıramadım)

son 20 yılda edebiyat diye itelenen ve hatta dayatılan romanlara örnektir. sürükleyicidir. yüzeysel tespitleri doğrudur. ama adamın yazdıkları edebiyat değildir arkadaş.