mutsuz bir ailede büyümek

daha olgun bir kişilik, bir sürü psikolojik sorun ve genelde sanatçı bir ruh oluşuyor.

mutsuz evliliklerini çocuk yaparak düzeltebileceğine inanan ailelerin çocuklarını maruz bıraktığı durumdur.mutsuz,huzursuz,umutsuz ve beklentisiz yaşamaktır.

aileden nefret etme sebebidir.

sorunu anladık nihayet.

ben de diyorum; ''bu kadar saçmasapan entry girilmez arkadaş. bir açıklaması olmalı.''
varmış demek ki ve katlanıcaz, yapacak bir şey yok.

(bkz: mutlu bir aile kuramama sebepleri)

eskiden bunu yüzümde duran çirkin bir yara gibi görürdüm. bana her bakan içimi görür gibi neyim olduğunu sorardı. hayır abartmıyorum gerçekten bir derdin mi var? neden bu kadar mutsuz görünüyorsun derlerdi.
çünkü çok donuk ve sabit bir bakışım vardı. tanışmak isteyen kişinin kaçacağı türden bir bakış. bundan kurtulmak için saatlerce aynanın önünde mutlu insan yüzü pratiği yaptığımı hatırlıyorum.
ama sonra yaramla barıştım. yüzümde duran bu ifadeye rağmen benimle konuşmaya çalışan insanlarla vakit geçirdim(iyi ki varlar.) acılarımdan ilham alarak kendimle takılmayı öğrendim. az ama iyi bir çevre edindim. yaramı söküp atamadım ama yine de yaşamaya çalıştım. ıyi bir aileyi her çocuk ister ve hak eder. ama malesef bazen hayatın bize verdikleriyle yetinmek zorunda kalırız.
ve kendimi sevdim. çünkü sevgiye aç insanın kullanıldığını farkettim. kırık cam teorisini duymuşsunuzdur.
o camdan kalbimi demirden duvarlarla kapattım.
gülümsemeyen ve donuk bir yüzle fotoğrafı çekilmiş çocukluğuma baktığımda onun en iyisini hak ettiğini biliyorum. ve onun için yaşıyorum. sevgili çocuk ben, iyi ki varsın ve inan bana hayallerimiz için elimden geleni yapıyorum. seni çok mutlu edeceğim. söz veriyorum.

hayata 1000 - 0 geride başlamak

çok da şeapmayın. hayatta her şeyin bir anlamı var. taşlar yerine oturur zamanla. evet bir ikisinin de altında kalır elleriniz, belki kan toplar parmaklarınız. ama hayat bu ve biz yaşıyoruz bu hayatı. içindeyiz ve nefes alıyoruz. her şey düzelecek; çünkü bir döngü bu yavaş yavaş ilerleyen. geçen misafirlikte gördüm balkonda genç bir ceviz ağacı namzeti fidanı. dalında cevizler vardı yeşil yeşil. düşünün arkadaşlar o cevizleri koparıp alsak dalından içinden olmamış, ham, yumuşak, acı bir yemiş çıkar. ama sonbaharı beklerseniz şayet

şayet vakti zamanının tayinini beklerseniz kendiliğinden düşer o ceviz ve size de onu kırıp yemek düşer.

bekleyin kendinizin sert kabuğunun içindeki o lezzetli ve sihirli meyveyi. vakti zamanı tayin olunca kendiliğinden gelecek o size ve size de onu nazikçe kabul etmek düşecek sadece...

benzetmek gibi olmasın, sözüm meclisten dışarı ama seri katillerin hepsinin inanılmaz kötü çocuklukları ve mutluluktan nasibini alamamış bir aileleri var. mutsuz bir aile mutsuz bir çocuk, mutsuz bir birey ve toplum demek ne yazık ki.

iyi bir yazar olmaya sebep olur.

sanatçıların yazgısıdır.

mutsuz bir yaşantı demektir. kurtulmak için önüne çıkan ilk kişiye aşık olur ya da olduğunu sanır. bir ilişki başlar aslında buna ilişkide denemez. kapıldığı girdapta ilk eline geçen dal parçasına tutunmak da denebilir. o kadar inanır ki evlenince mutlu olacağını sanır. aslında amaç evlenmek değil mutsuz aileden kurtulmaktır. günümüzde mahkeme koridorları bu tür evlilikleri sonlandırmak isteyenler ile doludur. şanslı olanlar bitirir. şansızlar ise ömür boyu korkuyla yaşarlar...

edebiyattan hep 100 almaktır.

sağlıklı çocukların yetişmediği ve yetismeyeceği bir dünya meydana getirmek. sonra insanlar birbirlerine ilaç olayım derken daha fazla yara alıyorlar. hastalıklı çocukların yetişiyor. depresyon, şiddet, kavga...

sonucunda mutsuz bir yazar oluyorsunuz.

tedavi olunması gereken durum. özel bir psikiatri kliniğine gidebilirsiniz (malum devlet hastanesi olamaz çünkü devlet 5dk da bir randevu veriyor. "incinmişsin" bile diyemezler). maddi durumunuz yetersiz ise "zor ailede büyümek" diye bir kitap var, okuyunca hayatınızı değiştiren cinsten. bu kitapla da tedavi olabilirsiniz. ama tek sıkıntısı eğer hassas bir bünyeniz varsa rahatsız edici bölümler canınızı fena yakabilir. bazen okumaktan korkar hale bile gelebilirsiniz. yinede hiç tedavi olmamaktan iyidir.

büyümek değildir o, boy atmaktır sadece.

" bir ailenin en büyük trajedisi anne babanın yaşayamamış olduğu çocukluğu olmasıdır. " gibi bir söz var, mutsuz birey, mutsuz evlilik ve mutsuz çocuk demek. örneği benim biraz, uzun uzun yazarım lakin üşeniyorum. bunun farkında olmak da yetmiyor bazen, terapi şart*

mutsuzluğunuzun gerekçesi olarak görebilirsiniz. ama bu hale esir olmayı tercih etmemelisiniz.

devam. yola devam.