yazarların askerlik anıları

"postellerime ferman taktırabilir miyim" diyen yedeksubay öğrenci.
meali: postallarıma fermuar taktırabilir miyim. 4 yıllık fakülte mezunu, evet
---
atışlar devam ederken kovan toplamaya çıkıp teğmeni korkudan altına sıçırtan gerzek
----
kasımpaşa'da bir hamama gidip taaşşukları mantar kapan ve on beş gün donsuz, etekle dolaşan tip.
---
kapıları olmayan tuvalette büyük abdestini yaparken oradan geçen yüzbaşıyı görüp çömeldiği yerden selam veren tip
---
vatani görevimizi yapıyorduk. evet

deli bir suriyeli kadın hat duvarının karşısında bize soyunmuştu. sonra kocası ve üç arkadaşı gelip bulunduğumuz mevziyi izlemiş akabinde htş'ye şikayet edip elinde keleşle 4 armut bizi dikizlemiş ve bir el de ateş etmişti. zaten inanmazsınız diye detaylı anlatmak istemiyorum. komandolar falan gelip htş militanlarını uzaklaştırmıştı. akşam da karakolda komutanlardan fırça yemiştik. neymiş ya çatışma çıksaymış. sanki ben soyundum a..k..
kaşarlık bende değildi ama lafı yiyen kıdemli de bendim. hoff.

cenaze törenlerini biz yaptığımız için her cenaze rütbeli kaynardı, yıldızlar geçidi gibi olurdu caminin avlusu. bizzat tören ekibinde değildim ama arka planda her işe bakıyordum, her rütbeli gözümün içine bakıyordu "aman sıkıntı çıkmasın" misali.

örnek geçen sene 10 kasımda törende görevliydim, tören nöbetini ilk tutan bendim. rütbeli muhabbetini geçtim her kanal oradaydı, uzaktan da olsa tvye çıkmıştım, fotoğrafımı çekmeyen insan kalmamıştı törende. çok uzun bir gündü ama çok keyifli geçmişti, o ekip bir daha olsa bir daha gün boyu nöbet tutarım. daha tonla anı var, hepsi taze aklımda.

yoktur. askerlige karsiyim, gitmem.

acemilikte yemin töreni öncesi gün kamyon arkasında tonla mal taşımıştık 15 kişi beraber.

usta birliğinde davar bir asteğmen vardı(terhis olduktan aylar sonra tehdit ettim facede) beni sivil kıyafetlerle çamurlu yerlerde süründürdü dış posta görevindeydim internet kafeye gittiğimi biri ispiyonladı bana ceza vermek için bahane olarak ertesi gün kahvaltıdan geç çıkmamı bahane bulup tutanak yazdırmaya gönderdi bağcıklarım çözülmüştü başçavuştan dayak yiyodum az daha ama acıdı tutanak tutmadı sonra.

kışla albayıyla * merkez komutanlığı binasında koridorda karşılaştık hayrola diye bağırdı bana ben de yandan kaçıp gittim. sonra yanındaki er naptın olm sen başına ne gelicekti haberin var mı diye ağzıma sıçtı o adamın ne sayko olduğunu anlattı ki bu o.ç komutan haberlere de çıktı soğuk makarna getirdiği için benden evvel terhis olan(sonra arkadaşım olan) bir askerin dizini kırdığı için.

en komik hatıram ise nöbetçi bir astsubayın içtimada uzaktan yürüyen memurlara bütün birliğe hep beraber "x beeey sen memursaaan ben i......." dedirtmesi olmuştu.

bir üsteğmen vardı çok komik adamdı ve biraz bordo bereli tavırlıydı. benimle uğraşırdı ama troll olarak. bir sefer nöbette karı kız geçiyo mu diye sormuştu ben de herkes geçiyo ki komutanım demiştim herkes derken kimler mesela kimleri görüyosun kızlar da mı var onlar arasında diye kan ter içinde bırakmıştı beni yani sonu olmayan bir sorguydu ama hatırladıkça gülerim.

bir koğuş yat olduğunda da yanımdaki ranzada uyuyan eleman çavuşa "ya çavuşum osbir çekmek yasak mı" diye sormuştu çavuşta gülerek "bilmem" dedi o da beni göstererek "ya çavuşum geçen haftasonu bu yatakta böyle böyle hareketler yapıyodu" demişti offf.. bir gece uyurken de kız dudakların kirli demişim rüyamda bu eleman yataktan fırlamış karı mı getirdiler koğuşa diye offf.. halen hatırladıkça bu ikisine de hep gülerim.

bedelli yaptım.
kendime sövdürmeden başlıktan uzaklaşıyorum.

sol sağ

manisa'da acemi birliğinde askerlik yaparken koğuşa birini getirdiler. herif tek kelime türkçe bilmiyor ve pislikten her yeri kır pas içinde. bu herifi bana zimmetlediler. bölük komutanı üsteğmen bana "diko bu herifi hamama götür fırça ile iyice yıka sonra ertesi gün izmir'deki hatay mevkii hastanesi'ne götürüp tabip yüzbaşı şu adamı bul ve benim yolladığımi söyle. çürük raporu versin buna" dedi. emredersiniz komutanım dedim demesine ama ben bu adamla nasıl anlasacagim diye düşünüp duruyorum. bunun bir şekilde arap kökenli biri olduğunu anladım. hatay mevkii hastanesi'ne gittik. orada arapça bilen bir askere denk geldim. o da mersin'de arap kökenli vatandaşlarımızın yaşadığı karaduvar mahallesindenmis. arapça konuştular, mersinli asker bana " toprağım bu herif attan düşmüş, beli agriyormus ve bir de düztabanlık varmış bunda" deyince nasıl bir tezgaha denk geldiğimizi anladım. teresin tek derdi çürük raporu almak ve bunun için de numara yapıyor. neyse, tabip yüzbaşıyi buldum. adam benimle yanımdaki elemanı görünce " yine mi sen geldin lan p.zvenk" diye bağırmaya başladı. bana döndü " o üsteğmen söyle onun sülalesini dikerim, bir daha bu adamı bana yollamasin" dedi. emredersiniz komutanım diyerek kattım bu embesili önüme gerisin geri döndük batıkışlaya. garip bir gündü o gün benim için.

anlatsanıza okuyalım, zevkli oluyor.

vurdum tekmeyi komutanın kapısına girdim içeri yeter artık bu askerlik dedim. sonrasını hatırlamıyorum.

20 fava biri vanlı biri diyarbakırlı 93'e 2 tertipleri tuvalette basmamı ve sonra mahkemede yaşanan diyalogları anlatırım. bu anı çok değerli bedava gitmez.

eskifoça jandarma komando okulu.. mavi berelilerindenim.. (bitli piyade için henüz bordo bere mitlerinin de yazılmadığı yıllar.)
'az patates soymadık' bekliyorsunuz di mii.. (hadi hadi bilmez miyiz hiç birbirimizi.. yok gerçektende patates soymadım. disiplin mahkemesindeydim. yav tabi ki sanık olarak değil..)

nöbette uyuyakalmıştım gözler açık ama.
öyle fazla da anım yok.

bizim askeriye sınırları içinde mescidde namaz kılan sivil polisin telefonunu çalıp ona uçan tekme atan elazığlı ve üç senedir askerliği süren keşin hikayesini anlatmak isterim ama eriniyorum.

guy ritchie filmi gibiydi resmen.

gece yine mevzideyiz. rakım 3000 metre.
karakolda yeniydim o zamanlar. üst devre yatıyor, biz de 4 kişi bekliyoruz.
nöbet de öyle 1 saat, 2 saat falan değil.
akşam giden sabaha kadar, sabah giden akşama kadar. konserveden başka yiyecek bir şey yok.

karşısı iran, sol taraf ağrı dağı, arkamız tendürek. elimiz tetikte ama vursan suçlusun.
vurmasan ölürsün, öyle bir şey.

yanımızdaki telsizden de devamlı muhabere konuşuyor.
" falanca asker kafasına makara faaliyetiinde bulundu"
bunu hemen hemen her ay 2-3 defa duyardık.
lanet ederdik hayata. hepsi de eğitim zayiatı olarak gönderilirdi.

intikale çıkar bazen haftalarca ayağımızdan botu çıkarmadan dağlarda dolanırdık.
sonra mı? :)
bir su birikintisi bulmuştuk bir keresinde, elimizi yüzümüzü yıkadık. 1 manga asker toplasan.
sonra pusu atıp bekledik. eeee su bitti ne yapacağız?
- gidin o sudan için bir şey olmaz.
gittik içtik o sudan.

geri döndük karakola sonra.
- komutanım bu çorap ayağımdan çıkmıyor.
- git bir permatik al, ağzını kır. kazıya kazıya çıkart
- oğlum deri de çıkıyor.
- devrem bir şey olmaz, yerine yenisi gelir.
- tırnağım batmış lan
- uzat bana doğru devrem, gözünü kapat.
- tamam devrem.
- verin bana kerpeteni.

he bir de başta bir prosedür vardı.

- oğlum şu belgeyi doldur ve imzala
- emredersiniz komutanım.

cenazemi kim teslim alacak?
sakat kalırsam kime teslim edileceğim?
psikolojik sorunum yok.


doldurdum komutanım. imzaladım.

bölükte kafayı sıyırmış psikopat bir astsubay başçavuş vardı. sabah içtimasında konuşmaya başladığında 1 saat susmazdı. aşırı kuralcıydı. bir gün içtimada bu yine konuşmaya başladı. herkes bitse de gitsek modunda.
asker şöyle olmalı. şunu yapmamalı. şu şekil olursa böyle tepki vermeli falan döktürüyor yine. o ara aniden bir askere döndü ve şöyle bir konuşma geçti aralarında:
- doğru mu asker?
-- doğrudur komutanım.
- sen doğru dur lan göt.

o laftan sonra herkes gülmekten yıkılıyor ama bu hala konuşuyordu. değişik bir kişilikti.

askerlerden birinin sinirotesinde, taraf değiştirerek işaret fişeği ateşleyip karargahin yerini belli ederek, çatışma başlattığını ve 8 askerin orada şehit olduğunu, daha sonra silahını da yanına alarak kayıplara karıştığini bu kişinin daha sonra yakalanıp jet hızıyla yargılandığını.. ve bu çatışma esnasında, telsizle ana karargahtaki, komutanlarin tam yarım saat , burada gerçekten bir çatışma olduğuna ikna edilmesi gerektiğini, helikopter kaldırmak için neredeyse genelkurmay başkanınin onayı gerektiğini, doğuya gönderilen ve taraf değiştiren bu personel hakkında daha önce emniyetten olumlu güvenlir diye bir rapor gönderildiğini, bu çatışmadan kısa bir süre sonra komutanlarin harabeye dönen karargahta silah arkadaşlarinin kanı kurumamişken, moral olması için içkili davullu zurnalı alem yaptığını gözlerimle gördüm...