evlilik muhabbeti

cibuti cumhuriyeti-cibuti

çok sevdiğim ve çok beğendiğim bir haruki murakami kitabı. haruki murakami modern japon edebiyatının en önemli isimleriden, bu kitap da onun ilk çıkan eserlerinden yanlış hatırlamıyorsam. buna rağmen oldukça başarılı bir kitap olduğunu söyleyebilirim. kendisi eşsiz bir hayal gücüne ve kendine has bir yazım tarzına sahip. bu kitabında her iki özelliğine de şahit oluyorsunuz. kitabın ilk kısımları biraz sıkıyor insanı fakat olaylar açıldıkça ve yazarın yazım tarzına alıştıkça akmaya başlıyor kitap. sonunda olayları öyle bir yere bağlıyor ki şaşıp kalıyorsunuz, hele ki o finali, ah o finali...

kitabın finalindeki spoiler sayılmayacak çok sevdiğim bir alıntıyla noktalamak istiyorum entryi.

atalay taşdiken’in gerçek hayattan alınan ilk uzun metraj filmi.
hani derler ya teyze anne yarısıdır diye, hayır değildir. ya abla ya da abi anne yarısıdır. bu filmde de 9 yaşında çocukluğunu yaşayamadan kardeşinin sorumluluğunu üstlenen, ona bakan, onu düşünen bir abiyi yani ahmet'i görüyoruz. bir yetişkine sahipmiş gibi düşünceli bakan gözlerine tanıklık ediyoruz.

iki kardeş de annesiz büyüyor, babaları var ama yok. bedenen var fakat varlığı zarardan başka bir şey değil. ahmet, kardeşi ayşe'nin tutunabileceği tek dal. o da çocuk fakat ayşe'nin yanında ne ağlıyor, ne korkuyor, ne de çikolatasını yiyor. onların bu halde olmasını nedeni de yabancı biri değil, öz babaları. tabi baba diyebilirseniz.

bu film bana üzücü bir durumu aktarmak için kelimelerin gerekmediğini, bakışlarla da her duygunun seyirciye geçirilebileceğini bir kez daha gösterdi. bu ülkede çocukların yüzünün tam manasıyla bir türlü gülmediği gerçeğini bir kez daha yüzüme çaptı, hem de çok nahif ama etkileyici bir biçimde.

"...ama şu kız kulesinin aklı olsa
galata kulesine varır
bir sürü çocukları olur."

birkaç güne vurulmuş ölüsünü bulurlar dediğim parstır.

oh be, yaşasın sınıf farklılığı. o neydi öyle vıcık cık babam afedersin.

kıskandığım ve şanslı olan insandır. kardeşim bu işin formülü nedir bize de öğret diye sormak isterim.

sevdiğim bir ekibe ait podcast serisi. mesut süre, fazlı polat ve anlatanadam ile tam tabiriyle ayılama gülmek istiyor iseniz özellikle linkini bıraktığım bölümü dinlemenizi tavsiye ederim.

buradan

benim mi gülmeye çok ihtiyacım vardı yoksa bölüm mü aşırı iyi bilmiyorum ama üst üste aynı bölümü dinleyip hunharca güldüm.

zamansız saat durağı diye bir kitap çıktı. böyle bir kitap olduğunu bilmiyordum.

(bkz: şalgam)
özellikle adana mutfağı söz konusu olunca şalgamdan bshsetmemek olmaz. kebabın yanında içecek olarak kullanılan şalgam, eğer bir fransız veya italyan mutfağı ürünü olsa dünya yıldızı olacak milli bir değer haline dönüşebilirmiş.

soyu tükenme tehlikesi altında olan, diğer ismi tazmanya şeytanı olan yeryüzü üzerinde soyunu sürdürebilen en büyük yırtıcı keseli memeli hayvan. avustralya'ya dışarıdan getirilen yabani dingo cinsi köpeklerin saldırıları sonucu soyu azalma göstermiş. şu an tazmanya adası denilen bölgede soylarını devam ettirmek için uğraşılıyor. bir arı büyüklüğünde doğan yavruları, yetişkin hale geldiğinde 8 kiloluk küçük bir köpek boyutuna ulaşıyor. birçok zehir ve bakteriye dayanıklı olan bir keseli hayvan olduğu için de, bu yavrular hiç hastalanmıyor.

birçoğumuz bunu looney tunes çizgi film karakteri olarak düşünürdük ilk baştan. bu alışık olmadığımız hayvan avustralya'nın tazmanya adası denen bölgesinde yaşıyor. tiz bir sese sahip olup bir fareyi andırmasına rağmen keseli bir hayvan ve koala ve kanguru ile aynı familyadan geliyor. siyah renkli ve kuvvetli çene yapısına sahiptir.

insana saldırmayan, kedilere ve tilkilere saldıran öfkeli bir hayvan. küçük bir köpek ebatlarında ama kaslı ve vücutlu yapıda yeryüzündeki en büyük etobur keseli. mükemmel de bir koku duygusuna sahiptir. yüzündeki bıyıklar karanlıkta avlanırken ve diğer avlarını yerini bulmada kolaylık sağlar.

şu an o güzel insanların o güzel atlara binip gittikleri yerde olmak isterdim.

bir elizabeth kostova romanı. şunu söyleyebilirim ki şu ana kadar okuduğum en iyi romanlardan biridir. 2005 yılında yayımlanmıştır.
anlatım dili sıkmamakta ve bu kadar kalın bir romanı kısa bir sürede bitirebilmektesiniz. kitabın büyük bir çoğunluğu istanbul'da geçmekte. vlad tepeş yani dracula'nın hayatı anlatılmakta. daha fazla spoiler vermeden noktalamak istiyorum.

boş zamanlarımda pencereden bacağımı uzatıyorum.
bana entel diyenlerin kafasına vururum bu topukla. kızım sana söylüyorum, domestic sen anla

edit: işbu foto kapak fotoğrafıma özenilerek trafiğe kapalı alanda denenmiştir ve zaman içerisinde kendini imha edebilitesi vardır.

edit2: al kırdın, kırdın! sildim gitti.

çocukken en kültürlü balık olarak ilan edip güldüğümüz hayvancık. *

eski yunancada nefret etmek anlamındaki ''misein'' ve kadın anlamındaki ''gyne'' kelimelerinin birleşimiyle ortaya çıkmış kadın nefreti/kadın düşmanlığı anlamına gelen kavram. kadınlardan abartılı bir şekilde nefret etmektir. çoğunlukla erkeklerde görülür.* genelde altında yatan sebepler erkeğin küçük yaşlarda annesi, ablası gibi güvendiği karşı cins tarafından beklentilerinin boşa çıkarılması* gibi sebeplerdir. cinsiyet ayrımcılığı, şiddet, kadınların cinsel obje olarak görülmesi gibi şeylerin ortaya çıkmasından sorumludur.

evet, yine geleneksel solculara bok atma şölenleri başlamıştır. ülkede bazı insanlar uyanıyor ve durumu protesto ediyorlar ama her ne hikmetse bunlar hükümetin ekmeğine yağ sürüyor öyle mi? ulan kendinizden utanın siz. solcular olmasa hiçbir olaya kimsenin sesi çıkmaz ama yine kötü olan solcular oluyor insan gerçekten hayret ediyor.

anlıyorum solculara düşmansınız, onlara beslediğiniz nefret yıllarca devam ediyor ama otu boku da onların üzerine atmayın rica ediyorum. ülkenin anasını belleyenler şu siyasal islamcılara destek verenler, onları yıllardır iktidar yapanlardır bilmem anlatabildim mi? uyansın artık millet ne olacaksa olsun anasını satıyım yeter kaç sene uyuduğumuz be!

benim bildiğim iki manası var, biri tatlı diğeri acı:

önce acı olan: küçükken en korktuğumuz şeylerdendi. beş kardeş geliyor dendi mi hemen hizaya gelirdik. o beş kardeşin izi de belli bir süre vurulduğu yerde kalırdı. o zamanın şartlarına göre normaldi belki, dayak bir eğitim aracıydı. ama devir çoktan değişti. insan kendi çocuğu olunca ona fiske bile vuramıyor şimdi.( umarım vurmuyorsunuzdur? )

şimdide dadlu olanı:
bu tutmuşşşşşş.. bu kesmişşşşşş.. bu pişirmişşşşşş.. bu yemişşşşşşş.. öbürü hani bana hani bana demişşşş. buna gülmeyen bebek herhalde yeryüzünde yoktur.