tarihin babası herodot, engelin babası zeki demirkubuz.

çok, ama çok az olması hiç olmaması veya çok olmasından iyidir.
bir tanım için mesaj yazdığım yazarın her gün online olup 14 gün sonra cevap vermesi ve bunu merak edip tanımları inceleyerek kadın olmasını anlamam sonucu, burada bir çok kişinin bulunma sebebini ortaya koymuş oluyor.

var 2 kişi epey süredir sohbet ederiz, fakat daha nerden oldukları, ismi, cismi,yaşı boyu sopu bilmiyorum anonim şekilde sohbet ediyorum ve bu gayet mutlu edici.

radyo kan ihtiyacı arayışı anonsu ile hastaneye gidip bilmediğiniz birine hayat verip çıkıp meçhule karışmak gibidir burada biri ile sohbet ve samimiyet kurmak! en azından bu benim için böyle.

(bkz: engellediğin yazarın nikah şahidin olması)

insan görüyorum...
ama insanlık göremiyorum.

nick cave demişken...

gelmiş geçmiş en zeki hayvanlardan biri olduğu düşünülen goril.

bilgi için (bkz: hanabiko)

topuklu ayakkabı gönderilmesini tam bir izansızlık olarak görüyorum, ben de bir zamanlar bir yardım kuruluşunun kıyafet bölümünde çalışmıştım, gerçekten çok rezil şeylerle karşılaşılıyor, özellikle kirli, yırtık kıyafetlerin gönderildiğini görmek çok can sıkıyor, biraz empati ya sadece birazcık empati olsa, kendi giymediği kıyafeti bir başkasına göndermez. boş yere orada çalışan insanlara vakit kaybettiriliyor, çünkü saatlerce kıyafetleri ayırmak için uğraşılıyor... gerçekten çok sinir bozucu oluyor...

always,
sözlerimi geri alamam.

üniversite öğrencileri olarak yapacağımız şeyler belli, kendimizi geliştireceğiz. üniversitelerde verilen eğitim ile yetinmeyeceğiz.
a101 açar gibi üniversite açarsanız böyle olur işte.

17 yaşında genç insan başına 3 yıl 4 ay ceza demek. ben alkollü bilgisayar başına geçmiyorum adamlar arabayla can alıyor ve baklava çalan çocuk cezasına yakın bir ceza ile kurtuluyor. bu kararı verenlerin uykuları kaçar da uykusuzluktan ölürler inşallah.

kesinlikle değerdir.
ne kadar değerli olacağının ölçüsü sizin ne kadar değer biçtiğinizdir.

var olmak varlık için en büyük nimettir.

mabel matiz.

artık sözlükte, küçük bir ailenin bazen birbirini mutlu eden, bazen birbiriyle ufak çekişmeler yaşayan üyeleri gibiyiz. bu yüzden bu programı, hiç tanımadığınız insanların profesyonel bir kaydı gibi değil, içinizden birilerinin, dostlarınızın yaptığı ufak bir sohbet gibi keyifle dinleyebileceğinizi umuyoruz ve hepinizi yarı ciddi, yarı sohbet havasındaki bu yayınımızda, agora meyhanesi'nde görmeyi umuyoruz.

ilk yayının günahı olmaz. mutlaka hatalarımız, eksiklerimiz olacaktır. siz hobi olarak yine biraz vurun tabi ama ölümüne de vurmayın ki hayatta kalabilelim ve önümüzdeki yayınlarda eksiklerimizi gidererek sizlere daha keyifli sohbetler dinletebilmek için şansımız olsun. *

mitolojiye ve doğal taşlara ilgisi olduğunu tahmin ettiğim yazar arkadaşımızdır.

gayet güzel tanımları vardır.

takibe aldım kendilerini.

nickaltını açmak da bana nasip olmuştur.

veda üçlemesi'nin son kitabını da okuyup serinin sonuna geldim. kitaba geçmeden önce serinin en önemli özelliği üç kitaptada ana temanın veda olması. geçmişe veda, aileye veda, kendine veda, sevgiliye veda ve daha pek çok veda. tüm kitaplar bence bağımsız okunabilir. bir de bu kitapta okuma zevkini arttıran bir şey de biçimsel özellikler diyebiliriz. şu anı anlatan kısımlar dakikalara ayrılmış ve o an bir sayfa sürüyor. andan çıkınca kendinizi karakterin yaşamış olduğu herhangi bir geçmiş zamanda buluyorsunuz. bu geçişler okurken biraz sersemletse de ben çook sevdim. bayılıyorum kitaplarda böyle geçişlere.

yalan sureleri ise gözde'yi anlatıyor. annesi, anneannesi, ninesi (anneannesinin annesi) ile beraber dört yalnız kadın yaşıyorlar. gözde sanki hep mutsuz. ya da şans veya kader adına ne dersek ona hiç gülmemiş. acı çekmekten bitap düşmüş bir kadın. onun iç döküşlerini büyük bir keyifle okudum. çocukluğu, gençliği, olgunluğu beni etkilemeyi başardı. şimdilik en çok ikinci kitaptan etkilenmiş gibi olsam da bu kitabın da yeri ayrı kalacak. çok güzel anlatıyor yazar. umarım hep yazmaya devam eder. biz de okuruz.

komiklikler şakalar..

cesur yeni dünya, 1984, fahrenheit 451, otomatik piyano, hayatta kalma güncesi, otomatik portakal ve 'uyandığında' kitapları distopik kitaplara verilecek en güzel örneklerdir.

bana absürt gelmedi açıkçası. kolumu ısırdı ama gram acıtmadı ve 3 gün izi kaldı. beni hatırla diye yaptım, dedi. sen benimsin amacıyla yapmadı da. tatlıydı, ilginç. nasıl yaptı hiç anlamadım. güzeldi ve her şey gibi o da bitti, geçti.

(bkz: buradayız ölmedik)**

neslini arayan bir yazarın çağrısı.*

ama hep slow mu? * dertlendim yahu... (bende şarkı isteği yapmamışım ki) benim kaydımın sonunda hareketli bir şarkı olsun!!! bengaripsengüzeldünyaumutlu bu arada çok iyi bir girişti başarılı olacağın baştan belli.