sözlük yazarlarının takıntıları

baya saçma ama yemek yerken eğer sofrada iki üç çeşit yemek varsa birini bitirir diğerine öyle geçerim. sigara ve kahve ikilisine bayılırım. ama aynı anda ikisini yapamıyorum. illa birisini önceden yapmam gerekiyor. şaka değil harbi zorlanıyorum. ağzımın tadını değiştiriyor. hoş şu günlerde zaten ağzımızın tadı yok ülkece ama neyse anladınız siz. sorunlu bir tipim.

simetri takıntım var. bana ait her eşy benim koyduğum düzlemde durmalı.

uyumadan önce mutlaka chrome, youtube ve instagram geçmişlerini silmek, telefondaki çöpleri silmek. telefonu elimden bırakacağım zaman arka planda çalışan uygulamaları kapatmak.

müzik dinlerken ses seviyesinin son rakamı mutlaka ya 5 ve 5'in katları olmalı. youtube'da sıkıntı yok kolay ayarlanıyor ama spotify'da sayı barı yok o yüzden tam ortaya getirmeye çalışıyorum. sinir bozucu. ah bir de discord'da müzik botunun sesini ayarlamak var ya tam cinnetlik, ulan bazen bug mı oluyor ne oluyorsa; mesela 69 oluyor, 71 oluyor, ama o kalıbına tükürdüğümün barı asla 70'e gelmiyor! cinneğğtt!

şekillerin kenarlarını gözlerimle tek tek takip ederek sayarım. diyelim ki pencere 4 bölümden oluşuyor. kenar sayısının 16 olduğunu bildiğim halde 16ya ulaşana kadar tek tek gözümle takip ederim. araçla yolculuk yaparken direklerin yola düşen her bir gölgesinde bir ayağımın parmaklarını bükerim. yol boyunca her üstünden geçtiğimiz gölgede bir ayağımın parmaklarını açar diğerlerini kapatırım. bazen ayağıma kramp girer ama kendimi durduramam.

yedekçilik. bu sanırım bir macır* alışkanlığı. artmadıkça yetmez mantığının vücut bulmuş haliyim sanki. mesela tek kutu süt aldığımda kendimi güvende değilmişim gibi hissediyorum sanki her an biri saldıracakmış gibi saçma sapan bir his. o gün lazım olmasa bile en az iki domates soğan vs olacak. sanki savaş çıksa beni iki domates kurtaracak. inanılmaz bir şey ya resmen uykularım kaçıyor. bu silgi alırsam da böyle kalem alırsam da böyle damacana su sipariş edersem de böyle.

en rahatsız edicisi gün içinde bir planım varsa ya da bir program çıktıysa çoğu zaman kilitleniyorum, aptal oluyorum. mesela dışarı çıkacağım arkadaşımla o saat yaklaştığında başka bir şey yapamıyorum özellikle çıkmama son yarım saat kala. mal gibi oturup boş duvara bakmışlığım var öyle yarım saat. tam dakikasında da evden çıkmış olmam lazım.

yavşak huylarım vardı. büyüdükçe düzelmeye başladılar. mahallede birr abimiz vardı. adamla tşk geçer dururdum. sonra elini öperdim. barışırdık. bokunu çıkarmıştım, şımarıklığın. bir kıza yazardım, ilk olumsuzluğında gider yakın arkadaşına yazardım. sonra işler karışırdı. algım bozuktu. mutlu olamadım ondan sebep.

düzen. her şey nizami olmalı.

saçlarımın güzel olduğunu hissetmezsem,hayatımın dönüm noktası olan bir görüşmeye bile gitmem.
topuklularım elbisemle uyumlu olmazsa dışarı çıkmam.

çizgilere basamam,
okumadan uyuyamam,
kırılırsam unutmam,
zora düşenin yanından geçip gidemem..
işte beeeeeen been böyleeyyiiiiğğm..

simetri takıntım var. mesela misafirliğe gittiğimiz evde duvara asılmış herhangi bir şeyi düzeltmeden yapamıyor(d)um. ya da ne bileyim saksıya ektiğim çiçeği tam ortalamam lazım(dı). artık biraz daha rahatım, dikkatimi başka yöne vererek ya da bakmamaya çalışarak kontrol altında tutmaya çalışıyorum.

bu simetri takıntısı yüzünden çok çeken müjdat gezen’in de savaş dinçel ile hoş bir anısı var;

simetri,düzen,hijyen

ev dağınıksa toplamadan kahvaltı bile yapamam. (nadir durumlarda toplamadan güne başlarım.)
masamı düzenlemeden ve renkli kalemler olmadan derse başlayamam.
belirlediğim renkten başka bir renkte yan başlığı ya da başlığı yazdıysam o sayfayı yırtıp atarım. notlarım çok düzenlidir bu yüzden.
ve not çıkarmadan sınava çalışamam.. bu yüzden 20 sayfa not yazdığımı biliyorum..

insan ilişkilerinde saçmalama korkusu. işin kötüsü bunu yaptığımda onlarca sene boyunca hafızamdan silinmiyor ve bir parazit gibi yapışıyor belleğime o sahneler.

cüzdan içinde paranın büyükten küçüğe doğru sıralı olacak şekilde (en dışta 200 en içte 5 gibi) iç içe katlanmış olarak cüzdanın sol tarafında, bozukların fermuarlu bozuk gözünde, kimliğin ise (eski kimlik olduğu için kredi kartı yerine sığmıyor) sağda durması. banka kartlarının da, kredi kartı gözünde, en üstte en çok kullandığım kart olacak şekilde sıralanmasıdır. çantada, ceplerde para taşımamak, 5 kuruşu bile cüzdanda taşımaktır.

diğer türlü kasaya gidince aradığımı şıp diye bulamazsam gözüm kaşım seğiriyor.

kötü olayları zaman/mekan/eşyayla bağdaştırma. örneğin; kötü bir olay yaşadığım gün üzerimde olan kıyafetleri tekrar giydiğim zaman yine kötü olaylar yaşarım diye hissetmek ya da gittiğim bir yerde olumsuz bir şey yaşanmışsa o yere tekrar gittiğimde mutlaka yine olumsuz bir şeyler olacak diye hissedip gitmek istememek.

dürüstlük takıntılıyım birazda düzen ve simetri takıntısı var ha birde kontrol takıntısı.

dönen şeyleri izlemeden duramıyorum

bulaşıklar büyükten küçüğe doğru sırayla dizilecek. mümkün olduğunca dik duracaklar ki suları süzülüp aksın. yatırıp, üst üste, karman çorman koydun mu nasıl kuruyacak bunlar?
ev arkadaşıma da sitemim olsun aynı zamanda.

ben bir şeyi herhangi bir yere bırakıyorsam orada olacak yeri değişmeyecek ,yemek yerken ortaya bir şey konuyorsa temiz bir kaşık -çatal ile tabağa alınacak pis çatal ile dalınmayacak , salatanın suyuna ekmek banmak istiyorsan tabağına koyman lazım ortadan alamazsın,ben yemek yaparken kimse mutfağa giremez ,kıyafetler düzenli olacak , buzdolabı içi düzenli yerleştrilecek ,marketden alınan her şey silinecek ,meyve ve sebzeler sirkeli suya batırılacak.
şimdilik bunlar aklıma geldi daha var ama üşendim .