sözlük yazarlarının takıntıları

hayat takıntı yapmayacak kadar kısa.

hiçbir takıntım yok.

çok seviyorum kendimi. nasıl sevmeyeyim.. oyy.

üçüncü tekil şahıs.

simetri, düzen, yürürken çizgilere basmama, en çok yemek yaparken eli bir şeye attıktan sonra hemen yıkama olayı. uyurken kapının ve ışığın illa kapalı kalması.
çok göz kırpma ya da neredeyse hiç kırpmama, ağızda sürekli duran samimiyetsiz gülüş, yüz yüze konuşurken başka bir şeyle ilgilenme, sürekli ayak sallama veya masaya parmak vurma, yiyecek/ içecekte tuhaf sesler çıkarılması ve normal konuşma sesinin yüksek olması, sessiz ortamda sürekli sesli nefes vb. şeyler yapıldığında sinirimi bozanlar.

saygısız insanları uyarmak.
sıraya kaynamak isteyenleri çeker çıkarırım, market kasasında çok yakın duranları uyarırım, benim iznim olmadan bana temas edeni iterim konuyu uzatırsa tartaklarım kişisel alanıma saygı gösterilmemesi beni anında sinirlendirir sonu kavgaymış karakolmuş düşünmem, yaparım.
kendini bir b*k zanneden sonradan görmeleri ezmek hoşuma gider, egolarının kibirlerinin parçalanması yada zerre değer görmemesi durumunda düştükleri hal acınasıdır benim için, maddi şeyleri ile övüneni “o olmasa beş para etmezsin yani” diyerek manen öldürürüm.
kanser mikrobu gibisin ademoğlu girdiğin yeri yaşadığın yeri bozuyorsun sana bir ceylan yavrusuymuşsun gibi yaklaşmam, sen bu dünyaya ait değilsin yaşamaya layık değilsin, zerre değerin yok gözümde ve bende bunu sana hatırlatmak için varım.

o kadar çok ki, detaylı bir inceleme yapmak için kliniğe yatırılmam gerek. bendekiler paranoyada denilebilir.
bir tanesini söyleyeyim evime gelen insanlardan yiyecek içecek veya herhangi bir şey alamıyorum. eğer çok yakın çevrem değilse.
karşıma bir hatun taşındı bir kaç gün önce, ısrarla en basit şeyleri kapımı çalıp bana soruyor, uyuz olduğum hareketler olsa da bozuntuya vermeden komşuluk cart curt güler yüz.. neyse dün de tuz istemeye geldi, koydum kaseye verdim sağolsun geri verirken çikolata vs koymuş içine, kibarlık.
tâbi direkt çöpe. yemeğe ve nimete ekstrem saygısı olan biriyim yanlış anlaşılmasın ama evim benim mabedim ve bu konuda paronayağim sanki yersem evimin huzuru kaçacak sağlığıma bir şey olacak gibi bir takıntım var.
aynı şekilde evimin içine de herkesi sokamiyorum. bunların hepsinin bir iç yüzü de var ama daha da anlatıp iyice manyak görünmek istemiyorum.
ama böyle işte. bu da itiraf gibi bir şey oldu.

gardrop kapağı açık ise uyuyamamak.

telefonun şarjı tek sayı ise şarjdan çıkaramamak.

*gecesinde duş almış da olsam sabah evden çıkmadan saçlarımı yıkarım. kışın bunu yapmak zorlayıcı olduğu için saçı üçe vurdurma fikri çok cazip gelmeye başladı.
*uyuma rutinim; önce birkaç dakika sağıma yatarım, sonra soluma dönerek uyuyakalırım. yıllardır hiç şaşmadı.

her şey temiz olsun, toza alerjim var,
bira seviyorum ama tuvaletten beri gelemiyorum, prostatım var,
içimdeki külotlu çorabı koltuk altıma kadar çekmeye bayılırım
asla jöle, sprey falan kullanmam, saç dediğin yumuşak olur, elinden kayar.
takım severim, her şey takım olsun.

dar pantelon giyemiyorum. topuğu yüksek spor ayakkabılarından nefret ederim.
sakalımda beyazlar çıktı. gözüm aynada hep oraya takılıyor.

saat takıntım var, ilkokul 4 de taktım ilk saatimi, takış o takış... banyo, deniz, yatmak vs vs hiç çıkmadı. geçen sene mr çektirmiştim silke silke çıkardım. saate kolumdan bakmazsam olmuyor, duvardakine bakıyorum beynime girmiyor çevirip ille kolumdakine bakacağım.

altının ilk ayaginda altı numaralı atı yazmadan kupon yapamıyorum. ikinci ayağında da iki numaralı atı mutlaka yazmam gerek diye düşünüyorum. bu yüzden kupon bedeli hem yüksek oluyor hem de altılı kuponumun şablonu bozulmuş oluyor. sırf bu yüzden birçok kez altiliyi kaçırdım.
doktora gitmem lazım ya da altiliyi bırakmam.

3 ve 7 sayıları
alarmlarımın sonu 3 ve 7 sır
sayı tut derseler ikisinden birini tutarım
planlarımın saatini sonu 3 ve 7 olan zamanlara denk getirmeye çalışırım

haksızlığa neden olduğumda ya da bilmeden/istemeyerek birini üzdüğümde vs. özür dilerim kolayca.
ama iş, karşı tarafın haksızlığını benim üstüme yıkma çabasıyla veya ne bileyim bana göre tam bir hata sayılmıyorsa dilemem. o kişi ne yaparsa yapsın benden özür duyamaz.
özür dilemenin bir adabı var mesela; aptalca yapılmış telafisiz olaylarda özür dilenmez. özür ihaneti telafi etmez, karaktersizliği affettirmez vs. ben bu olaylarda sinirlenirim mesela. özür kabul etmem ve edilmesine de müsade etmem...

saçma bulduğum isimleri olan gruplara hiç şans vermem. mesela; my dying bride, between the buried and me, bullet for my valentine gibi isimleri olan hiçbir grubu dinlemedim. albüm kapağı, ismi ve şarkı isimleri bağlamlarında da takıntılı sayılırım. bana göre iyi bir müzik sunacaksanız albümünüz bir paket olarak albenili olmalı. bu demek değil ki ille albüm kapağınız aşmış bir sanat eseri olacak, albüm isminizle ekol yaratacaksınız, şarkı isimlerinizle edebiyat parçalayacaksınız ve/ya şarkı sözleriniz shekespearevari olacak; sadelik de kabulümdür.

(bkz: estet)

zeka takıntım var.
iş gereği aynı ortamda olduğum ve iq seviyeleri muhtemelen 2 basamaklı insanlar var.
kendime zarar veresim geliyor, o derece bir şaşkınlıkla dinliyorum her gün.

futbol. eskiden futbolcu olmak istedim; ama olamadım. fırsatım da olmadı. yeteneğim de heral azdı. ondan ötürü yolda gördüğüm taş, kutu, ağaç parçası, poşet ne varsa futbon topu olarak görüp şut çekiyorum, çalım atıyorum vs.

semtlere, kişi isimlerine ve toplu ulaşım araçlarına aşırı ilgi duymak.

isterse hava buz gibi soğuk olsun çorapla duramam.