sözlük yazarlarının takıntıları

trafikte gördüğüm plakaların hangi şehir olduğunu tahmin etmek.

takip ettigim yazarlar. hepsine takintiliyim.

ekranda yanan bildirime tahammülüm yok.

güncelleme, mail, mesaj.
yok etmem gerekiyor o kırmızıyı.
diyelim ki yok olmuyor, en kötüsü app’i ekrandan kaldırırım tamamen, sürekli görüp tetiklenmemek için.

biriktirmeyin bir şeyleri.
1000+ yazan görüyorum, darlanıyorum.

yarım kalan her şeye takıntım var.

verdiğim değeri alamayınca, eskiden umursamıyordum ama şimdi pişman olup, yakasına yapışıp verdiğim değeri geri ver diye haykırıyorum. yani ben de insanım canım artık ben de pohpohlanayım o zaman.

güzel omuz.

bak normalde kimseyle paylaşmam, değerinizi bilin.
aşkım sen ilksin*

sozluk.

sürekli yenilenen aşk acısı çekmem gerekir.
öf. ne zamandır şu kafada değilim. derhal batmam lazım.

maç günü evdeysem her şey hazır olmalı, mekanda olacaksam da önceden ararım her şey hazır edilir.

örnük;

carlsberg'lerimizi dolaba dizelim. sigaralarımızın jelatinlerini açalım. çakmaklarımızın benzinini kontrol edelim. eğer ki bir şeyler atıştıracaksak, muhakkak kaseye tabağa konmuş vaziyette maç ekranının önünde olmalı.

maç başlayınca bunlar hazır değilse, sevmediğim bir hengâme oluyor ben konstanre olamıyorum. vay bira nerede, soğuk bira yok mu, eline çakmak alırsın yanma, sigarayı açmaya çalışırsın bir türlü o jelatinin çükünü bulamazsın 3 pozisyon geçer uğraşırken.

ay fenalık geldi.

her şey hazır olmalı.

yolda yürürken tanımadığım insanlarla hizalanmayı sevmem. baktım hizalandım yarım adım falan beklerim öne geçsinler diye öyle devam ederim yola.

kahve içerken, içki içerken, konser, tiyatro gittiğimde illa sözlüğe haber veririm. samimiyet deyince ben bilirsiniz.

radyoda istek parça çalmıyorum.

ailem ve kız arkadaşım dışında kimsenin yanında yemek yiyemiyorum. neden bunu bilmiyorum. ek olarak çorap çıkardıktan sonra koklamak var. ayakkabı kalitesini test ediyorum herhalde kokuya göre. ben çok takıntılı ve garibim sanırım.

zeytin, evet bildiğin zeytin. öyle aman aman zeytin yiyen, ayıla bayıla yiyen biri olmamakla beraber çocukluğumdan beri evde zeytin olmaması, kalmaması beni sinirlendiriyor. bir evde nasıl zeytin biter cümlesini sinir bozucu bir şekilde söylediğim söylenir.

benim her şey için bir totem takıntım var. bazen yapmıyorum yapmayınca rahatsız oluyorum. mesela bjk maçı izlerken nefesimi tutuyorum ( evet saçma ama öyle kurtulamıyorum) rakip takım atak yaparken aşırı oluyor. ölmedim daha.:)

diğerlerini anlatamam beni tımarhaneye atabilirsiniz.

her şeyi evrimsel psikolojiye bağlamak.

#3772332 roma döneminde kendi bölüğünde olan askerlerle uygun adım yürünürdü, kalanları eğitilemez olarak görülüp idam edilirdi. bu yüzden yalnızca tanıdığımız insanlarla aynı hizada yürürüz.

ayrıca işaretlerle lokasyon ve aksiyon bildirmek, özellikle eski çağlarda hayatta kalmak için zaruri idi. insanlar verdikleri habere göre uzaklardaki başka insanlardan reaksiyon alıp güvende olduğundan emin olurlardı, (işte üzerine ordu mu geliyor, sel mi geliyor vs. eğer tehlike gelmiyorsa dumandan thumbs up yapılırdı). haber vermeyenler bronze age collapse sırasında elendiler.

daha da eskiye gidersek, şamanların belli ritüelleri vardı ve bu ritüellerin dışına çıkmaları şamanlık heveslerini kırardı, istek dua etmezlerdi kendi içgüdülerine göre adeta tanrının kutuyla şarkı dualarını ederlerdi. şamanlık heveslerini kaybedenler stepte savana'da kendi yollarına gidip toplumdan kendilerini soyutladılar.

#3772338 tanımadıklarıyla yemek yiyenler gizlice zehirlendiler ve elendiler.

#3772339 zeytin barış sembolüydü. savaşanlar öldüler.

#3772348 bu zaten atalarımızdan geliyor totem yapmayanlar toplumdan dışlandılar.

kahvaltı sonrası yediğim zeytin çekirdeklerini saymak. annemden geçmiş olsa gerek bir 'kompulsiyon' bu.

bunu yenmek için marketten içi çıkarılmış tütsülenmiş zeytin aldım diğerleriyle karıştırdım. kaç tane yediğimi saptamam imkansızlaştı.

yine yemekten sonra gözüm çekirdekler üzerinde şöyle bir gezdi. hoşt dedim. evet hoşt yani. ne sayması. hade...

aşırı evhamlıyım, çok güzel yazarım.
velev ki birine bi süre ulaşamadım, başına gelmiş olduğunu düşündüğüm bütün kötü ihtimalleri, felaketleri en az 7 sezonluk dizi çıkaracak şekilde ağlak ve ajite biçimde yazarım, sonra da dönüp arkama bakmam bile!

halbuki sakin ol champ... yani.

saçma evet aşırı saçma ama çok esmer tenli insanlar bana her zaman çok pismiş gibi gelmiştir, ellerinden yiyemem içemem.

güzel kokular. birçok insanın görsel hafızası vs gelişmiştir. benim başka bir hayatta k9 geçmişim var gibi her mekanı, yiyeceği, insanı kokuyla hafızamda tutuyorum. bir şehirden bahsederken burnuma kendine has kokusu geliyor. sürekli parfümlerin notaları arasında nadide güzel kokuları takip ediyorum. bir insan bal kaymak olsa kötü koktuğunda asla tahammül edemiyorum.

benim takıntım kinder bueno'nun içindeki 2. olanı şu ana kadar kimseyle paylaşmadım. isteyen olursa bi tane daha aldım verdim yesin diye. haa bunun çok tribini yedim ama napalım takıntı takıntıdır.

bir nesneyi ya da eşyayı, bir ortamda iki kişi elden ele döndürmüşse üçüncü kişi ben olmam. ya hiç dokunmam ya da dördüncü olurum.