arapça

afrikaya ait yazılı dillerin ailesi incelendiğinde ibranice ile birlikte sağdan sola yazılan 2 dilden birisidir.

bir süredir öğrenmeye çalışıyorum. modern usülden başladım olmadı, medrese usulüne geçtim olur gibi oldu fakat sanıyorum ki evde kendi kendine öğrenilecek şey değil, gidip bir bilenin dizinin dibine çökmek gerekiyor.

not: bu işi başarmış kişiler varsa tavsiyelerini beklerim

öğrenmesi ve konuşması zor değildir de, hızlı okuması (özellikle harekesiz ise) ve hızlı yazması oldukça zordur.

çöl bedevi dili. alfabesi ibranice'den bozmadır.
ör: shalom-salaam

bismillah, "standard arabic - an elementary and intermediate course" kitabından başladık bakalım..

aslında kullanışlı ve öğrenmesi kolay bir dildir yapı olarak ancak yazmak o kadar kolay bir iş değildir. yazı yönünden latin harflerinden geri kalmakta.

üni'de seçmeli olarak aldığım ancak zorlandığım dil.

arap dilinde bir erkek eşini tanımlarken farklı kelimeler kullanılır. bunlardan birisi "imrae" diğeri ise "zevci" kelimesidir. bu anlam ayrımı neden yapılır? çünkü toplumun dili ve kültürü bunu gerektirir. türkçede erkeğe veya kadına "o" diyebilirsiniz. fakat ingilizcede he ve she ayrımı vardır. arapçada da aynı şekilde müzekker-eril müennes-dişil form vardır. arap kültüründe kısır olan kadına erkek "imrae" der. ayrı itikatları olan kadına da "imrae" der.. fakat aynı itikatta olan erkek, kadına "imrae" der.. misal; zekeriya peygamberimin hanımı kısırken ona "imrae" diye seslenir. ne zaman ki yahya doğar işte o zaman "zevcim" der.. ebu leheb ile karısı "aynı itikatta" olduğu için karısı "imrae" olarak anılır. her ikisi de aynıdır. firavunun hanımı asiye ise "ayrı" itikattan olduğu için "imrae" diye anılır. birisi kafir diğeri mümin. kuran, dönemin dilini en ince noktasına göre kullanır. fakat günüz meal yazarları her yere "eşi" diye yazar.. bu anlam ayrımını es geçerler

hiç sevmem. arapları da sevmem. gözüm görmese keşke.

arapça, tıpkı kardeşi ibranice gibi kök bakımından bükümlü semitik bir dil olup gerek söylenişi gerekse aksanı konusunda son derce kaba bir dildir. konuşunca sanki üstüne kusacakmış gibi geliyor..
arap alfabesi'yle yazılmış bir metin

daha önce neden öğrenmedim seklinde pişmanlık duyduğum dildir. mükemmel ötesi bir dilmiş meğer. adam 60 sene kur'an okuyor ya da namaz kılıyor ama ne okuduğunu bilmiyor? biraz tuhaf değil mi? öğrenmekten zarar gelmez. ne kadar keyifli ve zengin bir dil olduğunu öğrenince daha çok içine çekiliyor insan.

korkunç kompleksli halkımızın ırkçı ve tiksindirici saiklerle küçümsediği güzel bir dildir. oysa bu halkımızın günümüzde kullandığı dilin yüzde 60'ının etimolojisi arapçadır. isimlerinin yüzde 70'i arapçadır.

osmanlı döneminde en kaliteli edebi eserlerin ortaya çıktığı dildir. o dönemde arapça ve farsça şiirler edebi eserler meşhurdu.

günümüzde dahil geniş kelime darcığı sebebiyle şiir gibi edebi eserlere arapça daha yatkındır. o derecede arapça bilen kaldı mı orası ayrı mevzu.

eski, eskimiş ve döküntü bir dildir. zamanının konuşanlarınca bir sürümü* kutsallaştırıldığından çoğu düzeltme girişimleri başarısız olmuş, kolaylaştırma işi halka kalmıştır. aynı nedenle dil parçalanmıştır ve iletişim için bir "ortak dil/ağız" gerekir.

türkçe ile sözcük paylaşımı dışında hiçbir ilişkisi yoktur. seyrek görülen dilbilgisel ödünçler de farsçadandır.
türkçeye ödünç verdiği en önemli sözcük, bağlaç olan "ve" sözcüğüdür. eski türkçede bunun yerine "ile" kullanılır.
türkçenin arapçadan ödünç aldığı çoğu sözcük tüzel, bakansal ve yönetimseldir (örn. cumhuriyet, hükûmet, devlet).
alıntı olan yazınsal ve duygusal sözcükler çoğunlukla arapça değil, farsçadan alınmıştır (örn. pişman, perişan, berduş).


## ses bilgisi
ses bilgisel olarak çok ilkeldir. birçok gereksiz ünsüz ses barındırmasına rağmen (örn. sin, sad; ha, hı, he; dal, dad) sadece üç ünlüsü (ä, i, u) vardır. /o/ sesinden yoksundur.

## yazı sistemi
sağdan sola, yukarıdan aşağıyadır.*
dile özeldir. arapça olmayan diller için uygun değildir.
dilin kendisi bilinmeden okunamaz. aynı yazının okunuşu ağızlara göre değişir.
ünlü göstergeler içermez. büküm ünlülerini belirtmek için yerine ünsüz harfler (elif /ä/, ye /i/, vav /u/) kullanılır.

## biçim bilimi
bükümlüdür. üç ünsüz temellidir.
belirli örüntülerin dışına çıkamazsınız, ancak duruma göre sözcükler önü ve arkasına ayrıca ek alabilir.

## söz dizimi
en verimli düzeni kullanır: özne - yüklem - nesne.
adıllar ad arkasındadır.

günümüz ortadoğu imajı ve mültecilerle beraber repütasyonu düşmüş olsa da oldukça kapsamlı ve zengin bir dildir.

sanskritçe ve farsçayla beraber dünyanın en zengin, en gelişmiş dillerinden birisidir. öyle ki, batı uygarlığının üzerinde yükseldiği latince ve latincenin omzunda yükseldiği yunanca bu üç dilin getir götürünü yapar.

ali erbaş kadar bildiğim dil.

gördüğümüz gerçek şu ki: arapçada beş sözcüklü bir tümcede ne denildiği konusunda, beş değil beşyüz arap yanyana gelse ve binbeşyüz yıl tartışsalar, (ki geldiler ve tartışma sürüyor) daha kendi aralarında anlaşamıyorlar. ve güya bu gerçekliğe karşın allah, insanlık ve evrene ne demek istediği konusunda, onca dilin arasından seçe seçe arapçayı seçmiş..??
bu işte bir tutarsızlık yok mu sizce de..