yeni bir insanla tanışmaya üşenmek

eee.. eski bir insanla da zaten tanışılıyordur, yeniden tanışma gerekmez.. al sana nurtopu gibi yeni bi dert iy'mi... ooofff of..! şu hayat çok yorucu be arkadaş.. çookk...!

hayatım boyunca muzdarip olduğum konu.
sevmiyorum bu olayı. bilinmezlik beni korkutuyor.
tanıştığınız her yeni insan , yeni hikayeler ve yeni yüzler demek.
ben var olanla yetinmeyi yeğlerim doğrusu. var olan bana yetmese de.

(bkz: tu ne m'intéresses pas)

yeni insan yeni hayat her zaman iyidir

insan sosyal bir varlıktır, sosyal olduğunuz sürece varsınız. tabii iletişimde bulunacağınız insanları iyi seçmek önemli. ayrıca farklı insanlarla iletişim kurmak, bakış acınızı ve iletişim yeteneklerinizi geliştirir. buda sonraki ilişkilerinizde, iş hayatınızda bir çok yerde işinize yarar. mesela bende mistik bir enerji var, enerjimin uyuştuğu insanla (uyuşmayan nadirdir) yıllarca arkadaşız gibi samimi olabiliyorum.(kız erkek fark etmeksizin).

konuşurken amacınız tanışmak olmadığında çok güzel tanışıyorsunuz.

yeni biriyle değil tanışmak selamlaşmak bile istemiyorum. ne kadına ne de erkeğe tahammülüm var yeni bir insanla tanışmak için. keşke hiç muhatap olmasam kimseyle ya. ama mecbur işte hayatın içinde bazen insanlara karışmak zorundayım.

aynı şeyleri anlat, kendini anlat, hikayeni anlat, inan, yüksel, kırıl, düş ve kapanış.

çok sıkıcı artık gerçekten.

yeni biri mi? var mı öyle bir şey? kemalist, seküler eğitim tornasının tek tipleştirdiği, para kazanmaktan başka her şeyin onu aştığı vasat tiplerle dolu ortalık. birbirinin kopyası, muhafazakarlar da diğerlerinden farklı değil üstelik. siyasal islamcı dedikleri mesela kendilerinden daha seküler ama haberleri yok. hayatı matematikten ibaret sığ ama güdülmesi kolay davarlar sürüsü. bir tarafı akp güdüyorsa, diğerini de chp güdüyor. konya muhafazakar yobazsa, izmir de kemalist yobaz. sonuç olarak yobaz yobazdır. yeni biri mi?

bir iki tane insan tanımak bile insanlardan tiksinmek için yeterliyken, daha fazlasına gerek yok. kaldı ki ben hayatım boyunca sayısız şehirde yaşayıp, sayısız insan tanıdım, başka milletlerden ve kültürlerden de insanlar tanıdım. mesela ingilizler rusların soğuk nevale halleri, almanlar robot gibi, türkiyeliler ise ahlak bekçisi ama en ahlaksız insanlar, japonlar gereksiz şekilde fazla kibar, kırılacaklar neredeyse ve polonyalılar alkoliklik konusunda herkesi döver. al sana milletlerin profilleri.

hiçbiriyle de tanışmaya gerek yok. hayatıma o kadar çok insan girdi çıktı ki artık beynim öyle bir insan mezarlığına dönüşmüş durumda. mesela çocukluk, lise arkadaşlarımla hiç görüşmüyorum. ben çok kolay insan silen biriyim. şak. sildim. gitti.

hem öyle onu bunu arayan biri de değilim. hayat boyu yalnızlık alışkanlığım haline gelmiş. kimseyle kadın bile olsa aynı evde bile kalamıyorum artık. mesela eskort çağırıyorum 6 saatliğine, 5 saat geçmeden sıkılıp, geri yolluyorum. yalnızlığımı özlüyorum.

kadınları zaten oldu bitti çekemiyorum seks dışında, erkekler onlara oranla daha eğlenceli. bir arkadaşım var sürekli görüştüğüm, o da sürekli dediğim ayda belki 3-4 telefon ve senede birkaç buluşma, o kadar. daha fazlası beni aşıyor. katlanamıyorum. oldu bitti insanlara katlanamıyorum, yeni bir şey değil. insanların arasında sürekli olarak mutsuzum.

aha bu benim başlığım olabilir*ben artık kimseyle tanışmak istemiyorum bana adıyla kendini anlatmasın bana sevdiği yemeği söylemesin bana en çok hangi rengi giydiğinde kendini güvende hissettiğini açmasın çünkü bunların hiçbirini bilmek bana fayda değil sadece yük sadece bir daha hatırlayacağım gereksiz ayrıntılar sadece beynimde kalabalık sadece kalbimde yeni bir boşluk çünkü hayat benden tanışıklıkla çok şey aldı ben birini öğrenmeye başladığım her defasında o öğrendiklerim bana geri dönmedi ben paylaştığım hikayeleri içimde büyütürken onlar yarım kaldı ve ben bir yarım hikayeler mezarlığında yaşar oldum hayat bana öğretti ki insanı tanımak çoğu zaman ona kaybolma hakkı tanımaktır tanımak demek bir gün onun yokluğunu da taşımak demektir çünkü 'her tanışıklık bir gün yabancılığa' döner.
her paylaşılan gülüş bir gün sessizlikte yankısız kalır her bana söylenen favori yemek bana boş bir masayı hatırlatr(aşkım fincanın duruyor masamda) her bana söylenen renk bana onsuzluğun karanlığını getirir ben artık istemiyorum, bana kendini sunma bana kendini gösterme ben insanlara dair ayrıntıları bilmeden daha huzurluyum çünkü ben öğrendim ki insanın elinden en çok da tanışıklık alır insanın yükünü en çok da tanışıklık ağırlaştırır çünkü tanımak bağ kurmaktır ve bağ kurmak kaybetmeyi göze almaktır. oysa 'ben artık kaybetmek istemiyorum artık yeni yüzlerin yeni seslerin yeni gülüşlerin içinde kaybolmak istemiyorum...' bana birini tanıtmayın bana hayatımda yeni bir isim eklemeyin bana bir daha hiç kimseyi armağan etmeyin çünkü ben istemiyorum ben artık kimsenin sevdiği şarkıyı duymak istemiyorum kimsenin kahvesini nasıl içtiğini bilmek istemiyorum kimsenin sabah uyanınca ilk baktığı şeyi öğrenmek istemiyorum çünkü bunları bilmek kalbime taş gibi oturuyor bir gün onları hatırladığımda yanımda o kişi olmuyor ben artık kimseyi tanımadan yaşamayı seçiyorum bilmeden var etmeyi bilmeden geçip gitmeyi çünkü bilmek sadece kalp kırıyor çünkü bilmek sadece yorgunluk getiriyor bana bu kadar tanışıklık çok fazla geldi bana bu kadar ayrıntı çok geldi ben fazlasıyla dolmuşum ve artık istemiyorum kimseyi tanımak istemiyorum kimse de beni tanımasın,patron çıldırdı yaneeee*

hep aynı cevaplar bir yerden sonra ezbere gidiyor her şey. robot gibi sor cevapla cevapla sor. tanışamam yalnızca selamın aleyküm ya.

dur bi dakka selam vermek tanışmak mı oluyordu? üfff her şey bir şey yani aman. neyse tanışmıyorum tanışmayalım tanıştıklarım da beni unutsun çok amin.

yok üşenmiyorum ben. ben tüketmedim o tanışmaları konuşmaları, bilakis çok açım.

hazırım gelsin

şu sıralar hayatımda bulunan insanlardan bile uzaklaştığım bir dönemdeyim, o yüzden yeni birisini daha hiç değilse şu an kaldırabilir miyim bilmiyorum.
kendimle güzel vakit geçiriyorum, eğleniyorum, kendimi dinliyorum, yeni özelliklerimi keşfediyorum ve şu anlık bu durumumu bozmak işime gelmiyor.

bir yere kadar iyi ama aşırı çekingenlik kötü gerektiğinde insan tanışmalı

kendini bilme yolculuğunun yorgunu insan beyanıdır

geçer

hayat kısa merak sonsuzdur

yeni bir insanla tanışmak mesele değil de yeni bir insana emek vermeye çok üşeniyorum. kadın erkek farktetmeksizin. bir de güvenmek zor. ne taraftan bakarsam bakayım elimde patlıyor.

çok anlaşılır bir şey
ben sürekli yeni insanlarla tanışılmasını ilginç buluyorum mesela
bu da anlaşılır bir şey

hayat zaten yeterince yorucu bir de yeni insanlarla merhaba, nasılsın, nerelisin? trafiğine girmek istemiyorsun. enerjin yok, motivasyon sıfır. kahveni alıp telefonu kurcalamak ve sosyal pilin %10’dayken eski arkadaşlarla güvenli bölgede %100 mutluluk modunda olmak çok daha cazip geliyor. bu sebeple eski sevgililere dönüş oranı da bir hayli fazla diye düşünüyorum.

üşenmiyorum, üşendirtiyorlar.

ilişkiler, tavırlar, duygular öyle saçma ve karmaşık bir duruma geldi ki insan belli bir süre sonra yeni kişilerle tanışmaktan imtina eder hale geliyor.