361.
benim için tren setim inanılmaz kıymetliydi. şu an o setim olmasada gerek bilgisayar gerek telefon üzerinden tren simülasyonu oynuyorum. keşke makinist olsaydım.
devamını gör...
362.
ailem.
benim en değerlilerimdi onlar. belki de yaşama amacımdı bu dört kişi. fakat iki kişi beni hayal kırıklığına uğrattı. paramparça ettiler beni. kaldı iki. artık onlar için yaşıyorum.
benim en değerlilerimdi onlar. belki de yaşama amacımdı bu dört kişi. fakat iki kişi beni hayal kırıklığına uğrattı. paramparça ettiler beni. kaldı iki. artık onlar için yaşıyorum.
devamını gör...
363.
başucumda duran kırmızı rugan ayakkabılarım...
devamını gör...
364.
bisikletim.
patates kızartması.
patates kızartması.
devamını gör...
365.
1)pazar günleri yapılan banyo sonrası sobanın yanına bornozla oturup annenin seni giydirmesini beklemek.
2) ramazanda iftardan sonra arkadaşlarınla bahçede oynamak
3) sabahçısın ve okuldan çıkıp eve gelmişsin. mayıs ayının başları. odana giriyorsun ve ince bir çarşaf alıp camı açıp uyuyorsun. rüzgar hafif hafif esiyor.
4) mavi önlük ve atsan kafa yaracak kalınlıkta karneler
benim için kıymetli ve en özlenenler...
2) ramazanda iftardan sonra arkadaşlarınla bahçede oynamak
3) sabahçısın ve okuldan çıkıp eve gelmişsin. mayıs ayının başları. odana giriyorsun ve ince bir çarşaf alıp camı açıp uyuyorsun. rüzgar hafif hafif esiyor.
4) mavi önlük ve atsan kafa yaracak kalınlıkta karneler
benim için kıymetli ve en özlenenler...
devamını gör...
366.
tasolarım, kapaklar.. transformers maketleri, ve bilimum futbolcu kartları .
devamını gör...
367.
çocukluğuma dair kıymetli hiçbir şeyim olmadı, içim burkuldu bunu fark edince.
devamını gör...
368.
ikonik yeşil biberonum. kendisiyle bağımız 5 yıl falan sürdü. asla ayrılamıyordum kendisinden. annem kapağını atınca ne ağlamıştım.*
devamını gör...
369.
micro genius marka tv atarisi.
evet bu cihaz bütün oyuncaklarımdan,elbiselerimden hatta manevi olanlar dışında hemen her şeyden daha kıymetliydi o zamanlar.
herkesin evinde yoktu bu meret.
o zamanın şartlarına göre lükstü diyebilirim.
odamda 37 ekran tüplü tv ye bağlı şekilde dururdu hep.
mahalleden arkadaşlarım bize gelirdi ve sabahtan akşama kadar atari oynardık okul tatil dönemlerinde.
tatil günleri dışında bana da yasaktı.
futbol oyunları,savaş,dövüş,macera oyunları,araba yarışları vs. saymakla bitmez.bir sürü kaset vardı hatırlıyorum.
bizim dönemimizde teknolojinin gelişmekte olduğunu gösteren ilk malzemeydi bu atari.şimdilerde kimsenin yüzüne bakmadığı tuşlu cep telefonları bile yoktu ne diyeyim.
zamanla herkesin evinde mevcut olmaya başladı.
"annneee,babaaaa bana da aaaalll" gibi zırlamaların sonucunda birçok arkadaşım bu cihaza sahip olmuştu ve sürekli kaset paslaşır olmuştular benimle.
güzel günlerdi.
insanlar da güzeldi.
şüphe,kıskançlık,çekemezlik,hadsizlik yoktu.
işte böyle sayın seyirciler.
ne yazayım,ne bekliyorsunuz daha?
atari işte.altı üstü bir atari.
evet bu cihaz bütün oyuncaklarımdan,elbiselerimden hatta manevi olanlar dışında hemen her şeyden daha kıymetliydi o zamanlar.
herkesin evinde yoktu bu meret.
o zamanın şartlarına göre lükstü diyebilirim.
odamda 37 ekran tüplü tv ye bağlı şekilde dururdu hep.
mahalleden arkadaşlarım bize gelirdi ve sabahtan akşama kadar atari oynardık okul tatil dönemlerinde.
tatil günleri dışında bana da yasaktı.
futbol oyunları,savaş,dövüş,macera oyunları,araba yarışları vs. saymakla bitmez.bir sürü kaset vardı hatırlıyorum.
bizim dönemimizde teknolojinin gelişmekte olduğunu gösteren ilk malzemeydi bu atari.şimdilerde kimsenin yüzüne bakmadığı tuşlu cep telefonları bile yoktu ne diyeyim.
zamanla herkesin evinde mevcut olmaya başladı.
"annneee,babaaaa bana da aaaalll" gibi zırlamaların sonucunda birçok arkadaşım bu cihaza sahip olmuştu ve sürekli kaset paslaşır olmuştular benimle.
güzel günlerdi.
insanlar da güzeldi.
şüphe,kıskançlık,çekemezlik,hadsizlik yoktu.
işte böyle sayın seyirciler.
ne yazayım,ne bekliyorsunuz daha?
atari işte.altı üstü bir atari.
devamını gör...
370.
yolculuk sırasında ön koltukta oturmak.
kalabalık ailede yetişen çocuklar bilir, ön koltukta oturabilmek için arabaya erken koşmayı bilmek gerekir. bagaja mahkum kalan kişi bulunduğu yerin rahatlığından dem vurur ama aslında kaybedenlerden olduğunu bilir. arka koltuğa sıkışan çocuktan bahsetmek bile istemem zira muhakkak ki oturduğu yerde emniyet kemeri tokası vardır.
şimdi şoför koltuğundayım ancak hiçbir şey o zaman ki galibiyet duygusunun getirdiği hazzı yaşatmıyor. tamam hiçbir şey fazla dramatize kaçmış olabilir.
kalabalık ailede yetişen çocuklar bilir, ön koltukta oturabilmek için arabaya erken koşmayı bilmek gerekir. bagaja mahkum kalan kişi bulunduğu yerin rahatlığından dem vurur ama aslında kaybedenlerden olduğunu bilir. arka koltuğa sıkışan çocuktan bahsetmek bile istemem zira muhakkak ki oturduğu yerde emniyet kemeri tokası vardır.
şimdi şoför koltuğundayım ancak hiçbir şey o zaman ki galibiyet duygusunun getirdiği hazzı yaşatmıyor. tamam hiçbir şey fazla dramatize kaçmış olabilir.
devamını gör...
371.
bir futbol topum vardı. siyah beyaz. ben 2 yaşında iken alınmış galiba. 15 yaşıma kadar falan benle kalmıştı. kaybolduğunda üzülmüştüm. çocuğun gibi seviyorsun yıllar geçirince. az mı gol atmadık, az mı arabanın altına, bahçeye kaçmadı o top.
devamını gör...
372.
bana ait olan her sey paha biçilemez değere sahipti. gerçi hala da pek bir değişiklik yok.
devamını gör...
373.
psp. ben küçükken herkeste vardı ancak aileme zorla aldırdığım mp3'ümü kullanmadığım için psp almanın gereksiz olduğunu düşünüyorlardı. bende yoktu ama çok değerli gibi geliyordu. şimdi 22 yaşındayım ve hala ara ara ikinci el psp bakıyorum. hala almadım.
devamını gör...
374.
18 vites bianchi bisiklet ve jant süsleri...
ve futbolcu kartları.
ve futbolcu kartları.
devamını gör...
375.
babamın ablamlara aldığı eve ait tek kitap. hanselle gratel
ilk kitabımız, pardon benim değil ablamların kitabı... sınıfın küçücük dolabından alıp en fazla bir hafta sonra teslim etmemiz gerekmeyen bir kitaptı,o kadar değerliydi yani. bir hafta önce ablamla eskileri yad ederken öğrendim, kitap ablamlara değil en büyük ablama özür hediyesiymiş. annem diğer ablam üzülmesin diye öyle demiş.
ben mi? o zamanlar okuma yazmayı yeni öğrenmiştim. belliki annem daha bilmiyordu, bu yüzden üzüleceğimi düşünmemiştir. o yüzden kitap bizim değil ablamların kitabıydı. yine de çok değerliydi çünkü bize aitti.
ilk kitabımız, pardon benim değil ablamların kitabı... sınıfın küçücük dolabından alıp en fazla bir hafta sonra teslim etmemiz gerekmeyen bir kitaptı,o kadar değerliydi yani. bir hafta önce ablamla eskileri yad ederken öğrendim, kitap ablamlara değil en büyük ablama özür hediyesiymiş. annem diğer ablam üzülmesin diye öyle demiş.
ben mi? o zamanlar okuma yazmayı yeni öğrenmiştim. belliki annem daha bilmiyordu, bu yüzden üzüleceğimi düşünmemiştir. o yüzden kitap bizim değil ablamların kitabıydı. yine de çok değerliydi çünkü bize aitti.
devamını gör...
376.
ebeveynlerin onayını almak.*
devamını gör...
377.
bir kaç kuruş vermişlerdi elime. o yoklukta artık nasıl değerli bulduysam, gidip gömmüştüm toprağa. ara sıra da açar bakardım yerinde mi diye. ah ah çocuksun sen...
devamını gör...
378.
oyuncaklar yediğin abur cuburlar park.
devamını gör...
379.
dışarıda oyun oynarken; ailenin seni akşam ezanı okunuyor haydi eve dediği zaman, 5 dakika daha demek...
devamını gör...
380.
devamını gör...